(f. φθερῶ, ao. ἔφθειρα, pf. ἔφθαρκα, pf.2 ἔφθορα, d’ord. intr., qqf. trans. chez les poètes att. ; pass. f.2 φθαρήσομαι [ᾰ] ao.2 ἐφθάρην [ᾰ] pf. ἔφθαρμαι) :
   I faire périr, d’où :
      1 détruire : ναύτας, HÉS. Th. 876, des matelots ; στρατόν, ESCHL. Pers. 244, une armée ; au pass. périr (de maladie, etc.) THC. 3, 13 ; cf. ESCHL. Pers. 272, 283, etc. ; avec un rég. de chose, dévaster un pays, HDT. 1, 76 ; XÉN. Hell. 7, 2, 11 ; An. 4, 7, 20, etc. ; détruire des vaisseaux, THC. 2, 91 ; ruiner une ville, PLAT. Leg. 958 c, etc. ; fig. ruiner les affaires d’un État, THC. 7, 48 ; détruire les lois, SOPH. Aj. 1344 ; PLAT. Leg. 958 c, etc. ; au pass. dans des formules de malédiction : φθείρου, AR. Ach. 460, etc. va au diable ! φθείρεσθε, IL. 21, 128, allez à la malheure ! de même φθείρεσθαι εἴς τι, PLUT. M. 875 b, tomber dans une situation funeste, aller à sa perte ; φθ. πρός τινα, DÉM. 560, 10, s’attacher pour sa perte à qqn ; εἴς τι, TÉLÈS (STOB. 509, 9) s’attacher pour sa perte à qqe ch. ;
      2 laisser se gâter ou se perdre, amener la perte ou la ruine de : μῆλα, OD. 17, 246, de troupeaux (par sa négligence) ;
   II gâter, d’où :
      1 corrompre, séduire (par des présents) acc. DS. 4, 73 ; au pass. PLUT. Arat. 40 ; au propre, en parl. d’une jeune fille, EUR. fr. 489 ;
      2 altérer par un mélange, en parl. de teinture, de couleurs, ESCHL. Ch. 1013 ; PLUT. M. 393 d ;
      3 troubler (les intestins) au pass. HPC. V. med. 12.

➳ Act. ao. réc. ἔφθερσα, LYC. 1402. Pass. f. dor. φθαρησοῦμαι, T. LOCR. 94. Ao.2, 3 pl. ἔφθαρεν (p. -ησαν) PD. P. 3, 36. Pf. 3 pl. ἐφθάραται, THC. 3, 13. Moy. fut. au sens pass. φθεροῦμαι, SOPH. O.R. 272 ; EUR. Andr. 708 ; THC. 7, 48. Fut. 2 φθαροῦμαι, ORIB. 8, 23.

Étym. R. indo-europ. *d^hg^wher-, s’écouler, disparaître.

Aeol. φθέρρω Hdn. Gr. 2.303, al. ; Arc. φθήρω IG 5(2).6.17 (Tegea, iv BC); Ion. impf. φθείρεσκε (δια-) Hdt. 1.36; fut. φθερῶ X. HG 7.2.11, (δια-) A. Ag. 1266, etc. ; Ion. φθερέω (δια-) Hdt. 5.51; Ep. φθέρσω (δια-) Il. 13.625; aor.1 ἔφθειρα A. Pers. 244 (troch.), X. HG 7.2.4; poet. ἔφθερσα Lyc. 1402; Arc. 3 sg. opt. (?) φθέραι IG 5(2).6.8 (Tegea, iv BC); pf. ἔφθαρκα Din. 1.64, (δι-) E. Med. 226; Arc. part. ἐφθορκώς IG 5(2).6.10 (Tegea, iv BC); — Med., fut. φθεροῦμαι (in pass. sense) S. OT 272, E. Andr. 708, Th. 7.48; Ion. φθερέομαι (δια-) Hdt. 8.108 (v.l. διαφθαρέεται), 9.42 (vv. ll. διαφθαρέονται, δια-φθορεῦνται); later φθαροῦμαι Archig. ap. Orib. 8.23.5; — Pass., fut. φθαρήσομαι Hp. VM 13, Arist. Metaph. 1066b30, Epicur. Ep. 1 p. 7U., (δια-) E. Hec. 802, etc., Dor. -ησοῦμαι Ti.Locr. 94d; aor. ἐφθάρην [α] S. OT 1502, Th. 7.13, Pl. Lg. 708c; poet. 3 pl. ἔφθαρεν Pi. P. 3.36; also part. καταφθερείς Epich. 35.13; pf. ἔφθαρμαι S. El. 765, 3 pl. ἐφθάραται Th. 3.13; inf. ἐφθάρθαι Arist. Metaph. 1021b27, (δι-) Is. 9.37, Aeol. ἔφθορθαι Eust. 790.8; plpf. 3 pl. ἐφθάρατο App. BC 3.15, (δι-) Hdt. 8.90. The compd. διαφθείρω is much more freq. than the simple Verb : — destroy things, μῆλα κακοὶ φθείρουσι νομῆες Od. 17.246; φ. τῶν Συρίων τοὺς κλήρους waste them, Hdt. 1.76, cf. X. HG 7.2.11, An. 4.7.20; τοὺς θεῶν νόμους S. Aj. 1344; τὰς ναῦς v.l. in Th. 2.91; τὴν πόλιν καὶ νόμους Pl. Lg. 958c, cf. X. Mem. 1.5.3; εὐδαιμονίαν Din. l.c. ; ἔμβρυα Dsc. 2.163; τὸ συλληφθέν Sor. 1.60 (also abs., miscarry, ib. 59); τὸν κοινὸν οἶκον Mitteis Chr. 284.11 (ii BC); — Pass., to be destroyed, S. Aj. 25, etc. ; ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ διὰ τῶν αὐτῶν καὶ γίνεται πᾶσα ἀρετὴ καὶ φθείρεται Arist. EN 1103b8; εἰς τὸ μὴ ὂν φ.
