ου (ὁ) :
   I act. action de faire fuir en effarouchant, d’où action de chasser, d’effaroucher, d’effrayer, ou objet d’épouvante, épouvantail, HÉS. Sc. 144 ; au plur. οἱ φόϐοι, objets excitant la crainte, XÉN. An. 4, 1, 23, etc. ; PLAT. 2 Alc. 142 a, etc. ; HLD. 2, 78 ; au sens de spectre, fantôme, SOPH. O.C. 1652 ; particul. action de mettre en fuite, IL. 17, 42 ;
   II pass. le fait d’être effarouché, d’où le fait d’être mis en fuite par la crainte, d’où :
      1 fuite, IL. 11, 71 ; OD. 24, 57 ; φόϐου ἄρχεσθαι, IL. 17, 597, commencer à prendre la fuite ; HDT. 9, 69 ; p. opp. à ἀλκή, IL. 13, 48 ; à ἀλεωρή, IL. 24, 216 ; à ἰαχή, IL. 4, 456 ; 16, 366 ;
      2 postér. crainte, PLAT. Prot. 358 d ; particul. crainte soudaine, frayeur, effroi, différ. de δέος, crainte réfléchie ; p. opp. à θάρσος, ESCHL. Sept. 252, Suppl. 493 ; PLAT. Tim. 69 d, etc. ; à τόλμη, PLUT. M. 165 c ; à ἐλπίς, PLUT. Per. 15, etc. ; postér. crainte, en gén. au sens de δέος, HDT. 4, 115 ; PLUT. Mar. 45, etc. ; joint à δεῖμα, THC. 7, 80 ; PLUT. M. 1104 b ; distinct de δεῖμα, EUR. Hel. 312 ; de εὐλάϐεια, PLUT. M. 449 d, etc. ; au plur. joint à ἀθυμίαι, PLUT. M. 129 b ; à φροντίδες, PLUT. M. 101 c, etc. ; φόϐον ποιεῖν, IL. 12, 432 ; τεύχειν, IL. 15, 327 ; ἱέναι, ESCHL. Pr. 1092 ; ποιεῖν, XÉN. An. 1, 8, 18, exciter la crainte ; φόϐον ἐπιϐάλλειν, IL. 6, 291 ; ἐμϐάλλειν, XÉN. Cyr. 8, 7, 18 ; ἐπιτιθέναι, XÉN. An. 4, 1, 17 ; ἐντιθέναι, XÉN. An. 5, 4, 1 ; προσάγειν, PLAT. Theæt. 173 e, jeter la crainte dans l’esprit de qqn ; φόϐον παρέχειν, EUR. Hec. 1113 ; παρασκευάζειν, XÉN. Cyr. 4, 5, 48, causer de la crainte ; ἐς φόϐον φέρειν, SOPH. O.R. 991, jeter dans la crainte ; φόϐος ἔλλαϐε πάντας, IL. 11, 402, la frayeur s’était emparée de tous ; φόϐος ὑπῆλθέ τινα, SOPH. Ph. 1231, la crainte envahit qqn ; φόϐος ἐμπίπτει τινί, HDT. 8, 73 ; ou ἐπί τινα, XÉN. An. 2, 2, 19, etc. la crainte s’abat sur qqn ; ἐν φόϐῳ εἶναι, PLAT. Conv. 221 a, être en crainte ; εἰς φόϐον ἔρχεσθαι, PLAT. Leg. 635 c ; ou καταστῆναι, THC. 2, 81, entrer en crainte ; φόϐον ἔχειν, HDT. 8, 12, avoir de la crainte ; φόϐον λαμϐάνειν, XÉN. Hier. 11, 13, concevoir de la crainte, prendre peur ; φόϐους δεδοικέναι, EUR. Suppl. 225 ; φόϐον et φόϐους φοϐεῖσθαι, PLAT. Prot. 360 b, éprouver de la crainte, être effrayé ; φόϐος ἔχει τινά, ESCHL. Ag. 1216, la crainte possède qqn ; φ. ἔχει μοι φρένας, ESCHL. Suppl. 