ῆς (ἡ) voix, particul. :
      1 voix de l’homme, IL. 2, 791, etc. ; OD. 12, 198 ; ESCHL. Ag. 325, 1630, etc. ; SOPH. Ph. 205, etc. ;
      2 voix des animaux (brebis, chèvres, OD. 9, 167 ; veaux, EUR. I.T. 293).

Étym. φθέγγω.

ἡ, poet. form of φθόγγος, voice of men, Il. 2.791, A. Supp. 197, etc. ; of the Sirens, v.l. for φθόγγον in Od. 12.198; οἶκος εἰ φθογγὴν λάβοι σαφέστατ’ ἂν λέξειεν A. Ag. 37, cf. E. Hipp. 418; τῶν ἁλόντων καὶ κρατησάντων… φθογγάς A. Ag. 325; of the voice of Orpheus, ἦγε πάντ’ ἀπὸ φθογγῆς ib. 1630; βάλλει με… φ. του S. Ph. 206 (lyr.); of birds and animals, ὥστ’ ἀηδόνος στόμα φθογγὰς ἱεῖσα E. Hec. 338; φ. ὀΐων τε καὶ αἰγῶν Od. 9.167; μόσχων E. IT 293 (pl.).

ἡ, die Stimme, bes. des Menschen, Hom. öfter, aber auch der Tiere, Od. 9.167 ; oft bei Tragg.  : οἶκος δ' αὐτός, εἰ φθογγὴν λάβοι, σαφέστατ' ἂν λέξειεν Aesch. Ag. 37 ; Suppl. 194 u. oft ; βάλλει μ' ἐτύμα φθογγά του Soph. Phil. 205 ; O.R. 1310 ; μή ποτε φθογγὴν ἀφῇ Eur. Hipp. 418 ; πάσας φθογγὰς ἱεῖσα Hec. 338.