οῦ (τὸ) [ῠ] tout ce qui pousse ou se développe, particul. :
      1 végétal (arbre, plante, etc.) ; p. opp. à ζῷον, PLAT. Phæd. 70 d, Rsp. 532 b, Leg. 889 c ; d’ordin. arbre ou plante cultivés, IL. 14, 123 ; 18, 57, 438 ; HÉS. O. 569 ; PLAT. Rsp. 546 a, Tim. 59 e ; DÉM. 1251, 22 ; TH. C.P. 1, 12, 9, etc. ;
      2 particul. n. de la plante κυνόγλωσσον, DIOSC. Noth. 4, 129 ;
      3 rejeton, enfant, EUR. Her. 281 ; THCR. Idyl. 28, 7 ; φ. οὐράνιον, PLAT. Tim. 90 a ; ANTH. 10, 45 ; PLUT. M. 400 b, rejeton du ciel, càd. l’homme ; abs. homme, ESCHL. Suppl. 281 ; EUR. Med. 231 ; p. ext. tout être créé, PLAT. Soph. 233 e, Rsp. 401 a, etc. ;
      4 tumeur, ulcère, ARCHIL. (SCH.-THCR. 2, 48).

Étym. φύω.

τό, (< φύω) plant (opp. ζῷον, Diog. Apoll. 2, Pl. Phd. 70d, R. 532b, Lg. 889c), esp.
garden plant or tree, φυτῶν ὄρχατοι Il. 14.123; τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣς γουνῷ ἀλωῆς 18.57, cf. Hes. Op. 571, Pi. P. 9.58 (pl.), A. Eu. 940 (lyr., pl.), E. Heracl. 281 (pl.), etc. ; φυτὰ ἀκροδρύων D. 53.15; ἀμπέλων Thphr. CP 1.12.9; φ. ἔγγεια Pl. R. 546a; τὰ ἐκ γῆς φ. Id. Ti. 60a; prov., αὐτίκα καὶ φυτὰ δῆλα ἃ μέλλει κάρπιμ’ ἔσεσθαι Lib. Ep. 32.3.
sucker, slip, Arist. Mir. 834a16. = κυνόγλωσσον, Ps.-Dsc. 4.127. generally, creature, A. Supp. 281, etc. ; γυναῖκες… ἀθλιώτατον φ. (collective) most miserable creatures, E. Med. 231; εἶτ’ οὐ περίεργόν ἐστιν ἄνθρωπος φ.; Alex. 141.1; κακὸν φ. πέφυκεν… γυνή Men. Mon. 304; also in Pl., ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τἆλλα φ. Sph. 233e; σωμάτων καὶ τῶν ἄλλων φ. Id. R. 401a.
offspring, Χαρίτων φυτόν Theoc. 28.7; φυτὸν οὐράνιον plant rooted in the sky, i.e. man, Pl. Ti. 90a, cf. AP 10.45 (Pall. (?)). exceptionally, of iron, κακὸν φ. Call. in PSI 9.1092.49.

τό, das Gewachsene, das Gewächs, bes. Gartengewächs, ein im Garten gezogener Baum ; πολλοὶ δὲ φυτῶν ὄρχατοι Il. 14.123 ; τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ἃς γουνῷ ἀλωῆς 18.57, 438 ; οὔτε φυτεύουσιν χερσὶν φυτόν, οὔτε ἀρόωσιν Od. 9.108 ; vgl. 24.227, 242 ; so Hes. u. Folgde ; παγκάρπων φυτῶν νήποινον Pind. P. 9.60 ; Aesch. Eum. 901. – ein Gewächs am Leibe, ein Geschwür, Archil. 80 bei Schol. Theocr. 2.48. – Uebh. Geschöpf, Plat. oft, z.B. καὶ ζῷα καὶ φυτὰ ξύμπαντα, Legg. X.889c ; auch von Menschen, Sprößling, Kind, Aesch. Suppl. 278 Eur. Heracl. 282 u. einzeln bei Sp.; Χαρίτων φυτόν Theocr. 28.7 ; φυτὸν οὐράνιον heißt der Mensch Pallad. 122 (X.45). – Eigtl. neutr. von φυτός.

1. that which has grown, a plant, tree , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC), Hesiod (8th/7th c.BC)], etc.
2. generally a creature , of men, [Euripides (Refs 5th c.BC), Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]
3. like ἔρνος, of men, a descendant, child , [Euripides (Refs 5th c.BC), Theocritus Poeta Bucolicus (Refs 3rd c.BC)] (ML)