φιλό·καλος, ος, ον [ῐᾰ]
      1 qui aime les belles choses, la parure, l’élégance, XÉN. Cyr. 1, 3, 3 ; περί τι, XÉN. Cyr. 2, 1, 22 ; τι, ISOCR. 7 d, etc. en qqe ch. ; τὸ φιλόκαλον, PLUT. M. 67 d, 92 d, 1026 d, etc. l’amour des belles choses ;
      2 qui aime la vertu, l’honnêteté, la noblesse des sentiments, XÉN. Conv. 4, 15 ; PLAT. Crit. 111 e ; ARSTT. Nic. 4, 4, 4 ; 10, 9, 3 ; περί τι, LUC. M. cond. 25, en qqe ch.

• Cp. φιλοκαλώτερος, XÉN. Conv. 4, 15.

Étym. φ. καλός.

ον, loving the beautiful (both of personal and moral beauty), loving beauty and goodness, Pl. Phdr. 248d, Criti. 111e, Com.Adesp. Oxy. 1239.18, etc. ; τὸ φ. Plu. 2.61d, 1026d.
fond of effect and elegance, X. Cyr. 1.3.3; φ. περὶ ὅπλα ib. 2.1.22; τὰ περὶ τὴν ἐσθῆτα φ. Isoc. 1.26, cf. 10.57; of the peacock, Arist. HA 488b24. Adv., -λως ἔχειν περί τι J. AJ 12.2.1, cf. Gal. 14.218, etc. ; Comp. φιλοκαλώτερον κοπρίσαι more elaborately, Gp. 5.26.10.
fond of honour, seeking honour, φιλοκαλώτεροι ἐν τοῖς κινδύνοις X. Smp. 4.15, cf. Arist. EN 1125b12, 1179b9. κατὰ τὸ φ. πειραθέντα κατανοῆσαι to see by working out the calculation, Iamb. in Nic. p. 124 P.

das Schöne, Gute, Edle liebend, Freund des Schönen, sowohl vom äußerlich Schönen, Anständigen, als vom Sittlichschönen ; Plat. Phaedr. 248d, Critia. 111e ; – prunkliebend, glanzliebend, Xen. Cyr. 8.3.5 ; περὶ ὅπλα 2.1.22, die schönen Waffen liebend ; τὰ περὶ τὴν ἐσθῆτα Isocr. 1.27, u. A.; auch im comp., φιλοκαλώτερος ἐν τοῖς κινδύνοις Xen. Symp. 4.15.