ή, όν :
   I au pr. :
      1 porté, PD. fr. 58, 6 ; PLUT. M. 163 c ;
      2 qu’on peut porter, STR. 146 ;
      3 qui sert à porter, EPICT. Ench. 32 ;
      4 qui se meut, PHIL. 1, 219 ; joint à μετάϐολος, PLUT. M. 428 b, etc. ; joint à ἄστατος, PHIL. 2, 238 ;
   II fig. supportable, tolérable, ESCHL. Pr. 979 ; EUR. Hipp. 443 ; LUC. Salt. 27, etc.

➳ Fém. -ος, EUR. l.c.

Étym. φορέω.

ή, όν, also ός, όν E. Hipp. 443, Luc. Salt. 27; borne, carried, φορητὰ κυμάτεσσιν Pi. Fr. 88.1; φ. ὕδωρ Str. 3.2.8; φ. ὑπὸ (v.l. ἐπὶ) δελφίνων Plu. 2.163c; of the planets, Poll. 4.156.
to be carried, moveable, οἰκίαι Ph. 2.238; ἱερόν ib. 146; metaph, ἄστατος καὶ φ.
constantly moving, Id. 1.219; [φύσις] μετάβολος καὶ φ. Plu. 2.428b; τὸ τῆς φύσεως φ. Hierocl. in CA 7 p. 429M.
bearable, endurable, A. Pr. 979; Κύπρις γὰρ οὐ φορητός E. l.c. ; φορητὸς ἡ ᾠδή Luc. l.c., cf. Tim. 23, Jul. Gal. 201e; ἐμβολὴ οὐ φ.
irresistible, Arr. Tact. 12.10.

3, auch 2 Endgn, adj. verb. von φορέω,
1) getragen, κυμάτεσσι φορητά Pind. frg. 58.
2) tragbar, erträglich, Aesch. Prom. 981, Eur. Hipp. 443.