(f. inus., ao. ἔφλυσα, pf. inus.) [ῠ prés. et impf. ; ῡ fut. et ao., mais ῠ lorsque la syllabe suiv. est brève, ANTH. 7, 351] sourdre ou couler en abondance, particul. laisser échapper un flux de paroles, parler à tort et à travers, ESCHL. Pr. 504 ; Sept. 661 ; avec un rég. à l’acc. ANTH. 7, 351.

Étym. cf. φλέω.

[ῡ, cf. ἐπιφλύω] and φλύζω, aor.1 ἔφλυσα v. infr. II; (< φλέω) : — boil over, bubble up; hence, burst out, ἐν τῇσι φλυζούσῃσι αἱμορραγίῃσι (Foes for σφύζουσι αἱμορραγέσι) Hp. Epid. 2.3.14, cf. Hsch., Suid. ; φλύω expld. by πολυκαρπέω, Ael. VH 3.41.
II. metaph, overflow with words, babble, μάτην φλύσαι A. Pr. 504; γράμματα ἐπ’ ἀσπίδος φλύοντα Id. Th. 661; c. acc. cogn., φήμην στυγερὴν ἔφλυσεν AP 7.351 (Diosc.); ἔφλυσε v.l. for ἔβλυσε, ib. 352 (Mel. (?)); μανίης ὕπο μυρία φλύζειν Nic. Al. 214; φλύοντ’ ἀνθηρῇ σὺν κακοδαιμονίῃ prob. in Alex. Aet. 5.8; — Med. or Pass., φλύεται, = ὑγραίνεται, Hp. ap. Gal. 19.152.

(= βλύω, vgl. auch φλέω), überquellen, -sprudeln, aufwallen, vom kochenden oder sonst heftig bewegten Wasser ; ἀνὰ δ' ἔφλυε καλὰ ῥέεθρα Il. 21.361 ; nach Ael. H.A. 3.41 = πολυκαρπεῖν, durch εὐθηνέω erkl. von Schol. Ap. Rh 1.115. – von Worten überfließen, viel schwatzen, μὴ μάτην φλῦσαι θέλων Aesch. Prom. 502 ; γράμματα ἐπ' ἀσπίδος φλύοντα, prahlend, Spt. 643 ; φήμην σ'υγερὴν ἔφλυσεν Ἀρχίλοχος Diosc. 23 (VII.351).
[Υ ist bei Hom. kurz, u. öfter im praes. u. impt., aber auch im aor. kurz bei sp.D., wie Mel. 119, Diosc. 23, wenn die auf υ folgende Silbe kurz ist.]