1374, la crainte possède mon esprit ; φόϐον λύειν, ESCHL. Sept. 252, détruire la crainte ; φόϐου ἐκλύεσθαί τινα, ESCHL. Sept. 252, etc. délivrer qqn de la crainte ; τὸν φόϐον ἔξω βάλλειν, NT. 1Joh. 4, 18, ou ἀπελαύνειν, XÉN. Cyr. 4, 2, 10, chasser ou bannir la crainte ; ἀποτρέπεσθαι τὸν ἐφεστῶτα φ. POL. 35, 3, 9, détourner la terreur (de la guerre) qui est imminente ; φόϐου ἔξωθεν εἶναι, EUR. El. 901, être hors de crainte ; φόϐος ἐστί, ou simpl. φόϐος, il est à craindre, ATT. en gén. XÉN. Mem. 2, 1, 25 ; PLAT. Phæd. 101 b ; φόϐῳ, ESCHL. Suppl. 767, etc. ; PLAT. Phædr. 254 e, etc. ; ou φόϐοις, SOPH. Aj. 530, par crainte ; ἐκ φόϐου, SOPH. Aj. 180, etc. ; διὰ φόϐου, EUR. Or. 755 ; διὰ φόϐον, XÉN. Hier. 1, 38 ; διὰ τὸν φόϐον, XÉN. Cyr. 3, 1, 24 ; PLAT. Rsp. 360 d, etc. m. sign. ; διὰ φόϐων γίγνεσθαι, PLAT. Leg. 791 b, être dans les craintes ; ξὺν φόϐοισι ἄρχειν, SOPH. O.R. 585, ou μετὰ φόϐων ἄρχειν, ISOCR. 20, gouverner de façon que la crainte environne le trône ; σὺν πολλῷ φόϐῳ ἀποχωρεῖν, XÉN. Hell. 4, 5, 1, se retirer avec grande crainte ; ὑπὸ τοῦ φόϐου προαποθνῄσκειν, XÉN. Cyr. 3, 1, 25, mourir d’avance de peur ; πρὸς τὸν πρῶτον φόϐον, THC. 6, 63, dans le premier effroi ; ἀπὸ τοῦ φόϐου, POL. 2, 18, 9 ; μετὰ τὸν φόϐον, POL. 2, 21, 7, après le tumulte bruyant de la guerre ; ἀμφὶ φόϐῳ θανάτου, EUR. Or. 825, dans la crainte que cause la mort ; avec le gén. de la pers. ou de la chose que l’on craint, THC. 3, 54, etc. ; XÉN. An. 1, 2, 18, etc. ; φ. ἀπό τινος, la crainte provenant de qqn, causée par qqn, XÉN. Cyr. 1, 1, 5 ; 3, 3, 53 ; 6, 3, 27 ; Hier. 10, 3, etc. ; φ. παρά τινος, LUC. Tim. 9 ; φ. πρός τινος, SOPH. El. 783 ; ἔκ τινος, XÉN. An. 1, 2, 18, etc. m. sign. ; φ. πρός τινα, DÉM. 204, etc., ou πρός τι, PLUT. M. 167 e, crainte à l’égard de qqn ou de qqe ch. ; φ. ὑπέρ τινος, THC. 7, 41 ; PLUT. M. 300, crainte ou inquiétude pour qqn ; φ. περί τινα, POL. 5, 110, 7 ; περί τινι, ISOCR. 37 ; περί τινος, THC. 4, 88 ; PLAT. Leg. 647 b, etc. crainte à l’égard ou au sujet de qqn ou de qqe ch. ; φ. βαρϐάρων, XÉN. An. 1, 2, 18, crainte éprouvée par les barbares ; avec l’inf. précédé de l’art. XÉN. An. 3, 1, 18 ; PLAT. Rsp. 360 d, etc., ou sans article, XÉN. An. 2, 4, 2, etc. la crainte de, etc. ; suivi de μή, XÉN. Cyr. 4, 5, 48 ; Hier. 11, 11 ; de ὡς μή, XÉN. Hipp. 5, 3 ; simpl. de ὡς, PLAT. Soph. 268 a ; d’une prop. relat. EUR. Or. 1316 ; de ὅπως μή, PLAT. Conv. 193 a ; de ὥστε μή, EUR. I.T. 1380 ; avec l’acc. dans la locut. τεθνάναι τῷ φόϐῳ Θηϐαίους καὶ τοὺς Φιλίππου ξένους, DÉM. 366, être mort de peur sous la main des Thébains et des mercenaires de Philippe.

