att. φρίττω (f. φρίξω, ao. ἔφριξα, pf. πέφρικα [ῑ] au sens d’un prés.) :
      1 se hérisser, d’où au pf. être hérissé, en parl. d’un champ : φρίσσουσιν ἄρουραι, IL. 23, 599, les champs se hérissent d’épis ; d’une troupe hérissée de lances, de boucliers, IL. 13, 339 ; EUR. Ph. 1112 ; φάλαγγες ἔγχεσι πεφρικυῖαι, IL. 4, 282 (cf. IL. 7, 62) bataillons hérissés de lances ; des cheveux, de la barbe, etc. ; du poil des animaux, etc. HÉS. O. 542 ; Sc. 391 ; EUR. Ph. 1128 ; THCR. Idyl. 25, 244, etc. ; en parl. de l’oiseau qui hérisse ses plumes, PLUT. M. 980 f ; des arbres, des feuilles, des cimes d’arbres qui se dressent, p. opp. à κεκλιμένα, TH. H.P. 3, 9, 4 et 5 ; des ciselures ou ornements d’un vase : φιάλα χρυσῷ πεφρικυῖα, PD. I. 6, 5, 59, coupe où l’or forme des aspérités ; p. anal. en parl. du frémissement de la pluie, PD. P. 4, 144 ;
      2 p. anal. frissonner, frémir, en parl. de la surface des eaux, A.RH. 4, 1575 ; EL. N.A. 7, 33 ; DP. 112 ; ALCIPHR. 1, 1, 4 ; d’un frisson de froid, HÉS. O. 510 ; d’un frisson de peur, HH. 27, 8 ; ESCHL. Sept. 490 ; SOPH. El. 1408, Tr. 1044, etc. ; joint à τρέμειν, PLUT. M. 914 e ; à ῥιγοῦν, PLUT. M. 948 a ; à δεδοικέναι, PLUT. M. 166 d ; avec un part. φρίσσω δέ σε δερκομένα, ESCHL. Pr. 540, je frissonne en te voyant ; avec l’acc. φρίσσειν τινά, IL. 11, 383 ; 24, 775 ; PD. O. 7, 70 ; ou τι, SOPH. Ant. 997 ; EUR. Hipp. 417, etc. ; πρός τι, PLUT. M. 8 f ; ὑπέρ τινος, DÉM. 1230, 24, frissonner à la vue ou à la pensée de qqe ch. ; avec l’inf. : τίς οὐκ ἂν ἔφριξε ποιῆσαι ; DÉM. 559, 8, qui n’eût pas frissonné à la pensée de faire, etc. ? avec μή et l’inf. PLUT. M. 986 d, etc. ; avec une prop. inf. ESCHL. Sept. 702 ; particul. frissonner d’une crainte religieuse, d’une sainte horreur, en prose réc. PLUT. M. 26 b ;

Moy. (seul. part. ao. φριξάμενος) m. sign. POLYEN 4, 6, 7.

➳ Pf. 3 pl. πέφρικαν, LYC. 252 ; part. acc. pl. éol. ou béot. πεφρίκοντας, PD. P. 4, 183.

Étym. φρίξ.

