ᾶς (ἡ) :
      1 perdition, perte, ruine, HDT. 2, 161 ; 7, 18 ; THC. 2, 47 ; PLAT. Leg. 677 a ; au plur. ESCHL. Ag. 814 ; particul. t. de philos. dissolution de la matière, PLAT. Rsp. 546 a, Phæd. 95 e, etc. ; ARSTT. Phys. 5, 5, 6, etc. ; au plur. PLAT. Phæd. 96 b, etc. ;
      2 action de corrompre, corruption, séduction, ESCHN. 2, 36 (loi) ; PLUT. M. 712 c ;
      3 t. de peint. dégradation des couleurs, affaiblissement de teinte, PLUT. M. 346 a.

➳ Ion. φθορή, HDT. ll. cc.

Étym. φθείρω.

Ion. φθορή, ἡ, (< φθείρω) destruction, ruin, Hdt. 2.161, 7.18, Hp. Vict. 1.5, A. Ag. 406 (lyr.), etc. ; of persons, death, esp. by some general visitation, as pestilence, Th. 2.47, Pl. Lg. 677a (pl.), GDI 5104c11 (Crete, pl.); ἀνδροθνῆτας Ἰλίου φθοράς A. Ag. 814. of animals, loss by death, PStrassb. 24.26, 31 (ii AD). Philos., passing out of existence, ceasing to be, γενομένῳ παντὶ φ. ἐστι Pl. R. 546a; περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς Id. Phd. 95e, title of work by Arist., cf. Pl. Phlb. 55a, Arist. Ph. 229b13, Gal. 6.6; ἡ φ. μεταβολή τίς ἐστι τῶν φθειρομένων εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ Plu. 2.948f; pl., Pl. Phd. 96b, R. 490e, al. ; with dat. (instrumental), ἡ μεγίστη φθορὰ ὕδασιν Id. Ti. 23c, cf. 22d.
deterioration, εἰς καρπογονίαν in respect of… Thphr. CP 5.8.2.
loss by deterioration, ἐκφορίου… ἀνυπολόγου πάσης φθορᾶς PTeb. 105.3, 18 (ii BC); damage, ἐκτεῖσαι τὴν γεγονυῖαν ὑπ’ αὐτῶν τοῦ χόρτου… φ. BGU 1824.29 (i BC); misspelt φθαρά ib. 1866.3 (i BC).
seduction, ἐλευθέρων Lex ap. Aeschin. 1.12; παρθένων, γυναικῶν, Plu. 2.712c (pl.), Vett.Val. 2.37 (pl.), cf. Parth. 35.3, D.H. 2.25; rape, Str. 6.1.6.
abortion or miscarriage, IG2². 1365.22, 1366.7, Sor. 1.56, Gal. 17(1).800; τοῦ ἐμβρύου Sor. 1.59.
gradation of colours in painting, Plu. 2.346a; τὰς μίξεις τῶν χρωμάτων οἱ ζωγράφοι φθορὰς ὀνομάζουσι ib. 725c, cf. 393c. = φθόη, Hp. Aph. 7.80.
storm-tossings or shipwrecks, τί τοι λέγοιμ’ ἂν τὰς ἐν Αἰγαίῳ φθοράς· E. Hel. 766; cf. φθείρω II. 4.

ἡ, ion. θορή, Verderben, Vernichtung, Zerstörung, Her. 2.161 ; Verlust, ἀνθρώπων Thuc. 7.27 ; Untergang, Her. 7.18 ; ἄγουσά τ' ἀντίφερνον Ἰλίῳ φθοράν Aesch. Ag. 394 ; u. im plur. 788 ; σκοποῦσι τὴν πάλαι γένους φθοράν Soph. O.C. 370 ; ἐπεὶ γενομένῳ παντὶ φθορά ἐστιν Plat. Rep. VIII.546a ; νόσων ἢ πολέμων φθορά Legg. V.741e ; Ggstz von γένεσις Phaed. 95e u. oft, wie Folgde ; Arist. hat περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς geschrieben. – Schändung eines Mädchens, Verführung der Unschuld, τῷ τῆς ἐλευθέρων φθορᾶς νόμῳ Aesch. 1.12, wo das Gesetz steht ; Plut. Marc. 1.
Bei Malern das Verreiben der Farben in einander ; Plut. sagt glor.Ath. 2, Apollodor habe erfunden φθορὰν καὶ ἀπόχρωσιν σκιᾶς.

φθορά, -ᾶς, ἡ
(< φθείρω) [in LXX for שַׁחַת, חֶבֶל, etc. ;]
destruction, corruption, decay (see Mayor on 2Pe, App.,175 ff.): Rom.8:21, 1Co.15:42, Col.2:22, 2Pe.2:12; opp. to ζωὴ αἰώνιος, Gal.6:8; by meton., of that which is subject to corruption, 1Co.15:50; of moral decay, 2Pe.1:4 2:12 2:19 (cf. Wis.14:12).†
(AS)