(seul. prés. act. et pass.) :
      1 tr. allumer la flamme, d’où brûler, consumer, acc. IL. 17, 738 ; 23, 197 ;
      2 intr. être enflammé, d’où brûler, être ardent, IL. 18, 211 ; 21, 358 ; HÉS. Th. 846 ; en parl. du soleil, SOPH. Tr. 99 ; EUR. Ph. 169 ; fig. ESCHL. Suppl. 87.

➳ Act. seul. prés. ind. IL. 17, 738 ; 18, 211 ; ESCHL. l.c. ; part. IL. 21, 358 ; EUR. ll. cc. ; pass. seul. prés. opt. 3 pl. φλεγεθοίατο (c. -οιντο) IL. 23, 197.

Étym. φλέγω.

poet. form of φλέγω, only pres.; trans., scorch, burn up, πῦρ πόλιν φλεγέθει Il. 17.738; — Pass., ὄφρα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροί 23.197. intr., blaze, flare up, πυρὶ φλεγέθοντι 21.358, cf. Orph. Fr. 194; πυρσοί τε φλεγέθουσι Il. 18.211; κεραυνοῦ φλεγέθοντος Hes. Th. [846]; [Ἅλιος] λαμπρᾷ στεροπᾷ φλεγέθων S. Tr. 99 (lyr.), cf. E. Ph. 169 (lyr.); metaph, blaze forth, shine, A. Supp. 88 (lyr.).

poet. Nebenform von φλέγω, nur im praes. gebräuchlich,
a) trans. brennen, sengen, verbrennen, in Brand setzen, πῦρ πόλιν φλεγέθει Il. 17.738, u. pass., ὄφρα τάχιστα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροί 23.197.
b) intr. brennen, in Feuer stehen ; Il. 18.211, 21.328 ; Hes. Th. 846 ; πάντα τοι φλεγέθει κἀν σκότῳ Aesch. Suppl. 87 ; ὦ λαμπρᾷ στεροπᾷ φλεγέθων Soph. Trach. 99, von der Sonne, wie Eur. Phoen. 172.