Att. φρίττω Pl. R. 387c; fut. φρίξω Gal. 13.365; aor. ἔφριξα Il. 13.339, etc. ; pf. πέφρικα 11.383, etc. ; poet. part. πεφρίκοντες Pi. P. 4.183; plpf. ἐπεφρίκει Plu. 2.781e, Alciphr. 1.1; — Med., aor.1 ἐφριξάμην f.l. in Polyaen. 4.6.7. [ι by nature, hence to be accented φρῖσσον in Hes. Sc. 171, φρῖξαι S. El. 1408 (lyr.)] : — to be rough or uneven on the surface, bristle, φρίσσουσιν ἄρουραι (sc. σταχύεσσι) Il. 23.599; φρίξας κάρπιμος στάχυς E. Supp. 31; of a line of battle, ἔφριξεν μάχη ἐγχείῃσιν Il. 13.339; φάλαγγες σάκεσίν τε καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι 4.282, cf. 7.62; φρίξας εὐλόφῳ σφηκώματι, of the crest of a helmet, S. Fr. 341; of a tree, φρίσσουσα ζεφύροις Pl. Eleg. 25; φιάλα χρυσῷ πεφρικυῖα Pi. I. 6 (5).40; χερσὶ δεξιωνύμοις ἔφριξεν αἰθήρ, of a crowd holding up their hands to vote, A. Supp. 608; of hair, mane, or bristles, bristle up, stand on end, μηδ’ ὀρθαὶ φρίσσωσιν [τρίχες] Hes. Op. 540, cf. Arist. HA 560b8, Pr. 888a38; ἔφριξαν ἔθειραι Theoc. 25.244; of foliage, φύλλα πεφρικότα, opp. κεκλιμένα, Thphr. HP 3.9.4; c. acc. of respect, φρίξας εὖ λοφιήν having set up his bristly mane, Od. 19.446; φ. τρίχας Hes. Sc. 391; φ. νῶτον, αὐχένας, Il. 13.473, Hes. Sc. 171; χαίταν Ar. Ra. 822 (lyr.); also πτεροῖσι νῶτα πεφρίκοντες bristling on their backs with feathers, Pi. P. 4.183; λέοντος δέρος χαίτῃ πεφρικός E. Ph. 1121. ἄσθματι φρίσσων πνοάς ruckling in his throat, of one just dying, dub.l. in Pi. N. 10.74. of the rippling surface of smooth water (cf. φρίξ 1), φ. θάλασσαι… πνοιῇσι D.P. 112, cf. Alciphr. 1.1; of breakers, ῥηγμῖνες φ. A.R. 4.1575, cf. Ael. NA 7.33; also of rain, φρίσσοντες ὄμβροι Pi. P. 4.81, expld. by Sch. as φρίσσειν ποιοῦντες, cf. ὁπόταν… φρίσσων Βορέας ἐπισπέρχῃ Id. Parth. 2.18. freq. of a feeling of chill, shiver, shudder; of the effect of cold, shiver, Hes. Op. 512, Hp. Aff. 11, Arist. Pr. 963a33, 965a33; χωρὶς τοῦ φρῖξαι unless he catch a chill, Gal. 10.803; of the teeth, chatter, D.H. Th. 10.9. of the effect of fear, shudder, S. El. 1408 (lyr.), Tr. 1044; πέφρικ’ ἐγὼ μέν, αὖός εἰμι τῷ δέει Men. Epit. 480; φ. γαῖα πόντος τε h.Hom. 27.8; ἅλω δὲ πολλὴν… ἔφριζα δινήσαντος I shuddered when he swung the vast shield round, A. Th. 490; οὐ φρίττουσιν (sc. animals) ὡς φρίττουσιν οἱ ἄνθρωποι Phld. D. 1.12; c. acc., shudder at one, οἵ τέ σε πεφρίκασι Il. 11.383; πάντες δέ με πεφρίκασιν 24.775, cf. Pi. O. 7.38, S. Ant. 997, Ar. Nu. 1133; τῶν δημοτέων φ. τὸν ἥκιστον Herod. 2.30; τοὺς τελώνας πᾶσα νῦν θύρη φρίσσει Id. 6.64; πεφρικέναι τὸν θάνατον Phld. Mort. 39; φρίττουσι τὴν σύντροφόν τε καὶ φίλην οἱ ἰχθύες θάλατταν Ael. NA 9.57; c. acc. et inf., πέφρικα… Ἐρινὺν τελέσαι I tremble at the thought of her accomplishing…, A. Th. 720 (lyr.) (but not c. dat., for ἐρετμοῖσι φρίξουσι they shall shudder at the oars is f.l. for φρύξουσι in Orac. ap. Hdt. 8.96); c. part., πέφρικα λεύσσων I shudder at seeing, A. Supp. 346; φ. σε δερκομένα Id. Pr. 540 (lyr.), cf. 695 (lyr.); c. inf., fear to do, D. 21.135; c. Prep., φ. πρὸς τοὺς πόνους Plu. 2.8f; φ. πρὸς τὴν ἀκοὴν τῆς Ῥωμαίων τέχνης Lib. Or. 24.16; φ. ὑπὲρ ὧν προσήκει παθεῖν D. 51.9.
feel a holy thrill or awe at, ἐν ἱερῷ φ. ἅπαντα καὶ προσκυνεῖν Plu. 2.26b; τοὺς θεοὺς πέφρικα Jul. Or. 7.212b, al.
thrill with passionate joy, ἔφριξ’ ἔρωτι S. Aj. 693, A. Fr. 387. — Rare in early Prose, exc. in the sense of shuddering, fearing, Pl. R. 387c, Phdr. 251a, D. ll.cc.

