ή, όν :
      1 qui sert à porter des fardeaux, des marchandises ; φορτικὸν πλοῖον, DC. 56, 27, vaisseau de transport ;
      2 qui est à charge, fatigant, insupportable par sa grossièreté ou sa sottise, en parl. de pers. AR. Nub. 524, etc. ; p. opp. à πεπαιδευμένος, ARSTT. Pol. 8, 7, 6 ; joint à ἐπαχθής, PLUT. M. 456 e ; à βαρύς, PLUT. M. 44 a ; à βίαιος, PLUT. T. Gracch. 6 ; à τετρυφηκώς, PLUT. Alex. 40, etc. ; φ. τινι, PLUT. M. 456 e, insupportable à qqn ; en parl. de choses : φ. ἡδοναί, PLAT. Rsp. 581 d, plaisirs grossiers ; φορτικὴ τέχνη, ARSTT. Poet. 26, 2, art grossier ; φορτικὰ λέγειν, PLAT. Ap. 32 a, etc. dire des choses importunes ; λέγω οὐ τοῦ φορτικοῦ ἕνεκα, ESCHN. 6, 27, je ne dis pas cela par un orgueil grossier ; particul. en parl. du style, vulgaire, enflé, DH. Lys. 3 ; τὸ φ. τῆς λέξεως, DH. Thuc. 27, la vulgarité du style ; cf. DH. Lys. 12, etc.

• Cp. -ώτερος, PLAT. Euthyd. 286 e ; DÉM. 24, 104 Baiter-Sauppe ; PLUT. M. 116 f ; sup. -ώτατος, ARSTT. Nic. 1, 5, 1 ; PLUT. M. 529 b.

Étym. φόρτος.

ή, όν ; (< φόρτος); — prop.
fit for carrying, πλοῖον φ. a ship of burden, D.C. 56.27, v.l. in Th. 6.88.
of the nature of a burden; metaph (cf. φόρτος II), tiresome, wearisome, τό λέγειν… φ. καὶ ἐπαχθές D. 5.4; τοῖς συνοῦσι φ. Plu. 2.456e, cf. 44a, etc. ; φ. ἀκολούθων ὄχλῳ because of the crowd…, Luc. Nigr. 13; φορτικωτάτη λειτουργία most onerous, POxy. 904.9 (v AD).
coarse, vulgar, common, ἄνδρες Ar. Nu. 524; opp. πεπαιδευμένος, Arist. Pol. 1342a20; οἱ πολλοὶ καὶ φορτικώτατοι, opp. οἱ χαρίεντες, Id. EN 1095b16; βωμολόχοι καὶ φ. ib. 1128a5; φ. καὶ νεόπλουτος Plu. 2.708c. of things, φ. κωμῳδία a vulgar, low comedy, Ar. V. 66, cf. Pl. Phdr. 236c; φ. τὸ χωρίον Ar. Lys. 1218; φ. γέλως Com.Adesp. 644; δίαιτα φορτικωτέρα καὶ ἀφιλόσοφος Pl. Phdr. 256b; ἡδονὴ φ. Id. R. 581d; φ. καὶ δημηγορικά base, low arguments, ad captandum vulgus, Id. Grg. 482e; φ. μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ Id. Ap. 32a; τῷ φ. προσχρῆσθαι Id. Cra. 435c; φορτικώτερόν τι ἐρήσομαι Id. Euthd. 286e; φ. ἔπαινος Arist. EN 1178b16; ἡ <πρὸς> ἅπαντα μιμουμένη [τέχνη] φορτική art that imitates with a view to any and every man is vulgar, Id. Po. 1462a4; λέγω οὐ τοῦ φ. ἕνεκα I do not say it out of vulgar arrogance, Aeschin. 1.41; of an inflated rhetorical style, φ. κατασκευή D.H. Lys. 3; τὸ φ. τῆς λέξεως vulgarity of style, Id. Th. 27; τὸ φ. καὶ στρατιωτικόν, of the speeches of Iphicrates, Id. Lys. 12; τὸ φ. τῶν μέτρων Luc. JTr. 14. Adv. -ικῶς coarsely, vulgarly, σκοπεῖν Pl. Tht. 183e, cf. R. 367a; φ. ἐπαινεῖν ib. 528e; φ. καὶ χύδην λέγειν Isoc. 12.24; φ. πολιτεύεσθαι Id. 7.53; φ. καὶ σοβαρῶς Plu. 2.634c; φορτικώτερον ἢ φιλοσοφώτερον διαλέγεσθαι to discourse more like a clown than one of liberal education, Id. Sol. 3.

1) eigtl. zur Last gehörig, lasttragend, πλοῖον, ein Lastschiff, Poll. 1.83.
2) gew. von Menschen, lästig, beschwerlich ; φορτικὸς ἀκολούθων ὄχλῳ Luc. Nigr. 13, vgl. 22 ; der sich durch Betragen, Gebehrden, Reden unangenehm macht, durch Grobheit zur Last fällt, grob u. plump, wie ein Lastträger, zudringlich u. übh. gemein, pöbelhaft, bes. bei Sp. häufig ; καὶ βωμολόχος Arist. eth. Eud. 3.7. – Auch von Sachen, gemein, eines freien und gebildeten Mannes unwürdig ; κωμῳδία Ar. Vesp. 66 ; χωρίον Lys. 1218 ; τέχναι, σοφίαι, wie βάναυσοι, Plat. Theaet. 176c ; Arist. Eudem. 1.4 nennt φορτικὰς τέχνας τὰς πρὸς δόξαν μόνον πραγματευομένας ; ἵνα μὴ τὸ τῶν κωμῳδῶν φορτικὸν πρᾶγμα ἀναγκαζώμεθα ποιεῖν Plat. Phaedr. 236c ; ἐὰν διαίτῃ φορτικωτέρᾳ τε καὶ ἀφιλοσόφῳ χρήσωνται 256b ; καὶ ἐπαχθές Dem. 5.4 ; – φορτικὸν καὶ ναυτικὸν ὄρχημα, ein roher, plumper Matrosentanz ; – φορτικώτερον τὸ ῥηθησόμενον Dem. 24.104 ; λέγω οὐ τοῦ φορτικοῦ ἕνεκα, ich sage es nicht, um lästig zu werden, oder mich übermütig über ihn zu erheben, Aeschin. 1.41 ; ἔπαινος Arist. eth. 10.8 ; φορτικῶς, ungebührlich, ἐπαινεῖν Plat. Rep. VII.528e, u. öfter ; καὶ χύδην λέγειν Isocr. 12.24 ; διαλέγομαι Luc. Tim. 3 ; εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν Pisc. 5 ; Alex. 20 φορτικώτερον ἢ φιλοσοφώτερον διαλέγεσθαι περί τινος, mehr nach Art des gemeinen, rohen Haufens, als eines wissenschaftlich Gebildeten über Etwas sprechen ; ἀνόητος καὶ φορτικός Plut. Alc. 3 l.