άδος (ὁ, ἡ) [ᾰδ]
      1 qui donne la pâture, nourricier, fécond, SOPH. Ph. 700, fr. 285 ; NONN. D. 2, 1 ;
      2 qui va au pâturage, qui va paître, EUR. Bacch. 166 ; PLAT. Leg. 666 e ; φορϐὰς ἵππος, ARSTT. H.A. 8, 24, 1 ; ou simpl. ἡ φορϐάς, POLÉM. (MACR. Sat. 5, 19) cavale faisant partie d’un troupeau (p. opp. à ἵππος τροφίας, jument nourrie à l’écurie) ; en parl. de porcs, A.RH. 2, 89, 1025 ; LYC. 676 ; de chèvres, NIC. Th. 925 ; p. anal. : φορϐὰς κόρη, PD. fr. 87, 11 ; SOPH. fr. 645, courtisane.

Étym. φέρϐω.

άδος, ὁ, ἡ (< φέρβω) giving pasture or food, φ. γαῖα bounteous earth, S. Ph. 700 (lyr.); but φ. γῆ land that nourished me, Id. Fr. 300.
out at grass, grazing, φορβάδες ἵπποι, opp. τροφίαι (horses kept in the stable), Arist. HA 604a22; πῶλος ὅπως ἅμα ματέρι φορβάδι E. Ba. 167 (lyr.); οἷον… πώλους ἐν ἀγέλῃ νεμομένους φορβάδας τοὺς νέους κέκτησθε Pl. Lg. 666e; αἴξ Nic. Th. 925; σύες A.R. 2.1024; abs., mare, Opp. C. 1.386, Hippiatr. 15, Epic. in BKT 5(1).112. metaph of women who support themselves by prostitution, Pi. Fr. 122.15, S. Fr. 720, cf. Poll. 7.203.

άδος, ὁ, ἡ,
1) Weide, Nahrung gewährend, nährend, γῆ, die Nahrung gebende Erde, Soph. Phil. 693.
2) auf der Weide, in der Herde weidend, ἵππος, βοῦς u. vgl., Plat. Legg. II.666e. – Auch ἡ φορβάς allein, sc. ἵππος, eine mit der Herde weidende Stute, Eur. Bacch. 167 ; im Ggstz von τροφίας, im Stalle gefüttert, Sp.; – ein Schwein, Lycophr. 676. – Γυνὴ φορβάς, = τροφός, Soph. frg. 645 ; nach Poll. 7.203 = πόρνη, wie nach Eust. ἡ πολλοῖς προσομιλοῦσα τροφῆς χάριν ; Ap.Rh. 2.89, 3.276 ; κόραι Pind. bei Ath. 574a.