att. -ττω, aor. φρῖξαι, Soph. El. 400, perf. πέφρῑκα, mit dem dor. partic. πεφρίκοντες, Pind. P. 4.183, – rauh u. uneben sein, emporstarren, sich emporsträuben ; φρίσσουσιν ἄρουραι, die Saatfelder starren von Aehren, Il. 23.599 ; vollständig ἄρουρα, λήϊον φρίσσει ἀσταχύεσσιν, vgl. φρίξας κάρπιμος στάχυς Eur. Suppl. 31. – Aehnlich μάχη ἔφριξεν ἐγχείῃσιν Il. 13.339, wie φάλαγγες σάκεσίν τε καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι, von Lanzen starrend, wie wir von einem Lanzenwalde sprechen, 4.282 ; στίχες ἀσπίσι καὶ κορύθεσσι καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι 7.62 ; vgl. λόχον πυκναῖσιν ἀσπίσιν πεφρικότα Eur. Phoen. 1112 ; Pind. vrbdt φιάλαν χρυσῷ πεφρικυῖαν I. 5.37 ; πτεροῖσι νῶτα πεφρίκοντας P. 4.183. Oft von sich emporsträubenden Haaren u. Mähnen, φρίσσουσι τρίχες Hes. O. 542 ; φρίσσουσιν ἔθειραι, die Haare sträuben sich empor ; auch c. accus., φρίσσειν λοφιήν, τρίχας, entweder an den Haaren emporstarren oder die Haare emporrichten, aufsträuben, also trans., Od. 19.446, Hes. Sc. 391 ; eben so νῶτον od. αὐχένας φρίσσειν, Il. 13.473, Hes. Sc. 171 ; vgl. αὐχενίους χαίτας πεφρικώς Archi. 12 (XV.51); Paul.Sil. 44 (VI.168); auch φρίσσω ταῖς θριξίν, die Haare sträuben sich mir empor, Soph. Tr. 314 ; ἀκάνθαις Luc. Dom. 22. Auch von Bäumen, πεύκη φρίσσουσα Ζεφύροις Plat. 13 (Plan. 13); von rauhen, hohen Ufern, ἑκάτερθε ῥηγμῖνες φρίσσουσι Ap.Rh. 4.1575. – Von der Empfindung des Frostes u. Schreckens, wobei sich die Haut zusammenzieht, rauh wird, indem sie die sogenannte Gänsehaut überläuft, u. die Haare sich emporrichten ; Frost empfinden, von Frost schauern, frieren, Hes. O. 512 ; auch vom Fieberfroste u. aus andern Ursachen, φθονεροῖς φρίσσοντα γενείοις, vom rauhen Barte, Strat. 13 (XII.27); – zusammenschauern, erschrecken, H. h. 27.8 ; u. c. accus., τινά, vor Einem erschrecken, ihn fürchten, Il. 11.383, 24.775 ; ἔφριξέ νιν Pind. Ol. 7.38 ; τὸν φρίξαν κύνες I. 1.13, u. oft ; selten τινός, ἅλω δὲ πολλήν, ἀσπίδος κύκλον λέγω, ἔφριξα δινήσαντος Aesch. Spt. 472 ; cum partic., πέφρικα λεύσσων τάσδ' ἕδρας Suppl. 341 ; Plat. Rep. III.387c, Phaedr. 251a. Auch vor heiliger Ehrfurcht schaudern, vom frommen Schauer beim Nahen der Gottheit, Jacobs AP p. 1057 ; seltner vor Freude, Wonne schaudern, ἔφριξ' ἔρωτι Soph. Aj. 678. – C. inf. = sich scheuen, Etwas zu tun.

φρίσσω
(Att.. -ττω, and so 4Ma.14:9 4Mac 17:7) [in LXX: Job.4:15 ( pi.), etc. ;]
__1. to be rough, bristle.
__2. to shiver, shudder, tremble, from fear: Jas.2:19 (see Hort, in l).†
(AS)