ας (ἡ) [φῐ] amitié :
      1 en gén. THGN. 306, 600, 1102 ; HDT. 7, 152 ; ATT. ; au plur. HPC. 254 ; HDT. 3, 82 ; PLAT. Conv. 182 c, etc. ; p. opp. à ἔχθρα, ISOCR. 9 b ; PLAT. Soph. 242 e, etc. ; à μῖσος, ISOCR. Antid. § 130 ; à ὀργή, PLAT. Epin. 976 b, etc. ; joint à εὔνοια, XÉN. Cyr. 3, 1, 28 ; à ὁμόνοια, PLAT. Rsp. 351 d, ou ὁμοφροσύνη, PLUT. M. 156 c ; à χάρις, PLUT. Lyc. 4, etc. ; particul. en parl. de rapports entre les dieux et les hommes, PLAT. Conv. 188 c ; des relations de famille, XÉN. Hier. 3, 7 ; de relations entre les États, THC. 5, 5 ; 6, 34, 78, etc. ; de l’affection d’un grand pour le roi, XÉN. An. 1, 6, 3, etc. ; de même, en parl. de l’amitié des animaux entre eux, PLAT. Clit. 409 d ; p. ext. en parl. de choses, PLAT. Epin. 976 b ; φιλίαν ποιεῖσθαι πρός τινα, XÉN. Mem. 2, 6, 29, contracter amitié avec qqn ; φ. λαϐεῖν παρά τινος, XÉN. Cyr. 3, 1, 28, recevoir un témoignage de bienveillance de qqn ; διὰ φιλίαν ἰέναι τινί, XÉN. An. 3, 2, 8 ; εἰς φιλίαν ἰέναι, PLAT. Phædr. 237 c, ou ἔρχεσθαι, PLAT. Lys. 214 d, entrer dans des relations d’amitié avec qqn ; φιλίαν διαλύεσθαι, ISOCR. 302 e, ou ἀποθέσθαι, PLUT. M. 94 d, rompre des liens d’amitié ; τῆς φιλίας ἐξίστασθαί τινι, LYS. 114, 2, se détacher de liens d’amitié avec qqn ; φιλίαν ποιεῖν τινι πρός τινα, PLUT. Thes. 19, former des relations d’amitié entre une personne et une autre ; avec une prép. : μετὰ φιλίας, XÉN. Mem. 1, 2, 10, avec amitié ; διὰ φιλίας, PLAT. Pol. 404 e ; κατὰ φιλίαν, PLAT. Leg. 823 b ; διὰ τὴν φιλίαν, THC. 1, 91, par amitié ; φιλία πρός τινα, ISOCR. 88 d, etc. ; εἴς τινα, EUR. Hipp. 254, etc. ; τινός, THC. 1, 91 ; 6, 78 ; XÉN. An. 5, 6, 11 ; τινί, PLAT. Gorg. 513 b, etc. amitié pour qqn ; φιλίᾳ τῇ σῇ, XÉN. An. 7, 7, 29, par amitié pour toi ;
      2 amitié, au sens de vive affection, amour, mais sans idée de sensualité, XÉN. Conv. 8, 15 ; PLAT. Conv. 179 c, 182 c ; Phædr. 237 c, etc. ;
      3 amour, c. ἔρως, SPT. Prov. 5, 19 ;
      4 fig. amour (du gain, PLAT. Rsp. 581 a ; du pouvoir, ARSTT. Cæl. 3, 7, 10, etc.).

➳ Ion. φιλίη, HDT. HPC. ll. cc.

Étym. φίλος.

fém. de φίλιος.

