ης (ἡ) fuite, IL. 9, 2 ; 14, 140 ; 15, 62 ; 17, 381, etc. ; OD. 14, 269 ; 17, 438.

Étym. p. *φύγϳα, v. φεύγω.

(not φῦζα, Hdn. Gr. 1.251), ἡ, expld. as ἡ μετὰ δειλίας φυγή by Aristarch. ap. Apollon.Soph. Lex. s.v. φόβος : — headlong flight, rout, φύζα, φόβον κρυόεντος ἑταίρη Il. 9.2, cf. 14.140; ἀνάλκιδα φύζαν ἐνόρσας 15.62; θάνατον καὶ φ. ἑταίρων 17.381; ἐν δὲ Ζεὺς… φύζαν ἐμοῖς ἑτάροισι κακὴν βάλεν Od. 14.269.

ἡ, poet., verwandt φυγή, φεύγω, fugio, »biegen«, Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 2. Aufl. S. 172 ; öfters bei Hom., einmal in der Bedeutung »Schrecken«, ἔκπληξις, Il. 9.2 Ἀχαιοὺς θεσπεσίη ἔχε φύζα, φόβου κρυόεντος ἑταίρη, sonst in der Bedeutung »feige Flucht«, ἡ μετὰ δέους φυγή, ἡ μετὰ δειλίας φυγή ; so Il. 15.62 ἀνάλκιδα φύζαν, Od. 14.269 φύζαν κακήν. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 77 und 382. – Sp. Ep. – Die Betonung φῦζα ist unrichtig.