'άδος (ὁ, ἡ) [ῠᾰδ]
      1 qui fuit, SOPH. Ant. 108 ;
      2 chassé de son pays, banni, exilé, HDT. 1, 150 ; 3, 138, etc. ; SOPH. O.C. 438, 1292 ; joint à ἀλήτης, ESCHL. Ag. 1255 ; à πτωχός, SOPH. O.C. 445 ; à ἱκέτις, ESCHL. Suppl. 345 ; avec ἐκ et le gén. XÉN. Hell. 1, 5, 19, etc. banni de la cité ; ἀπ' οὐρανοῦ, ESCHL. Suppl. 214, chassé du ciel ; ou simpl. avec le gén. : πάσης τῆς χώρας, XÉN. Hell. 4, 1, 7, banni de tout le pays soumis à sa domination ; τῆς πατρίδος, PLAT. 2 Alc. 145 b, banni de son pays ; une fois avec l’acc. (c. avec φεύγων) Leg. 855 c ; φυγάδα ποιεῖν τινα, XÉN. Hell. 4, 1, 40, forcer qqn à s’exiler ;
      3 transfuge : παρὰ τῶν Μήδων, XÉN. Cyr. 6, 3, 11, de chez les Mèdes.

Étym. φεύγω.

'

άδος, ὁ, ἡ ; (< φεύγω) : — one who flees from his country, either voluntarily, runaway, fugitive, or by legal sentence, exile, Hdt. 1.150, 3.138, etc. ; ἐξεκηρύχθην φ. S. OC 430; ἐξελήλαμαι φ. ib. 1292; φ. πάσης τῆς χώρας X. HG 4.1.7; τῆς πατρίδος Pl. Alc. 2.145b; ἀνθρώπων Plu. Ant. 69; φ. τῆς τῶν ἐξελασάντων πονηρίας Th. 6.92; φ. ἐξ Ἤλιδος, ἐκ Λαρίσης, X. HG 3.2.29, 6.4.34; φυγάδ’ ἀπ’ οὐρανοῦ θεόν A. Supp. 214; φ. ἐξ Ἀθηνῶν ὑπὸ Ἀθηναίων X. HG 1.5.19; φ. παρ’ ὑμῶν a deserter from…, Id. Cyr. 6.3.11; ἔνθεν… εἰμὶ φ. Id. An. 5.6.23; τοὺς δὲ φ. ἐντεῦθεν ἐποίησε Lys. 13.64, cf. X. HG 4.1.40; κατάγειν φυγάδας to restore them, Hdt. 5.31; φ. καθεῖναι, καταδέχεσθαι, X. HG 2.2.20, 5.2.10; prov., αἱ ἐλπίδες βόσκουσι φυγάδας E. Ph. 396; αἱ φ. πύλαι D.H. 1.46; μηδένα εἶναι… ὑπερορίαν φυγάδα, is dub. in Pl. Lg. 855c. of an army, put to flight, S. Ant. 108 (lyr.).

άδος, ὁ, ἡ, flüchtig ; πτηνῶν ἀγέλας τόξοισιν ἐμοῖς φυγάδας θήσομεν Eur. Ion 109 ; – Flüchtling, bes. landesflüchtig, ein Verbannter, Verwiesener, zuerst bei Her. 8.65, u. oft bei den Attikern ; Aesch. Ag. 1255, Ch. 928 u. öfter ; Soph. ἐκτὸς οἴκων κἀπὶ γῆς ἄλλης φυγὰς ἀπώλου El. 1125 ; εἰ τοὺς κτανόντας Λάϊον γῆς φυγάδας ἐκπεμψαίμεθα O.R. 309, u. öfter ; ἤλασέν μ' ἀπ' οἴκων φυγάδα Eur. Gr. 763, u. öfter ; Thuc. 6.92 ; φυγάδας ἐντεῦθεν ἐποίησεν Lys. 13.64 ; φυγάδα ποιεῖν τῆς πατρίδος Plat. Alc. II, 145b ; φυγὰς πάσης χώρας Xen. Hell. 4.1.7 ; παρά τινος, Ueberläufer, Cyr. 6.3.11 ; auch c. acc., wie φεύγων, Plat. Legg. IX.855c.

1. one who flees from his country, a runaway, fugitive, a banished man, exile, refugee , Lat. exul, profugus, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC)], attic; φυγάδα ποιεῖν τινα [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; κατάγειν φυγάδας to recall them; etc.
2. of an army, put to flight , [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)] (ML)