ή, όν [ῠ]
      1 qui concerne la nature ou l’étude de la nature : ἡ θεωρία φυσική, ARSTT. P.A. 1, 1, 13, etc., ou simpl. ἡ φυσική, ARSTT. Metaph. 5, 1, 8, etc. l’observation ou l’étude des choses de la nature ; p. opp. à ἠθικαί (étude de la morale) et à λογικαί (étude de la raison ou logique) ARSTT. Top. 1, 14, 4 ; de même τὸ φυσικόν, PLUT. M. 97 a ; SEXT. P. 2, 13, p. opp. à τὸ ἠθικόν et à τὸ λογικόν (ou διαλεκτικόν chez les Stoïciens) ; οἱ φυσικοί, ARSTT. Phys. 1, 2, 1 ; 1, 4, 1, etc. ; CIC. Orat. 1, 50 ; PLUT. Alex. 44, M. 78 e, 97 a, 720 e, etc. les philosophes naturalistes, anciens philosophes ioniens et éoliens qui s’occupaient des choses de la nature ; particul. ὁ φυσικώτατος, LUC. Ner. 4, le philosophe naturaliste par excellence, càd. Thalès ; τὰ φυσικά, traité de physique, ARSTT. Phys. 8, 10, 19 ; Gen. et corr. 1, 2, 10, etc. ;
      2 naturel, fourni, indiqué ou inspiré par la nature, p. opp. à διδακτός, XÉN. Mem. 3, 9, 1 ; à τεχνικός, DH. Thuc. 34, 2 ;
      3 naturel, conforme à la nature, PLUT. M. 114 b ; p. opp. à νομικός (conventionnel) ARSTT. Nic. 5, 7, 1 ; en parl. du style, DH. Thuc. 42 ; τὸ φ. DH. Thuc. 34, caractère naturel du style, p. opp. à τὸ τεχνικόν, PLUT. M. 114 b.

• Cp. -ώτερος, DH. Is. 3 ; PLUT. M. 1074 d, etc. ; • Sup. -ώτατος, PLUT. M. 395 d ; LUC. Ner. 4 ; SEXT. p. 209, 23.

