όεσσα, όεν [ῑ, -οει- et -οε- forment synizèse] c. φοινίκεος, IL. 10, 133 ; 23, 717 ; OD. 14, 500 ; 21, 118 ; HÉS. Sc. 95, 196.

εσσα, εν, (φοῖνιξ I) = φοινίκεος, dark-red, purple or crimson, χλαῖνα Il. 10.133, Od. 14.500; ἡνία Hes. Sc. 95; σμώδιγγες… αἵματι φοινικόεσσαι red with blood, Il. 23.717; αἵματι φοινικόεις Hes. Sc. 194. [In Hom. and Hes. φοινικόεσσαι, όεσσαν, -όεντα, must be pronounced as if contracted, cf. Nonn. D. 41.352.]

[ῑ] όεσσα, όεν, poet. statt φοινίκεος, purpurrot, dunkelrot ; Il. 10.133, Od. 14.500, 21.118 ; Hes. Sc. 95 ; αἵματι φοιν., mit Blut gerötet, Il. 23.717 ; Hes. Sc. 194.
[In diesen Stellen des Hom. u. des Hes. ist entweder ι des Verses wegen kurz gebraucht, oder, was wahrscheinlicher ist, die 3. und 4. Silbe sind in eine zusammenzuziehen, vgl. Heine zu Il. 10.133.]