ας (ἡ) [φῐλ]
      1 amour de la science, d’où recherche, étude ou pratique d’un art ou d’une science, PLAT. Phæd. 61 a, Gorg. 484 c, etc. ; joint à παιδεία, ISOCR. 276 d ; à κτῆσις ἐπιστήμης, PLAT. Euthyd. 288 d ; à μουσική, T. LOCR. 104 a, etc. ; d’où la science, la culture intellectuelle elle-même, joint à ἱστορία, ISOCR. 284 ; au plur. joint à τέχναι, ISOCR. 209 b ; à λόγος, PLUT. Dio. 13, M. 82 f ;
      2 particul. culture méthodique d’un art : de l’éloquence, ISOCR. 42 e ; joint à ῥητορική, DH. Thuc. 50, 3 ; à λόγοι, LUC. Dem. enc. 14 ; ou de la dialectique : ἡ περὶ τὰς ἔριδας φ. ISOCR. 209 b, étude scientifique de l’argumentation ;
      3 abs. recherche de l’essence des choses, étude des choses de la nature, recherche de la vérité, d’où philosophie, PLAT. Def. 411 b ; qqf. avec l’article : ἡ φ. PLAT. Gorg. 482 a ; ISOCR. 24 e, 99 a, 148 e, etc. ; d’ord. sans article, PLAT. Phæd. 68 c, etc. ; ARSTT. Pol. 8, 7, 2, etc. ; avec l’art. lorsque le mot est accompagné d’un adj. ou d’un déterminat. : ἡ θεία φ. PLAT. Phædr. 239 b, la divine philosophie ; ἡ περὶ τὰ ἀνθρώπινα φ. ARSTT. Nic. 10, 9, 22, la philosophie qui concerne les choses humaines ; ἡ δογματική, Ἀκαδημαϊκή, SEXT. P. 1, 4, etc. la philosophie dogmatique, de l’Académie, etc. ; au plur. les systèmes de philosophie, PLAT. Theæt. 172 c, etc.

Étym. φιλόσοφος.

ἡ, love of knowledge, pursuit there of, speculation, Isoc. 12.209, Pl. Phd. 61a, Grg. 484c, al. ; ἡ φ. κτῆσις ἐπιστήμης Id. Euthd. 288d; defined as ἄσκησις ἐπιτηδείου τέχνης, Stoic. in Placit. 1 Prooem. 2.
systematic, methodical treatment of a subject, ἐμπειρίᾳ μέτιθι καὶ φιλοσοφίᾳ Isoc. 2.35; ἡ περὶ τὰς ἔριδας φ.
scientific treatment of argumentation, Id. 10.6; ἡ περὶ τοὺς λόγους φ. the study of oratory, Id. 4.10; pl., οἱ ἐν ταῖς φ. πολὺν χρόνον διατρίψαντες Pl. Tht. 172c; τέχναι καὶ φ. Isoc. 10.67.
philosophy, Id. 11.22, Pl. Def. 414b, etc. ; ἱστορία φ. ἐστὶν ἐκ παραδειγμάτων D.H. Th. 11.2; — Isoc. usu. prefixes the Art., 2.51, 5.84, 7.45 (but cf. 2.35 supr.); sts. also in Pl. and Arist., as Pl. Grg. 482a, Arist. Metaph. 993b20, EN 1177a25, and so later, διὰ τῆς φ. καὶ κενῆς ἀπάτης Ep. Col. 2.8; but more freq. without Art., τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ ζῶσιν Pl. Phd. 68c, al., cf. Arist. Pol. 1341b28, al. (cf. Πλάτων καὶ φ. Plu. 2.176d); exc. when an Adj. or some qualifying word is added to ἡ θεία φ. Pl. Phdr. 239b; ἐκείνου τῇ φ. Id. Ly. 213d; ἡ περὶ τὰ ἀνθρώπεια φ. Arist. EN 1181b15; ἡ τῶν Ἰταλικῶν φ. Id. Metaph. 987a31 (and pl., αἱ εἰρημέναι φ. ib. 29); so later ἡ Ἰωνικὴ φ. D.L. 1.122; ἡ δογματική, Ἀκαδημαϊκή, σκεπτικὴ φ. S.E. P. 1.4, etc. ; ὁ Ἐμπεδοκλῆς ἐν ἀρχῇ τῆς φ. Plu. 2.607c, etc. ; esp. ἡ πρώτη φ.
metaphysic, Arist. Metaph. 1026a24, cf. 18.

ἡ, Liebe zur σοφία ; bes. Liebe zur Gelehrsamkeit, zu den Wissenschaften, Beschäftigung damit ; bes. wissenschaftliche Behandlung der Redekunst u. Dialektik, ἡ περὶ τοὺς λόγους Isocr. 4.10 ; Ggstz ἐμπειρία 2.35 ; οἱ περὶ τὴν φιλοσοφίαν διατρίβοντες Oratt. – Liebe zur Weisheit, Philosophie, von Sokrates an gebräuchlich, Plat. Phaedr. 239b, Gorg. 484c ; ἡ φιλοσοφία κτῆσις ἐπιστήμης Euthyd. 288d. – Uebh. kunstgemäße Behandlung, Untersuchung nach gewissen Regeln u. Grundsätzen, wissenschaftliche Forschung, auch im plur., ἐν ταῖς φιλοσοφίαις πολὺν χρόνον διατρίψαντες Plat. Theaet. 172c.

Φιλο-σοφία, -ας, ἡ
(< φιλόσοφος), [in LXX: 4Ma.1:1 4Mac 5:10 4Mac 5:22 4Mac 7:9 4Mac 7:21 * ;]
the love and pursuit of wisdom; hence, philosophy, investi­gation of truth and nature: of the so-called philosophy of false teachers, Col.2:8 (see Lft., ICC, in l).†
(AS)