ήεσσα, ῆεν, qui rend des sons, sonore, particul. :
      1 qui parle, doué de la parole, HÉS. Th. 584 ; PD. O. 2, 85 ; EUR. Tr. 440 ; XÉN. Mem. 2, 7, 13, etc. ;
      2 qui résonne par soi-même, qui rend un son, PD. I. 4, 68, etc. ; subst. τὰ φωνήεντα γράμματα, ou simpl. τὰ φωνήεντα, PLAT. Soph. 253 a ; Crat. 393 d, 424 c ; Phil. 18 b et c ; PLUT. M. 350 e, 613 e, 1008 b, 1047 b ; LUC. J. voc. 1, 5, 10, les lettres qui ont un son par elles-mêmes, càd. les voyelles, p. opp. aux sons muets (ἄφωνα) ou consonnes ;
      3 où le son résonne, sonore (théâtre) PLAT. Leg. 700 e.

➳ Dor. φωνάεις, neutre φωνᾶεν [ᾱ] d’où plur. neutre contr. φωνᾶντα, PD. I. 4, 68 ; O. 2, 85 ; PLUT. M. 738 a, Syll. 7 ; ANTH. 9, 39, 432.

Étym. φωνή.

εσσα, εν, contr. φωνῆς, ῆντος Cratin. in PSI 11.1212.13, cf. Hdn. Gr. 2.618; Aeol. and Dor. φωνάεις [α], also in later Prose, as Zeno Stoic. 1.41, Plu. Sull. 7, S.E. M. 1.100, etc. ; contr. in pl. φωνᾶντα, Pi. O. 2.85 : — endowed with speech, vocal, ζῴοισιν ἐοικόταφωνήεσσιν Hes. Th. 584; τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει Pi. I. 4 (3).40 (58), cf. E. Tr. 440; βέλη (i.e. ἔπη) φωνᾶντα συνετοῖσι Pi. O. 2.85; φ. θέατρα Pl. Lg. 701a; ὄχλος Plu. l.c. ; φ. ζῷα endowed with speech, X. Mem. 2.7.13; opp. ζῷα ψοφητικά, Arist. HA 488a32; epith. of certain signs of the Zodiac, Vett.Val. 10.19, Cat.Cod.Astr. 1.166; τὸ φωνᾶεν the power of speech, Zeno l.c. musical, of the lyre, Sappho 45. of a song, sounding, Pi. O. 9.2.
clear, λόγος B. 14.31. τὰ φωνήεντα (φωνάοντα Mélanges Beyrouth 15.71 (Syria, gem)) vowels, τοῖς ἄλλοις φωνήεσί τε καὶ ἀφώνοις Pl. Cra. 393e, cf. IG2². 2783.4, 17, Phld. Rh. 1.163 S., etc. ; in full, τὰ φ. γράμματα Aen.Tact. 31.30; στοιχεῖα φ. S.E. M. 1.100.
consisting of vowels only, of a spell, PMagPar. 1.2634.

ήεσσα, ῆεν, dor. φωνάεις, w. m. vgl., lautend, tönend, redend, mit Sprache begabt ; Pind. I. 3.58 ; μέλος Ol. 9.2 ; φωνᾶντα βέλη 2.93 ; übh. eine Stimme, Sprache habend, ertönen lassend, Hes. Th. 584 ; σάρκα φωνήεσσαν Eur. Troad. 440 ; ὅθεν τὰ θέατρα ἐξ ἀφώνων φωνήεντα ἐγένοντο Plat. Legg. III.700e. – Τὰ φωνήεντα, mit u. ohne γράμματα, sind die Selbstlauter oder Vokale im Ggstz der ἄφωνα, Konsonanten, Plat. Soph. 253a, Crat. 393d u. Sp., wie Luc. Iud. voc.