ή, όν, natural, produced or caused by nature, inborn, native, once in X., Mem. 3.9.1, not in Pl., freq. in Arist. (τὰ περὶ γένεσιν φ. Ph. 191a3, al.), and later Prose; opp. διδακτός, X. l.c. ; opp. νομικός (conventional), δίκαιον Arist. EN 1134b19; ἡ φ. χρῆσις, opp. ἡ παρὰ φύσιν, Ep. Rom. 1.26; of style, natural, simple, ἀληθὲς καὶ φ. χρῶμα D.H. Th. 42; τὸ φ., opp. τὸ τεχνικόν, ib. 34; φ. υἱός, = ὁ ἐκ πορνείας γεγονώς, opp. γνήσιος, Thom.Mag. p. 362 R. ; υἱὸς γνήσιος καὶ φ. PLips. 28.18 (iv AD). Adv. -κῶς by nature, naturally, κινητόν, κινεῖσθαι, Arist. Ph. 201a24, Cael. 307b32; ὠχυρωμένη φ. λίμνῃ D.S. 20.55; ἀκατασκεύως καὶ φ. Plb. 6.4.7, etc.
belonging to the nature of a plant, characteristic, Thphr. HP 8.4.4, al.
belonging to growth, Stoic. 2.205, al. φ. ὀδόντες milk-teeth, Nicom. ap. Theol.Ar. 49.
of or concerning the order of external nature, natural, physical, ἡ φ. ἐπιστήμη Arist. PA 640a2; φ. φιλοσοφία ib. 653a9; ἡ φ. Id. Metaph. 1026a6, etc. ; opp. μαθηματική, θεολογική, ib. 1064b2; τὰ φ. ib. 1026a4; οἱ φ. λόγοι f.l. for οἱ φυσιολόγοι, Id. EN 1154b7; φ. προτάσεις, opp. ἠθικαί, λογικαί, Id. Top. 105b21; τὸ φ., τὸ ἠθικόν, τὸ λογικόν, the three branches of philosophy, Zeno Stoic. 1.15, etc., cf. S.E. P. 2.13; τὰ πρῶτα καὶ φυσικώτατα the primal elements of things, Plu. 2.395d. ὁ φ.
an inquirer into nature, natural philosopher, Arist. de An. 403a28, PA 641a21, Metaph. 1005a34; περὶ πασῶν [τῶν αἰτιῶν] εἰδέναι τοῦ φ. Id. Ph. 198a22, cf. Metaph. 1026a5; esp. of the Ionic and other pre-Socratic philosophers, Id. Ph. 184b17, 187a12, 205a5, al. ; also ὁ φ., of Epicurus, Phylarch. 24J. ; ὁ φυσικώτατος, of Thales, Luc. Ner. 4. army surgeon, dub. in IG1². 950.153. ἡ φ. ἀκρόασις, title of a treatise by Arist. ; τὰ φυσικά, a name given to his physical treatises, Id. Ph. 267b21, Metaph. 1042b8; ἐπιτομὴ φυσικῶν Id. Pr. 10tit. Adv. -κῶς according to the laws of nature, Id. Ph. 198a23; opp. λογικῶς, ib. 204b10; Comp. φυσικώτερον εἰπεῖν Id. GC 335b25. later, belonging to occult laws of nature, magical, φ. φάρμακα spells or amulets, Alex.Trall. 1.15; φυσικοῖς χρῆσθαι Gp. 2.18.8; φ. θεραπεία ib. 2.42.3; φ. δακτύλιοι Sch. Ar. Pl. 884. Adv. -κῶς Gp. 9.1.5.

adv. φυσικῶς,
1) natürlich, von der Natur geschaffen, bewirkt, angeboren ; im Ggstz des Erlernten, Xen. Mem. 3.9.1 ; im Ggstz von νομικός, Arist. eth. 5.7 ; im Ggstz des künstlich Erzwungenen, Pol. 6.4.7 ; Sp.
2) naturgemäß, nach den Gesetzen der Natur, in der Naturordnung begründet, im Ggstz des Wider- oder Uebernatürlichen u. Wunderbaren, physisch ; αἴτια φυσικά, physische Ursachen im Ggstz der ἠθικά ; dah. ἡ φυσικὴ θεωρία, auch ἡ φυσική allein, = Naturforschung, Untersuchung der Naturkörper u. -erscheinungen, u. übh. des Wesens der Dinge ; οἱ φυσικοί, die ältesten ionischen und eleatischen Philosophen, die sich mit Erforschung des Wesens und des Urgrundes der Dinge bebeschäftigten, Naturphilosophen ; τὸ φυσικόν, der Teil der Philosophie, der sich mit der Erforschung des Wesens und des Urgrundes der Dinge beschäftigte, wie besonders die Stoiker die Philosophie einteilen in φυσικόν, ἠθικόν u. διαλεκτικόν, S.Emp. pyrrh. 2.2.
Bei Sp. auch = zauberisch, sympathetisch, φάρμακα φυσικά, im Ggstz der künstlichen Arzneimittel der Aerzte, und φυσικοί, Zauberer, die besondere Kenntnisse der Naturkräfte zu besitzen vorgaben.

φυσικός, -ή, -όν
(< ψύσις),
natural
__(a) produced by nature, innate (Xen., Arist., al.);
__(b) according to nature (Arist., Diod., al.): opp. to παρὰ φύσιν, Rom.1:26-27;
__(with) governed by mere natural instinct (of. Plut., Mor., 706 A): ζῷα γεγεννημένα φ. (RV, born mere animals; Mayor, born creatures of instinct; ICC, animals born of mere nature), 2Pe.2:12,†
(AS)