Étym. φέϐομαι.

ὁ, (< φέβομαι) panic flight, the usual sense in Hom., cf. Sch. Il. 11.71 (but cf. φύζα, φόβου κρυόεντος ἑταίρη Il. 9.2); once in Od., οἱ δ’ ἔσχοντο φόβου 24.57; freq. in Il., Δαναῶν γένετο ἰαχή τε φ. τε 15.396; πρῶτος Πηνέλεως… ἦρχε φόβοιο 17.597; ἐς φόβον ἀνδρῶν 15.310; φόβονδε = φύγαδε, ἑστάμεναι κρατερῶς, μηδὲ τρωπᾶσθε φόβονδε ib. 666; φόβονδ’ ἔχε μώνυχας ἵππους 8.139; μή τι φόβονδ’ ἀγόρευε counsel not to flight, 5.252; ἀΐξαντα φόβονδε 17.579; ὦρσαν φόβον Δαναοῖς B. 12.145. Φόβος personified, as son of Ares, Il. 13.299; Δεῖμός τε Φ. τε 11.37, cf. 4.440, 15.119, Hes. Th. 934, A. Th. 45; worshipped at Selinus, IG 14.268.2.
panic fear, [στρατῷ] φ. ἐμβάλλειν Hdt. 7.10. εʹ; ἐν τῷ γινομένῳ φ. Id. 9.69; generally, fear, terror (distd. from δέος), τορὸς ὀρθόθριξ φ. A. Ch. 32 (lyr.); διάτορος φ. Id. Pr. 183 (lyr.); ταρβόσυνος Id. Th. 240 (lyr.); νεανικός E. Hipp. 1204; joined with δέος and δεῖμα, v. sub vocc. ; opp. θάρρος, Pl. Lg. 644c; sts. in milder sense, doubt, scruple, Pl. Phd. 101b; ἔχει πολλὴν ὑποψίαν καὶ φ. ὡς… Id. Sph. 268a; also, awe, reverence, for a ruler or divine being, τοῦ ἡγεμόνος POxy. 1642.17 (iii AD); θεοῦ LXX Ps. 35 (36).1, PLond. 2.418.4 (iv AD); τοῦκυρίου Act. Ap. 931. — Construction, a. c. gen. obj., fear or dread of…, A. Pers. 116 (lyr.), Th. 3.54, etc. ; φ. τοῦ στρατεῦσαι X. An. 3.1.18; c. dupl. gen., ὀμμάτων εἰληφότας φόβον… τῆς ἐμῆς ἐπεισόδου S. OC 730; with Preps., φ. ἀπό τινος X. An. 7.2.37 codd. ; ὁ ἀπὸ τῶν πολεμίων φ. Id. Cyr. 3.3.53; οὑξ ὀνειράτων φ. A. Ch. 929; πρός τινος S. El. 783; πρός τινας D. 16.10, 25.93; φ. περὶ τοῦ καρποῦ fear for or concerning…, Th. 4.88; φ. ἑκάστων πέρι Pl. Phlb. 20b; ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος Th. 7.41; τὸν ἐκ τῶν Ἑλλήνων εἰς τοὺς βαρβάρους φ. X. An. 1.2.18; τῷ καθ’ ἑαντὸν φ. from personal fear, D. 19.2; c. inf., φόβῳ εἰσορᾶν from fear to see, E. IT 1342; — for τεθνάναι τῷ φόβῳ τινά, v. θνῄσκω 1.2. with Verbs, τεύχειν φόβον A. Pr. 1090 (anap.); κλάζουσι κώδωνες φ. Id. Th. 386; φ. ποιεῖν τοῖς ἵπποις X. An. 1.8.18; παρασχεῖν E. Hec. 