'ητος (ἡ) [ῐ]
   I amitié, d’où :
      1 propr. amitié, tendresse, affection, IL. 9, 630 ; OD. 15, 197 ; ESCHL. Pr. 123 ; SOPH. Ph. 1107 ; PLAT. Leg. 757 a ; p. opp. à διαφορά, AND. 3, 30, 27 ; joint à ὅρκια, IL. 3, 73 ; à ἀρθμός, ESCHL. Pr. 191 ; à αἰδώς, IL. 24, 111 ; à κοινωνία, PLAT. Ep. 323 b ; φιλότητι (faire, donner qqe ch.) par amitié, etc. IL. 3, 453 ; OD. 10, 43, etc. ; ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντες, IL. 7, 302, ils rompirent les relations d’amitié ; cf. OD. 3, 363 ; φιλότητος παρά τινος τυχεῖν, OD. 15, 158, obtenir un bon accueil de qqn ; φιλότητα ἑλέσθαι, IL. 16, 282, se réconcilier ; φιλότητα βάλλειν μετ' ἀμφοτέροισι, IL. 4, 16, fonder une amitié entre les deux peuples ; φιλότητα τιθέναι, IL. 4, 83 ; OD. 24, 476, former amitié ; φιλότητα τέμνειν, IL. 3, 94, 323, conclure un traité d’amitié ; en parl. d’hôtes, φιλότητα παρέχειν, IL. 3, 354 ; OD. 15, 55, témoigner de la bienveillance ; avec un gén. : φιλότητί τινος, OD. 14, 505 ; SOPH. Aj. 1410 ; πρός τινα, AND. 19, 3, par amitié pour qqn ;
      2 amour, IL. 14, 198 ; PLUT. Sol. 20, 756 e, 757 e ; d’où relations intimes, joint à εὔνη, IL. 15, 32 ; OD. 5, 126, etc. ; à ὕπνος, IL. 13, 636 ; 14, 353, etc. ; φ. κρυπταδίη, IL. 6, 161, relations secrètes ; φιλότητι ὁμωθῆναι, IL. 14, 209 ; μιγάζεσθαι, IL. 6, 165 ; OD. 8, 271, etc. s’unir par des relations intimes ; ἐν φιλότητι μίσγεσθαι, IL. 2, 232, s’unir dans des relations intimes ; cf. IL. 14, 237 ; 24, 130 ; OD. 8, 313, etc. ; avec le gén. de la pers. avec laquelle on s’unit, OD. 8, 267 ; HÉS. Sc. 41, Th. 374, 405, 625, 822 ;
   II p. suite, au sens concret, être chéri, d’où t. de tendresse, dans l’apostrophe ὦ φιλότης = ὦ προσφιλέστατε, cher amour, PLAT. Phædr. 228 d ; LUC. M. cond. 1 ; HERM. 15, 72, etc. ; ἐμὴ φιλότης, ALCIPHR. 2, 4, p. 268, m. sign.

Étym. φίλος.

'

