ατος (τὸ) :
A au mor. :
   I esprit, intelligence, pensée, ESCHL. Pr. 376 ;
   II manière de penser, sentiment :
      1 en gén. joint à ψυχή, SOPH. Ant. 176, à γνώμη, EUR. H.f. 909 ; à ἦθος, PLUT. Pyrrh. 20, M. 802 f, etc. ; au plur. HDT. 9, 54 ; cf. ESCHL. Pr. 207, Pers. 814 ; SOPH. Ant. 169, etc. ;
      2 particul. manière de penser grande ou élevée, courage, grandeur d’âme, noblesse, sentiments élevés, THC. 2, 43, 62 ; XÉN. Ages. 2, 8 ; PLAT. Leg. 865 d ; joint à μεγαλοφροσύνη, PLUT. Per. 17 ; à τὸ μέγεθος τῆς ψυχῆς, PLUT. Per. 36, etc. ; au plur. joint à ἀξιώμασι, ISOCR. 134 ; avec μέγα ou μεγάλα, PLAT. Conv. 182 c, Crit. 120 e ; PLUT. M. 1098 d, etc. ; en parl. de hautes pensées dans un écrit, DH. Vet. script. cens. 3, 2 ;
      3 en mauv. part, orgueil, présomption, arrogance, fierté, joint à ὕϐρις, XÉN. Lac. 3, 3 ; à μεγαλαυχία, PLAT. Lys. 206 a ; à ὄγκος, PLUT. Per. 4, M. 61 e, etc. ; par métonymie, τὸ τῶν Αἰτωλῶν φρ. POL. 4, 64, 8, les fiers Étoliens ;
B au phys. cœur, au sens propre, c. φρένες, ESCHL. Eum. 456.

Étym. φρονέω.

ατος, τό, mind, spirit, ἔστ’ ἂν Διὸς φ. λωφήσῃ χόλου A. Pr. 378; Αἰσχύλου φ. ἔχων Telecl. 14; with limiting epithets, φ. δύσθεον A. Ch. 191; ὑπέρτολμον ib. 595 (lyr.); ὠμόν Id. Th. 537; ἐλεύθερον Pl. Lg. 865d; τυραννικόν Id. R. 573b, X. Lac. 15.8; pl., Hdt. 9.54.
thought, purpose, will, φθέγμα καὶ ἀνεμόεν φ. S. Ant. 354 (lyr.); ψυχὴ καὶ φ. καὶ γνώμη ib. 176, cf. 207; τὸ φ. τῆς σαρκός, τοῦ πνεύματος, Ep. Rom. 8.6; freq. in pl., καρτεροῖς φρονήμασι with stubborn thoughts, A. Pr. 209; ματαίων… φρονημάτων ἡ γλῶσσ’ ἀληθὴς γίγνεται κατήγορος Id. Th. 438; ἐμπέδοις φ. S. Ant. 169; τὰ σκλήρ’ ἄγαν φ. ib. 473; τὰ φ. ἀληθινὰ καὶ πάντῃ μεγάλα ἐκέκτηντο Pl. Criti. 120e. either in good or bad sense, high spirit, resolution, pride, τὸ Ἀθηναίων φ. Hdt. 8.144, cf. 9.7. β’ ; ἀνδρί γε φ. ἔχοντι to a man of spirit, Th. 2.43; φ. τε καὶ πίστις Arist. Pol. 1313b2; φ. ἔχων ἐλεύθερον ib. 1314a3; courage, opp. δειλία, Jul. Or. 2.59c (pl.); δουλοῖ τὸ φ. τὸ αἰφνίδιον Th. 2.61; c. fut. inf., ἐν φρονήματι ὄντες τῆς Πελοποννήσου ἡγήσεσθαι aspiring to be leaders of the P., Id. 5.40; freq. in pl., high thoughts, proud designs, διασείσειν τὰ Ἀθηναίων φ. Hdt. 6.109, cf. 3.122, 125, 9.54; οὐ… ξυμφέρει τοῖς ἄρχουσι φ. μεγάλα ἐγγίγνεσθαι τῶν ἀρχομένων Pl. Smp. 182c, cf. 190b, Isoc. 6.89; Ζεύς τοι κολαστὴς τῶν ὑπερκόμπων ἄγαν φ. A. Pers. 828; τῶν φ. ὁ Ζεὺς κολαστὴς τῶν ἄγαν ὑπερφρόνων E. Heracl. 387. in bad sense, presumption, arrogance, φρονήματος πλέως ὁ μῦθός ἐστιν A. Pr. 953, cf. E. Heracl. 926 (lyr.), Ar. V. 1024 (anap.), Pax 25, Pl. Plt. 290d, etc. ; τὸ τῶν Ἀτρειδῶν φ. Phld. Rh. 2.217 S., etc. ; pl., παυσάμενοι τῶν φ. Isoc. 14.37; φ. τυραννικά Plu. Eum. 13. pl., = φρένες, heart, breast, ἰὸς ἐκ φρονημάτων… πεσών A. Eu. 478.

τό, Sinn, Verstand, Gedanken ; ἔστ' ἂν Διὸς φρόνημα λωφήσῃ χόλου Aesch. Prom. 376, u. oft, wie Soph. u. Eur.; das, was Einer im Sinn, in Gedanken hat, Her., auch Sinnesart, Gesinnung, nicht selten im plur., 3.122, 125, 9.54 ; ἐμπέδοις φρονήμασιν, mit unveränderlicher Gesinnung, Treue, Soph. Ant. 169 ; ἐν ἐλευθέρῳ φρονήματι βεβιωκώς Plat. Legg. IX.685d ; μεθυσθεὶς ἀνὴρ τυραννικόν τι φρόνημα ἴσχει Rep. IX.573b ; bes. erhabene Gesinnung, Mut, Hochsinn, φρονήματος τοῦ πρὶν στερέντες Eur. Hec. 622 ; καὶ τὰ φρονήματα μεγάλα εἶχον Plat. Symp. 190b ; allein, Mut, Menex. 239e. Aber auch in tadelnder Bdtg, allzu hohe Meinung von sich, Hochmut, Hoffart, Stolz u. Prahlerei, ὑπέρτολμον ἀνδρὸς φρόνημα τίς λέγοι ; Aesch. Ch. 587 ; σεμνόστομός γε καὶ φρονήματος πλέως ὁ μῦθός ἐστιν Prom. 955 (er braucht es auch = φρένες, ἰὸς ἐκ φρονημάτων πέδῳ πεσών Eum. 456); ἀνδρὸς οὐδενὸς φρόνημα δείσασα Soph. Ant. 455 ; τῶν φρονημάτων ὁ Ζεὺς κολαστὴς τῶν ἄγαν ὑπερφρόνων Eur. Heracl. 388 ; ὀγκῶσαι τὸ φρόνημα Ar. Vesp. 1024 ; Thuc. 5.43 ; οὐ φρονήματος καὶ θυμοῦ ἐμπίπλαται Plat. Rep. III.411c ; καὶ μεγαλαυχία Lys. 206a.

φρόνημα, -τος, τό
(< φρονέω), [in LXX: 2Ma.7:21 2Mac 13:9 * ;]
that which is in the mind (the content of φρονεῖν, ICC, Ro., 88), the thought: Rom.8:6-7, 27.†
(AS)