ῆς (ἡ) au plur. :
   I action de tuer, d’où :
      1 tuerie, meurtre, IL. 10, 521 ; 15, 633 ; PD. P. 11, 57 ; HDT. 9, 76 ; ESCHL. Ag. 446 ; SOPH. Ant. 696, 1314 ; EUR. El. 1207, etc. ; σπᾶν φοναῖς ἀλλήλους, SOPH. Ant. 1003, se déchirer mutuellement en s’entretuant, s’entretuer ; φοναὶ θηροκτόνοι, EUR. Hel. 154, tuerie, càd. chasse d’animaux sauvages ;
      2 meurtre accompli : εἶδε τοὺς παῖδας ἐν ταῖς φοναῖς, EL. N.A. 3, 21, il vit les enfants tués, litt. « dans leur meurtre » ;
   II lieu du meurtre, PD. P. 11, 37 (sel. d’autres, meurtre, c. ci-dessus).

Étym. πεφνεῖν.

ἡ, always, exc. in Suid., in pl., carnage, esp. on the field of battle, ἀσπαίροντας ἐν ἀργαλέῃσι φονῇσιν Il. 10.521; ἐν φοναῖς καλῶς πεσόντ’ A. Ag. 447 (lyr.); ἐν φοναῖς πεπτῶτ’ ἄθαπτον S. Ant. 696; ἔτι ἐν τῇσι φονῇσι ἐόντας Hdt. 9.76; κομισθέντα ἐκ τῶν φονῶν Ael. NA 5.1; also of slain beasts, θηρὶ μαχέσσασθαι ἕλικος βοὸς ἀμφὶ φονῇσιν Il. 15.633; ἐν φοναῖς θηροκτόνοις E. Hel. 154.
blood shed by slaying, θῆκέ τ’ Αἴγισθον ἐν φοναῖς laid him weltering in his blood, Pi. P. 11.37, cf. Ael. NA 1.18, 3.21; φονῶν is prob. for φόνων in S. El. 11, Tr. 558; so ἑρπετὰ καὶ δάκετα… ὑπ’ ἐμᾶς πτέρυγος ἐν φοναῖς ὄλλυται come to a bloody end, Ar. Av. 1070 (lyr., paratrag.); ποίῳ δὲ κἀπελύσατ’ ἐν φοναῖς τρόπῳ· what was the manner of her bloody end? S. Ant. 1314; φοναῖς murderously, ib. 1003 (expld. as Adj. by Sch., cf. φονός).

ἡ (*φένω), Mord, Ermordung ; oft im plur., ἀσπαίρειν ἐν ἀργαλέῃσι φονῇσιν Il. 10.521 ; μαχήσασθαι βοὸς ἀμφὶ φονῇσιν 15.633 ; τιθέναι τινὰ ἐν φοναῖς, = φονεύειν, morden, Pind. P. 11.37 ; τὸν ἐν φοναῖς καλῶς πεσόντα Aesch. Ag. 435, wie Soph. Ant. 692 ; ἐν φονῇσιν εἶναι, im Morden begriffen sein, Her. 9.76 ; σπᾶν φοναῖς Soph. Ant. 990, in Mord u. Blut herumzerren ; ἄπεστιν ἐν φοναῖς θηροκτόνοις Eur. Hel. 153, er ist abwesend bei Wild tötendem Morde, d.i. er ist auf der Jagd ; μαστὸς ἐν φοναῖς, die Brust mit Blut und Wunden bedeckt, El. 1207. – Der Mordplatz, die Wahlstatt, s. Böckh explic. Pind. P. 11.1-37.