pass away, cease to be, Epicur. Ep. 1 p. 5U. ; δυὰς προσθέσει μονάδος εἰς τριάδα φθείρεται μηκέτι μένουσα δυάς Ph. 2.509; of animals, perish, PStrassb. 24.15 (ii AD). of persons, μαψαῦραι.… ναύτας φ.
destroy them, Hes. Th. 876 (but perh. only Act. of signf. 11.4); στρατόν A. Pers. 244 (troch.), Ag. 652; — Pass., Id. Pers. 272, 283 (lyr.); γειτόνων πολλοὶ ἁμᾷ… ἔφθαρεν Pi. P. 3.36; νόσῳ ἐφθάραται Ἀθηναῖοι Th. 3.13, cf. 7.48; πρόρριζον ἔφθαρται γένος S. El. 765; ἔφθαρμαι I am undone! Men. Her. 13; μὴ φθαρῶσιν PMich. Zen. 80.4 (iii BC).
corrupt, bribe, τινα D.S. 4.73; lure, entice, trap, κημοῖσι πλεκτοῖς πορφύρας φθείρει γένος S. Fr. 504 (s.v.l.); φθείρει γὰρ ἡ πρόνοια τὴν ἀβουλίαν entices to its ruin, entraps, Trag.Adesp. 484 (s.v.l.); pervert, φθείρουσιν ἤθη χρήσθ’ ὁμιλίαι κακαί E. Fr. 1024; — Pass., v. infr. II. 3.
seduce a woman, ὑπὸ τῆς θυγατρὸς ἀδικούμενον καὶ Διονυσίου τοῦ φθείραντος αὐτὴν κιναίδου PEnteux. 26.11 (iii BC); — Pass., E. Fr. 485, D.Chr. 11.153 (but not Att. acc. to Phryn. 53, Moer. p. 103 P.), Artem. 5.17.
ruin, spoil, ποσὶν φθείροντα πλοῦτον ἀργυρωνήτους θ’ ὑφάς, of one who treads on rich carpets, A. Ag. 949; βαφὰς φθείρουσα τοῦ ποικίλματος, of blood, Id. Ch. 1013; of a poison, ὧνπερ ἂν θίγῃ, φθείρει τὰ πάντα S. Tr. 716; φαρμάκων φθείρειν πεφυκότων τὰ σώματα Gal. 15.541; δούλην (wet-nurse) μὴ φθείρουσαν τὸ γάλα BGU 1058.29 (i BC), cf. Sor. 1.88; τοῦ σώματος (sc. τῶν νοσούντων) φθείροντος τὸ θρέψαι δυνάμενον ib. 90, cf. 63, al. τὰ μιγνύμενα τῶν χρωμάτων οἱ βαφεῖς 'φθείρεσθαι' καὶ 'φθοράν' τὴν μῖξιν ὀνομάζουσιν Plu. 2.393c (where μιαίνω 1 is compared). Pass. (cf. supr. 1.1, 2), φθείρεσθε (as a curse) may you perish! ruin take you! Il. 21.128, Sannyr. 10; φθείρου as an imprecation, go to the devil! be off! Ar. Ach. 460, Pl. 598, 610 (anap.), E. Fr. 610; ἐκποδὼν ἡμῖν φθείρεσθε Herod. 6.16; c. gen., φθείρεσθε τῆσδε off from her! unhand her, let her go, E. Andr. 715 (so in fut. indic., εἰ μὴ φθερῇ τῆσδ’ ὡς τάχιστ’ ἀπὸ στέγης if thou dost not depart.… ib. 708). with a Prep., φθείρεσθαι πρὸς τοὺς πλουσίους, of hangers-on and flatterers, D. 21.139, cf. Plu. Phoc. 21, Eum. 14, Ant. 24; εἰς ἡδονὰς ἀπὸ… πόνων Anon. ap. Stob. 4.31.84; ἀκούω σε λυρῳδοῦ γυναικὸς ἐρᾶν καὶ εἰς ἐκείνης φθειρόμενον πᾶσαν τὴν ἐφήμερον ἄγραν κατατίθεσθαι Alciphr. 1.18. Medic., ἡ κοιλίη φθαρήσεται will be deranged, disordered, Hp. VM 13.
