ά, όν, envieux, jaloux, THGN. 768 ; PD. N. 8, 36 ; ATT. ; τινι, DH. 6, 46, de qqe ch. ; particul. en parl. des dieux, HDT. 1, 32 ; 3, 40, etc. ; en parl. de choses (sentiments, pensées, etc.) PD. I. 1, 61 ; 2, 63 ; ESCHL. Ag. 450 ; SOPH. Ph. 1141, etc.

• Cp. -ώτερος, ARSTT. Rhet. 2, 10.

Étym. φθόνος.

ά, όν, envious, jealous, of persons, σοφίης μὴ φ. τελέθειν grudging of wisdom, Thgn. 770, etc. ; ὄψον λόγοι φθονεροῖσιν Pi. N. 8.21; φ. ταῖς ἑτέρων εὐτυχίαις D.H. 6.46; Sup., ὀρνίθων φθονερώτατος AP 5.2 (Antip. Thess.). Adv., -ρῶς ἔχειν πρὸς τὰ παιδικά to be enviously disposed, Pl. Phdr. 243c, cf. Isoc. 15.302, X. Cyr. 1.4.15, etc. of the gods, jealous of those who abuse their gifts, or who enjoy unbroken felicity, ὁ φ. δαίμων Corinna 4; τὸ θεῖον πᾶν ἐὸν φ. Hdt. 1.32; ἐμοὶ αἱ σαὶ μεγάλαι εὐτυχίαι οὐκ ἀρέσκουσι, ἐπισταμένῳ τὸ θεῖον ὡς ἔστι φ. Id. 3.40, cf. 7.46; φθονεραῖς ἐκ θεῶν μετατροπίαις by jealous changes of purpose, Pi. P. 10.20; cf. φθόνος 1.2. of feelings, etc., φ. γνῶμαι, ἐλπίδες, Id. I. 1.44, 2.43; ἄλγος A. Ag. 450 (lyr.); ὀδύνα S. Ph. 1141 (lyr.); φ. ὁδοί full of envy, Id. Fr. 353 (lyr.); φ. τέχνη Anacreont. 16.38.

1) neidisch ; zuerst bei Theogn. 768 ; Pind. P. 11.54 ; Aesch. Ag. 438 ; Soph. Phil. 1126 ; τὸ θεῖον πᾶν ἐστι φθονερόν Her. 1.32, 3.40, vgl. 7.46 ; Plat. Phil. 49d, Phaedr. 239a u. Folgde. – Auch c. dat. der Sache, neidisch auf Etwas, φθονερὸς ταῖς εὐτυχίαις Dion.Hal. 6.46.
2) aus Mißgunst vorenthaltend, mißgönnend, spröde, Sp.
• Adv., φθονερῶς ἔχειν πρός τινα, beneiden, Plat. Phaedr. 243c.