ιγγος (ἡ) lyre ou petite harpe primitive, de trois, quatre et, plus tard, sept cordes, IL. 1, 603 ; 24, 63 ; OD. 17, 270 ; HH. Ap. 184, 505 ; HÉS. Sc. 203 ; PD. P. 2, 130, etc. ; EUR. Ph. 830 ; AR. Av. 219 etc.

Étym. pré-grec.

ιγγος, ἡ, lyre, freq. in Hom., esp. as the instrument of Apollo, φόρμιγγος περικαλλέος ἣν ἔχ’ Ἀπόλλων Il. 1.603, cf. 24.63, Od. 17.270, Hes. Sc. 203; of Achilles, φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείῃ καλῇ δαιδαλέῃ Il. 9.186; with seven strings (after Terpander΄s time), ἑπτάκτυπος, ἑπτάγλωσσος, Pi. P. 2.71, N. 5.24; ἀντιψάλλων ἐλεφαντόδετον φ. Ar. Av. 219 (anap.). φ. ἄχορδος, metaph for a bow, Arist. Rh. 1413a1.

ιγγος, ἡ (nach den Alten von φορέω, die Tragbare, ἡ τοῖς ὤμοις φερομένη κιθάρα), eine Art Zither, unserer Harfe ähnlich, das älteste Saiteninstrument der griechischen Sänger ; oft bei Hom., bei dem sie vorzugsweise das Instrument des Apollo ist, Il. 1.603, 24.63 ; vgl. Hes. Sc. 203 ; auch Achilles spielt sie, φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείῃ, καλῇ, δαιδαλέῃ, Il. 9.186 ; neben αὐλοί genannt 18.495 ; φόρμιγγι λιγείῃ ἱμερόεν κιθάριζε 569 ; die Sänger beim Mahle spielen auf ihr, Od. 8.67 u. öfter ; dah. ἣ δαιτὶ συνήορός ἐστι 99, ἣν ἄρα δαιτὶ θεοὶ ποίησαν ἑταίρην 17.270 ; μολπῇ καὶ φόρμιγγι· τὰ γάρ τ' ἀναθήματα δαιτός 21.430. Sie heißt περικαλλής, δαιδαλέη u. vgl., weil sie mit Gold, Elfenbein und allerlei Bildwerk geschmückt ist ; Pind. nennt sie ἑπτάκτυπος P. 2.71, u. ἑπτάγλωσσος N. 5.24, also siebensaitig ; ἁδυμελής Ol. 7.12 ; ποικιλόγαρυς 3.8 ; ἁ φόρμιγξ ἁ Φοίβου σύμμολπος Eur. Ion 164 ; Folgde.