Ion. -ίη, ἡ, (< φιλέω) affectionate regard, friendship (not in A. or S.), usu. betw. equals, ἄνδρεσσι κακοῖς συνθέμενοι φ. Thgn. 306, IG1². 1037; ἐπαγγέλλεσθαι φ. Hdt. 7.130; εἰς ἀλλήλους φιλίας ἀνακίρνασθαι E. Hipp. 254 (anap.), cf. Democr. 109, al., Hippias 17, Antipho Soph. 64 (pl.), And. 3.29, Pl. Smp. 179c, etc. ; φιλίας, inscr. on a bowl (perh.
loving-cup), BSA 32.194 (Haliartus, Hellenistic), etc. ; ἡ τῆς ψυχῆς φ. διὰ τὸ ἁγνὴ εἶναι, opp. ἔρως, X. Smp. 8.15, cf. Pl. Phdr. 255e; opp. ἔχθρα, Isoc. 1.33, Plot. 3.2.2; ἡ φ. τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ θεοῦ ἐστιν Ep. Jac. 4.4; opp. μῖσος, Isoc. 15.122; φ. θεῶν καὶ ἀνθρώπων Pl. Smp. 188d; of family affection, X. Hier. 3.7 (pl.); ἐν ταῖς φ. in the family circle, Arist. Po. 1453b19; of the regard of dependents towards their superiors, X. An. 1.6.3; φ. ἡ πρὸς τὸν δῆμον Isoc. 16.28; of friendship between States, ἐχρημάτισε περὶ φιλίας τοῖς Ἀθηναίοις Th. 5.5; φ. καὶ ξυμμαχία Id. 6.34; τῆς φ. ἀφέσθαι, τὴν φ. διαλύσασθαι, of communities, Isoc. 6.11, 14.33; various εἴδη distd. by Arist. EN 1156a7 ff. ; by the Stoics, Stoic. 3.24, 27, 181; phrases, φ. πρός τινας ποιήσασθαι X. Mem. 2.6.29; παρά τινων φ. λαβεῖν Id. Cyr. 3.1.28; τισὶ διὰ φιλίας ἰέναι Id. An. 3.2.8; εἰς φ. ἰτέον, ἔρχεται, Pl. Phdr. 237c, Ly. 214d; ἔστιν ἡμῖν ἐν φ. PMich. Zen. 33.3 (iii BC); ἀνανεούμενος τὴν φ. καὶ ζενίαν τὴν πρότερον ὑπάρχουσαν Isoc. Ep. 7.13; προλιπόνθ’ ἡμετέρην φ. Thgn. 1102; ἔλιπε φ. E. Alc. 930 (lyr.); τῆς φ. ἐξίστασθαί τινι Lys. 8.18; with Preps., διὰ φιλίας Pl. Plt. 304e; μετὰ φιλίας X. Mem. 1.2.10; διὰ φιλίαν, v. infr. ; κατὰ φιλίαν Pl. Lg. 823b; — the person is commonly expressed by πρός τινα, Isoc. 5.32; πρὸς ἀλλήλους Id. 9.57, etc. ; less freq. εἰς ἀλλήλους E. Hipp. (v. supr.); also by object. gen., διὰ φιλίαν αὐτοῦ through friendship for him, Th. 1.91; φ. ξυνετοῦ friendship with a wise man, Democr. 98; so ἡμετέρη φ.
friendship with us, Thgn. 600, 1102 (v. supr.), Isoc. 6.11 (v. supr.); φιλία ἡ σή X. An. 7.7.29, E. Or. 138, etc. ; pl., φ. ἰσχυραί Hdt. 3.82, Pl. Smp. 182c.
friendliness, amiability, φ. ἄνευ τοῦ στέργειν Arist. EN 1126b22, cf. 1108a28. later, of lovers, fondness, LXX Pr. 5.19, Lyr.Alex.Adesp. 1.8, AP 5.266 (Agath.). c. gen., of things, fondness, liking for, κέρδους Pl. R. 581a; [τῶν ἀρχῶν] Arist. Cael. 306a12.
the natural force which unites discordant elements and movements, opp. νεῖκος, Emp. 18, al., Isoc. 15.268. Pythag. name for three, Theol.Ar. 16 (not for six, Iamb. in Nic. p. 34 P.).

ἡ, ion. φιλίη, Liebe, Freundschaft, Zuneigung, Gunst, Huld ; zuerst bei Theogn. 306, 600, 1098 ; σὴν φιλίαν σεβόμεσθα Eur. Alc. 980 ; χρῆν μετρίας εἰς ἀλλήλους φιλίας θνητοὺς ἀνακίρνασθαι Hipp. 254 ; u. in Prosa : θεῶν καὶ ἀνθρώπων Plat. Symp. 188c ; Ggstz ἔχθρα Soph. 242e ; εἰς ὁμοιότητά τε καὶ φιλίαν καὶ ξυμφωνίαν τῷ καλῷ λογῳ ἄγουσα Plat. Rep. III.401d ; φιλίαν πάρὰ τίνων ἄν ποτε λάβοις τοσαύτην, βεβαιόταται φιλίαι γονεῦσι πρὸς παῖδας Hier. 3.7 ; φιλίαν πρός τινας ποιεῖσθαι, Freundschaft schließen mit, Mem. 2.6.29 : φιλίᾳ τῇ ἐμῇ, aus Freundschaft gegen mich, An. 7.7.99 ; Sp. – Vgl. auch φίλιος.

φιλία, -ας, ἡ
(< φίλος), [in LXX chiefly for אַהֲבָה ;]
friendship: with genitive obj., Jas.4:4.†
(AS)