1113, etc. ; παρασκευάζειν D. 59.86; φόβους ἐμβάλλειν, φόβον ἐνθεῖναί τινι, to strike terror into one, X. Cyr. 8.7.18, An. 7.4.1; ἐνεργάσασθαί τινι Isoc. 7.38, 11.25; ἔδωκ’ Ἀπόλλων θῆρας φόβῳ Pi. P. 5.61; of the person who feels fear, φόβον λαβεῖν, ἔχειν, E. El. 39, X. Hier. 11.11; ἐκ φόβου φ. τρέφω S. Tr. 28; acc. cogn., φόβους φοβεῖσθαι, δεδοικέναι, Pl. Prt. 360b, E. Supp. 548; τὸν σὸν οὐ ταρβῶ φ. I fear not with thy fear, i.e. not like thee, S. Ph. 1251; Ταντάλου φ. φοβεῖσθαι Sch. E. Or. 6; ἐς φ. κατιστέατο Hdt. 8.12, cf. Th. 2.81; ἐν φ. γενέσθαι Pl. R. 578e; φ. μ’ ἔχει A. Ag. 1243, cf. E. Or. 1255; μοι φ. τις εἰσελήλυθ΄, μ’ ὑπῆλθέ τις φ., ib. 1324, S. Ph. 1231; τοῖς Ἕλλησι φ. ἐμπίπτει X. An. 2.2.19, etc. ; διὰ φόβου ἔρχομαι, διὰ φόβων γίγνομαι, E. Or. 757 (troch.), Pl. Lg. 791b; opp. φόβον λύειν A. Th. 270, E. Or. 104; διαλῦσαι Pl. Mx. 241b; φόβους ἐξαίρει τῶν πολιτῶν Isoc. 2.23; ἀπεληλακέναι τινί X. Cyr. 4.2.10; φόβου ἀπαλλάξεσθαι to get rid of it, ib. 5.2.32; φόβου ἐκλύσασθαί τινα S. OT 1002; φόβους ἀπολύεσθαι Arist. Rh. 1415b18; φόβου μεθεῖσα (Valck. φόβον) E. Hel. 555; φόβου ἔξωθεν εἶναι Id. El. 901; ἵνα φόβος εἴη στρατεύειν X. An. 2.4.3; οὐ φ. μὴ… Id. Mem. 2.1.25; φ. ἐστὶν ὅπως μὴ… Pl. Smp. 193a; but φόβος εἰ πείσω I fear I shall not persuade…, E. Med. 184 (anap.); ἡμέας ἔχειφ. τε καὶ δέος ὅκως χρὴ… Hdt. 4.115 (φόβος ἦν ὥστε μὴ τέγξαι is corrupt in E. IT 1380); adverbial usages, φόβῳ by or through fear, A. Supp. 786 (lyr.), Th. 240 (lyr.), etc. ; ἀνάγκῃ καὶ φ. Pl. R. 554d; with Preps., διὰ φόβον, διὰ τὸν φ., Democr. 41, X. Hier. 1.38, Cyr. 3.1.24; ἐκ τίνος φόβου· S. OC 887; μετὰ φόβων Isoc. 2.26; ἄρχειν ξὺν φόβοισι S. OT 585; προαποθνῄσκειν ὑπὸ τοῦ φ. X. Cyr. 3.1.25; Poet., ἀμφὶ φόβῳ E. Or. 825 (lyr.); pl., not only in Poets, as Pi. N. 9.27, A. Th. 134 (prob. l.), S. Aj. 531, etc., but also in Prose, φόβους καὶ δείματα Th. 7.80; πόνους καὶ φ. Pl. Lg. 635c; κινδύνους καὶ φ. Id. Tht. 173a.
object or cause of terror, S. OC 1652; φόβος ἀκοῦσαι a terror to hear, Hdt. 6.112; pl., ἢν φόβους λέγῃ S. OT 917; πολλῶν φ. προσαγομένων X. An. 4.1.23.

