GRC

φλόξ

download
JSON

Bailly

φλογός (ἡ) :
   I
flamme, particul. :
      1 flamme du feu, avec un gén. : φλ. Ἡφαίστοιο, IL. 23, 33 ; OD. 24, 71, etc. ; ou φλ. πυρός, PD. P. 4, 400 ; EUR. Bacch. 8, etc., m. sign. ; joint à πῦρ, IL. 9, 212 ; particul. flamme d’un bûcher, IL. 23, 228, etc. ; feu d’un sacrifice, ESCHL. Ag. 583 ; SOPH. Ant. 1020, etc. ; EUR. Tr. 1063, etc. ; φλόγα ἀναιθύσσειν, EUR. Tr. 344, faire jaillir la flamme ; ἐγείρειν, XÉN. Conv. 2, 24, exciter la flamme ; παρακαλεῖν, XÉN. Cyr. 7, 5, 23, provoquer, càd. exciter la flamme ; μεγάλην ποιεῖν, LUC. Tim. 6, faire une grande flamme ; φλόγα λάμπειν, PLUT. Fab. 2, faire briller une flamme ; φλόγα ἐμϐάλλειν τινί, EUR. Rhes. 120, Alc. 4, mettre le feu à qqe ch. ; σϐέσαι, THC. 2, 77, éteindre la flamme ; φλὸξ ἀπέσσυτο, HÉS. Th. 859, la flamme s’élançait ; φλ. ἀπορρεῖ, PLAT. Tim. 83 b, la flamme se répand ; φλ. ἀποσϐεσθεῖσα, PLAT. Tim. 67 c, flamme éteinte ; dans les comparaisons : φλογὶ ἴσος, IL. 13, 39, etc. semblable à une flamme, en parl. d’un guerrier ardent ; cf. IL. 13, 330, 688, etc. ; au plur. ORPH. Lith. 173, 183 ; ARSTT. Meteor. 1, 4 ; NIC. (ATH. 684 a), etc. ;
      2 flamme, en gén. en parl. de la flamme des torches, EUR. Bacch. 146 ; d’une lampe, XÉN. Conv. 7, 4, etc. ; en parl. d’un volcan, PD. P. 1, 45 ; d’un éclair, ESCHL. Pr. 359, 922, 1017 ; EUR. Med. 144 ; des rayons du soleil, ESCHL. Pr. 22, etc. ; SOPH. Tr. 696, O.R. 1425, etc. ; p. anal. en parl. de la lueur divine qui se répand de la tête d’Achille à côté d’Athènè, IL. 18, 206 ; d’une épée nue, d’où l’épée elle-même, SPT. Jud. 3, 22 ; 1 Sam. 17, 7, etc. ; de pierres précieuses, PD. fr. 88 ; éclat des yeux, NT. Apoc. 1, 14 ;
      3 fig. ardeur, feu du vin, EUR. Alc. 758 ; XÉN. Conv. 2, 24 ; en parl. d’un fléau, SOPH. O.R. 166 ; de l’ardeur belliqueuse, EUR. (LYC. 161) ;
   II phlox, sorte de plante, TH. H.P. 2, 6, 2 ; PLUT. M. 993 f.

Étym. φλέγω.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ἡ, gen. φλογός ; (< φλέγω) : — flame of fire, Od. 24.71, etc. ; δεινὴ δὲ φλὸξ ὦρτο θεείου καιομένοιο Il. 8.135; τῆς δὲ [νηὸς] κατ’ ἀσβέστη κέχυτο φλόξ 16.123; κατὰ πῦρ ἐκάη καὶ φλὸξ ἐμαράνθη 9.212; more fully, φλὸξ Ἡφαίστοιο Il. 17.88, Od. l.c. ; πυρός Pi. P. 4.225, E. Ba. 8, Heracl. 914 (lyr.), Pl. Ti. 83b, etc. (but also φλογὸς αἰθέριον πῦρ Parm. 8.56); φλογὸς σπέρμα, of live charcoal, Pi. O. 7.48; ἀναιθύσσειν, θύειν, E. Tr. 344, IT 1331; ἐγείρειν, παρακαλεῖν, X. Smp. 2.24, Cyr. 7.5.23; ἐμβαλεῖν τινι E. Alc. 4, Rh. 120; σβέσαι Th. 2.77; φ. ἀπέσσυτο Hes. Th. 859; ἀπορρέουσα Pl. Ti. 67c; φλογὸς ἀποσβεσθείσης ib. 58c; later in pl., flames, meteors, Arist. Mete. 341b2, Mu. 392b3, 400a30, Orph. L. 178, Nic. Fr. 74.48.
fire as an element, φλογὸς αἶσα Parm. 12.2; φ. ἱλάειρα Emp. 85. of other kinds of flame, φ. κεραυνία, οὐρανία, of lightning, A. Pr. 1017, E. Med. 144 (anap.); of the heat of the sun, A. Pr. 22, Pers. 505, S. Tr. 696; flash of a miraculous cloud, Il. 18.206; of precious stones, ψυχρὰ φ. Pi. Fr. 123.5; the blade of a sword, LXX Jd. 3.22, Aq., Thd. 1 Ki. 17.7. in similes and metaphors, φλογὶ εἴκελος, ἶσος, of fiery warriors, Il. 13.330, 39; φ. οἴνου the fiery strength of wine, E. Alc. 758; φ. πήματος S. OT 166 (lyr.).
wallflower, Cheiranthus Cheiri, Thphr. HP 6.6.2.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

ἡ, φλογός, die Flamme, jedes helle, hoch auflodernde Feuer ; oft in der Il., z.B. δεινὴ δὲ φλὸξ ὦρτο θεείου καιομένοιο 8.135 ; ἐπεὶ κατὰ πῦρ ἐκάη καὶ φλὸξ ἐμαράνθη 9.212 ; in der Od. nur 24.71, ἐπεὶ δέ σε φλὸξ ἤνυσεν Ἡφαίστοιο ; oft bei Hes.; Pind. Ol. 7.48 u. sonst ; Tragg.: von dem Blitz, καταιβάτης κεραυνὸς ἐκπνέων φλόγα Aesch. Prom. 359 ; ῥιπτέσθω μὲν αἰθαλοῦσσα φλόξ 994, vgl. 1019 ; von der Sonne, 22, Pers. 497 ; Soph. Tr. 693, O.R. 1425, vom Feuer ; auch übertr., vom Leid, 166 ; φλὸξ οὐρανία, der Blitz, Eur. Med. 144, u. öfter ; selbst οἴνου, Alc. 758 ; auch in Prosa, wie Plat. Tim. 67c ; φλόγα παρακαλεῖν, ἐγείρειν, Xen. Cyr. 7.5.23, Conv. 2.24 ; bei sp.D. auch im plur. nicht selten, wie in späterer Prosa, vgl. L. Dind. Xen. Symp. 2.24 ; λύχνος ἔχων φλόγας ἀνακεχυμένας Ath. 475.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)

TBESG

φλόξ genitive, φλογός,
[in LXX chiefly for לַהַב, לֶהָבָה ;]
a flame: Luk.16:24; φ, πυρός, Act.7:30, 2Th.1:8, Heb.1:7' (LXX), Rev.1:14 2:18 19:12.†
(AS)
Translators Brief lexicon of Extended Strongs for Greek based on Abbot-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (1922) (=AS), with corrections and adapted by Tyndale Scholars
memory