ης (ἡ) [ᾰ]
   I vase, particul. :
      1 pour faire bouillir un liquide, IL. 23, 270 ;
      2 sorte de coupe sans pied ni anse, PD. I. 6, 40, etc. ; HDT. 1, 50 ; 2, 151 ; 7, 54 ; EUR. Ion 1182 ; CRAT. (Com. fr. 2, 49) ; XÉN. Conv. 2, 23 ; PLAT. Conv. 223 c ;
      3 urne funéraire, IL. 23, 243, 253 ;
   II p. anal. :
      1 bouclier, TIMOTH. (ATH. 433 d) ; ARSTT. Rhet. 3, 11, 11 ;
      2 ornement sur les portes, DS. 3, 47 ; AGATHARCH. M. rubr. p. 65.

➳ Dor. φιάλα [ᾰᾱ] EPIGR. (PAUS. 5, 10, 4).

Étym. pré-grec.

ἡ, bowl or pan used as a saucepan for boiling liquids, ἀμφίθετος φ. ἀπύρωτος Il. 23.270; also used as a cinerary urn, [ὀστέα] ἐν χρυσέῃ φ. καὶ δίπλακι δημῷ θείομεν ib. 243, cf. 253. after Hom., broad, fiat bowl or saucer for drinking or pouring libations, φιάλας τε καὶ ἄλλα ἐκπώματα Hdt. 9.80, cf. 2.151, 7.54; δωροφοροῦσιν… φιάλας Ar. V. 677 (anap.); οἰνοδόκον φ. χρυσῷ πεφρικυῖαν Pi. I. 6 (5).40; ἀργυρωθέντες σὺν οἰνηραῖς φ. Id. N. 10.43; of gold, Hdt. 2.151, 7.54, Pi. I. 1.20, Pl. Criti. 120a (pl.), PCair. Zen. 21.16 (iii BC, s.v.l.), Apoc. 5.8, etc. ; ἔλαβε σύμβολον παρὰ βασιλέως τοῦ μεγάλου φ. χρυσῆν Lys. 19.25; of silver, Pi. N. 9.51, IG1². 313.15, al., Lys. 12.11, PCair. Zen. 327.5, al. (iii BC); ἀργυρηλάτους χρυσέας τε φ. E. Ion 1182; φ. λυκιουργεῖς D. 49.31; as a votive offering, Hdt. 1.50, PTeb. 6.27 (ii BC), etc. ; πίνειν ἐκ φ. μεγάλης ἐπὶ δεξιά Pl. Smp. 223c, cf. X. Smp. 2.23; φ. καρυωτή, v. καρυωτός II. used for unguents, ἄλλος δ’ εὐῶδες μύρον ἐν φ. παρατείνει Xenoph. 1.3; for administering medicines, IG4²(1).122.125 (Epid., iv BC). τὸ ἐκ φιάλης revenue, perh. from a collecting-bowl, IG 11(2).161 A 116 (Delos, iii BC), cf. Inscr.Délos 442 A 156 (ii BC). from its broad flat shape, φιάλη Ἄρεως metaph for ἀσπίς, shield, cited from Tim. (Fr. 22) by Antiph. 112, cf. Anaxandr. 80, Arist. Rh. 1412b35.
ornament used in a coffered ceiling, Agatharch. 102. — The form φιέλη was less Att., Moer. p. 389 P.

ἡ (gew. von πίνω abgeleitet, Ath. XI.501b), ein Geschirr mit breitem Boden, mehr Umfang als Tiefe habend, Schale, bes. Trinkschale ; Il. 23.270, 616 ; Pind. Ol. 7.1 ; οἰνοδόκον χρυσῷ πεφρικυῖαν I. 5.37 ; οἰνηραί N. 10.43, u. öfter ; Ar. Vesp. 677, Av. 975 ; ἀργυρήλατοι Eur. Ion 1182, πίνειν ἐκ φιάλης μεγάλης Plat. Symp. 223c ; Critia. 120a ; oft bei Her.; auch ein Gefäß, die Gebeine eines Toten aufzunehmen, Aschenkrug, Urne, Il. 23.243, 253, was v. 91 σορός hieß. – Wegen der Aehnlichkeit Ἄρεος φιάλη = ἀσπίς, ein Schild, poet. bei Arist. rhet. 3.11 ; vgl. Anaxandr. fr. inc. 22 ; auch ohne weitern Zusatz, Paus. 5.8 ; – die vertiefte und ausgelegte Arbeit an der Decke, lacunar, tectum laqueatum, DS. 3.47. – Die Form φιέλη ist minder gut attisch, s. Moeris p. 390.

φιάλη, -ης, ἡ
[in LXX chiefly for מִזְרָק ;]
a shallow bowl (= Lat. patera), used for pouring libations, etc.: Rev.5:8 15:7 16:1-17 17:1 21:9.†
(AS)