ὁ, Furcht, Schrecken, Besorgnis vor einem Uebel, mit dem Willen, sich diesem zu entziehen (φέβομαι); Flucht, nach Aristarch. bei Hom. nur in dieser Bdtg ; Il. oft, Ggstz von ἀλκή, 13.48, in der Od. nur einmal, 24.57 ; φόβονδε ἵππους ἄγειν, zur Flucht, wie φόβονδε τρωπᾶσθαι, φόβονδε ἀΐσσειν, Il. 8.139, 15.666, 17.579 ; auch φόβονδε ἀγορεύειν, zur Flucht raten, 5.252 ; Her. 7.10.5 ; – Furcht : ἐν δαιμονίοισι φόβοις Pind. N. 9.27, vgl. P. 5.61, 9.33 ; φόβου πλέα τις εἶ Aesch. Prom. 798, u. oft, wie die andern Tragg.; φρὴν ἀμύσσεται φόβῳ Aesch. Pers. 115 ; φόβον βλέπων Spt. 480 ; φόβος μ' ἔχει Ag. 1216 ; auch φόβος μ' ἔχει φρένας Suppl. 374 ; ἀνέπταν φόβῳ Soph. Ant. 1292 ; ὡς μ' ὑπῆλθέ τις φόβος Phil. 1215, vgl. El. 1001 ; Eur. oft ; u. in Prosa : Ggstz θάρρος Plat. Legg. I.647b ; Tim. 49d ; auch im plur. oft, z.B. οἱ ἀνδρεῖοι οὐκ αἰσχροὺς φόβους φοβοῦνται Prot. 360b ; φόβον παρέχειν, ἐμβάλλειν τινί, Furcht einflößen, Xen. u. A. oft ; φόβον ἀπελαύνειν, Furcht vertreiben, Xen. Cyr. 4.2.10 ; φόβου ἀπαλλάττεσθαι 5.2.32 ; τῷ καθ' ἑαυτὸν φόβῳ Dem. 19.2 ; häufig φόβος ἐστί, μή, Xen. Mem. 2.1.15 ; – οἱ φόβοι, Furcht erregende Gegenstande, Xen. An. 4.1.23 ; vgl. ἢν φόβους λέγῃ Soph. O.R. 917 ; μεγάλους φόβους καὶ κινδύνους ἔτι ἁπαλαῖς ψυχαῖς ἐπιβάλλουσα Plat. Theaet. 173e ; φόβος ἀπὸ τῶν πολεμίων Xen. Cyr. 3.3.53, ἔκ τινος Aesch. Ch. 930 ; ὁ ἐκ τῶν Ἑλλήνων εἰς τοὺς βαρβάρους φόβος, den die Griechen den Barbaren einflößen, Xen. An. 1.2.18 ; ὁ φόβος ὁ πρὸς ὑμᾶς Dem. 25.93.

φόβος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for יִרְאָה, also for פַּחַד, אֵימָה, etc. ;]
__1. in Hom., flight.
__2. That which causes flight, fear, dread, terror: Luk.1:12, Act.5:5, 1Ti.5:20. 1Jn.4:18, al.; cogn. accusative, φοβεῖσθαι φ., Mrk.4:41, Luk.2:9; with genitive obj., Jhn.7:13 19:33 20:19, Heb.2:5, 1Pe.3:14 (but cf. ICC, in l);ἀπὸ (τοῦ) φ., Mat.14:26, Luk.21:26; εἰς φ., Rom.8:15; μετὰ φόβου, Mat.28:8; φ. καὶ τρόμος (Lft., Notes, 172), 1Co.2:3, 2Co.7:15, Eph.6:5, Php.2:12; by meton., of that which causes fear, Rom.13:3; of reverential fear, Rom.13:7, 1Pe.1:17 2:18 3:2 3:15; τ. κυρίου, Act.9:31, 2Co.5:11 (see Field, Notes, 183); Χριστοῦ, Eph.5:21; θεοῦ, Rom.3:18, 2Co.7:1
SYN.: see: δειλία (and of. DCG, i, 381) (AS)