ητος, ἡ, friendship, love, affection, μηνιθμὸν μὲν ἀπορρῖψαι φιλότητα δ’ ἑλέσθαι Il. 16.282; ξεῖνοι δὲ διαμπερὲς εὐχόμεθ’ εἶναι ἐκ πατέρων φιλότητος Od. 15.197, cf. S. Ph. 1122 (lyr.); κατ’ ἡλικίην τε καὶ φ. ἰλαδὸν συγγίνεσθαι Hdt. 1.172; pl., Thgn. 860; φιλότητι in, with, from friendship or affection, Il. 3.453, Od. 3.363, 10.43; ἐν φ. διέτμαγεν ἀρθμήσαντε Il. 7.302; φιλότητί γε yes, in affection [we are brothers], E. IT 498; φιλότητι χειρῶν with friendly services, Id. Or. 1048; φιλότητα μετ’ ἀμφοτέροισι βάλωμεν Il. 4.16; φ. μετ’ ἀμφοτέροισι τίθησι ib. 83, cf. Od. 24.476; παρὰ σεῖο τυχὼν φιλότητος 15.158; φιλότητα παρασχεῖν Il. 3.354, Od. 15.55; ἄγειν ἐς φ. Sappho 1.19; εἰς ἀρθμὸν ἐμοὶ καὶ φιλότητα… ἥξει A. Pr. 193 (anap.); ὑδαρεῖ σαίνειν φ. Id. Ag. 798 (anap.); φ. τινός friendship with, affection for, Od. 14.505, S. Aj. 1410 (anap.); διὰ τὴν λίαν φ. βροτῶν by his overgreat love for men, A. Pr. 123 (anap.); ξενίαι καὶ φιλότητες πρός τινας And. 1.145; in addressing persons, ὦ φιλότης, = ὦ φίλος, my dear friend, Pl. Phdr. 228d, Philox. 2.7, 34; without ὦ, Hp. Ep. 17. of friendship between states, φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες Il. 3.73, cf. 94, 323; ναυμαχεῖν ὑπὲρ τῆς φ. Lys. 2.35; φ. ἀντὶ διαφορᾶς ἐθέλοντες ποιεῖσθαι And. 3.30.
prov., ἰσότης φιλότητα ἀπεργάζεται Pl. Lg. 757a; more shortly, ἰσότης φ. Arist. EN 1168b8. in Hom., freq. of sexual love or intercourse, in various phrases; μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ Il. 6.25, cf. 3.445, al. ; ἵνα μισγεαι ἐν φ. 2.232; καθεύδετον ἐν φ., παραλέξομαι ἐν φ., Od. 8.313, Il. 14.237; ὕπνῳ καὶ φ. δαμείς ib. 353, cf. 207, 13.636; less freq. c. gen., ἀείδειν ἀμφ’ Ἄρεος φιλότητος ἐϋστεφάνου τ’ Ἀφροδίτης Od. 8.267; φ. γυναικός Hes. Sc. 31, cf. Th. 374, 405, 625, 822; pl., Pi. P. 9.39, N. 8.1, Antipho Soph. 49. personified, = φιλία 1.5, opp. νεῖκος, Emp. 17.20, al., cf. Hes. Th. 224. (φιλία is the common prose form.)

ητος, ἡ, Freundschaft, Liebe, Zuneigung, Hom. u. Folgde ; ξεῖνοι δὲ διαμπερὲς εὐχόμεθ' εἶναι ἐκ πατέρων φιλότητος Od. 15.197 ; ἐμαρνάσθην, ἠδ' αὖτ' ἐν φιλότητι διέτμαγεν Il. 7.302, sie trennten sich in Liebe ; von den freundschaftlichen Verhältnissen ganzer Völker zu einander Il. 3.73, 94 ; κατὰ φιλότητα συγγίγνεσθαι, aus Freundschaft zusammenkommen, Her. 1.172 ; von der Gastfreundschaft, Od. 15.55 u. sonst ; am häufigsten von der sinnlichen Geschlechtsliebe, Liebesgenuß, Hom. u. Hes.; am geläufigsten in den Vrbdgn φιλότης καὶ εὐνή, φιλότητι oder ἐν φιλότητι καὶ εὐνῇ μιγῆναι u. vgl. (s. μίγνυμι), auch ὕπνος καὶ φιλότης, Il. 13.636, 14.353, seltner φιλότης γυναικός, Hes. Sc. 31, vgl. Th. 374, 405, 625, 822 ; Pind. in dieser Bedeutung im plur., P. 9.40, N. 8.1, διὰ τὴν λίαν φιλότητα βροτῶν Aesch. Prom. 123, u. öfter ; Soph. Phil. 1107, Aj. 1389, σ' ἀμείψασθαι θέλω φιλότητι χειρῶν Eur. Or. 1048, einzeln in Prosa : κατὰ φιλότητα συγγίγνεσθαι Her. 1.172 ; Ggstz διαφορά Andoc. 3.30 ; Lys. 2.35, Plat. Legg. VI.757a. – Als Anrede, ὦ φιλότης, für ὦ φίλε, mein Lieber, Plat. Phaedr. 228d. Luc. oft.