(f. -ύσω, ao. ἐφίτυσα, pf. inus.) [ῑ] ensemencer, d’où engendrer, ESCHL. Pr. 233, Suppl. 312 ; SOPH. Aj. 1296, Ant. 645, Tr. 311 ; EUR. Alc. 294 ; en prose, PLAT. Rsp. 461 a, Leg. 879 d, Criti. 116 c ;

Moy. en parl. de la femme, enfanter, HÉS. Th. 986 ; A.RH. 4, 807 ; OPP. C. 1, 4.

➳ Fut. moy. 2 sg. φιτύσεαι, MOSCH. 2, 160.

Étym. φῖτυ.

fut. ύσω [υ], E. Alc. 294; aor. ἐφίτυσα (v. infr.) : — sow, plant, beget, A. Pr. 235, Supp. 313, S. Ant. 645, E. l.c. ; ὁ φιτύσας πατήρ S. Aj. 1296, Tr. 311; also used by Pl., R. 461a, Lg. 879d, Criti. 116c; — Med., of the woman, bear, Ἠὼς… Κεφάλῳ φιτύσατο υἱόν Hes. Th. 986, cf. A.R. 4.807, Opp. C. 1.4; Ep. 2 sg. fut. φιτύσεαι Mosch. 2.160.

[ῑ], = φυτεύω, säen, pflanzen, erzeugen ; Tragg.: ἀϊστώσας γένος τὸ πᾶν ἔχρῃζεν ἄλλο φιτῦσαι νέον Aesch. Prom. 233 ; Suppl. 308 ; τίς δ' ὁ φιτύσας πατήρ Soph. Trach. 310 ; Aj. 1275 ; ὅστις δ' ἀνωφέλητα φιτύει τέκνα Ant. 641 ; u. med., von der Frau, Κεφάλῳ φιτύσατο υἱόν Hes. Th. 986 ; seltener in Prosa, wu Plat. Rep. V.461a ; φιτῦσαι καὶ τεκεῖν Legg. IX.879d.