to be morally corrupted, ἐφθάρη ἡ γῆ ἐναντίον τοῦ θεοῦ LXX Ge. 6.11, cf. Ho. 9.9, al. ; ἔστι ἐν Ἀλεξανδρείᾳ σκηνῶν ἐν τοῖς Ἀριστοβούλου φθειρόμενος PCair. Zen. 37.7 (iii BC); φθαρεὶς Εὔτυχος ὑπὸ τῆς Ἀρσινόης ib. 620.7 (iii BC); but ἐν Σικυωνίαι ἐφθαρμένους is f.l. for ἐν Σικυῶνι διεφθ. (cj. Sintenis) in Plu. Arat. 40. of seafarers, wander, drift (cf. supr. I. 2, πολύφθορος II. 2, φθορά 8), πόσον χρόνον πόντου ΄πὶ νώτοις ἅλιον ἐφθείρου πλάνον· E. Hel. 774; ναυτίλους ἐφθαρμένους sailors driven out of their course, Id. IT 276; ἱκέτας δέχεσθαι ποντίους ἐφθαρμένους Id. Cyc. 300; of shipwrecked persons, νεῶν (ἐκ νεῶν Elmsl.) φθαρέντες A. Pers. 451; also of travellers or wanderers by land, οὐχ ἕνα νομίζων φθείρεται πόλεως νόμον (v.l. τόπον) E. El. 234; ὁ Μενέλαος χρόνον πολὺν ἐφθείρετο πανταχόσε τῆς Ἑλλάδος D.Chr. 7.95; οὐδὲν δεῖ φθείρεσθαι περιόντα (= περιϊόντα) τὴν ἀρχὴν ἅπασαν Aristid. Or. 26 (14).33; ἄνω κάτω διαθέοντας τὴν Ἑλλάδα καὶ φθειρομένους Id. 1.420 J. ; τῶν μετοίκων τῶν ἐξ Ἑρμιόνης οὐκ οἶδ’ ὅπως εἰς Πειραιᾶ φθαρέντων Alciphr. 1.13; μὴ περιΐδῃς ἀγαθοὺς γείτονας εἰς στενὸν τοῦ καιροῦ φθειρομένους ib. 24; [Ἀλέξανδρον] ὑπὲρ τὸν Ἰνδὸν κτλ. φθειρόμενον Arr. An. 7.4.2; φθαρῆναι εἰς βάρβαρα ἔθνη (ἐν βαρβάροις ἔθνεσι or ἔθεσι codd.) Phalar. Ep. 49; φθαρέντων ἐς ἀλλήλους falling foul of one another, App. Praef. 10 (s.v.l.). of women, χέρσους φθαρῆναι pine away in barrenness, S. OT 1502, cf. El. 1181 (unless wander, cf. supr. 11.4). (Cf. Skt. ksárati ΄flow΄, later ΄wane, perish΄, Avest. γζαρ- and ζγαρ- ΄flow΄.)

fut. φθερῶ, ep. auch φθέρσω, Il. 13.625 ; perf. ἔφθαρκα u. ἔφθορα, perf. pass. ἔφθαρμαι ; aor. pass. ἐφθάρην, ἔφθαρεν = ἐφθάρησαν, Pind. P. 3.36 ; φθερεῖσθαι ist fut. pass. Thuc. 7.48 ; vgl. Soph. O.R. 267;
verderben, verschlimmern, verschlechtern, in einen schlechtern Zustand geraten lassen, verderben lassen, zu Grunde richten ; μῆλα κακοὶ φθείρουσι νομῆες Od. 17.246 ; vgl. Hes. Th. 876 ; pass. in schlechten Zustand geraten, zu Grunde gehen, unglücklich werden ; φθείρεσθε, gehe es euch schlimm, Il. 21.128 ; Sannyr. b. Ath. VI.261f ; bei den Att. bes. war φθείρου, Ar. Plut. 598, 610, eine sehr gew. Verwünschungsformel, wie hol dich der Henker ! geh zum Henker ! Ar. Ach. 442 ; dah. = fortgehen, εἰ μὴ φθερεῖ τῆσδ' ὡς τάχιστ' ἀπὸ στέγης Eur. Andr. 709, vgl. 716 ; φθείρεσθαι εἴς τι u. πρός τι, zu seinem Verderben, Unglück in Etwas geraten ; so auch πρὸς τοὺς πλουσίους, zu seinem Unglück unter die Reichen geraten, Dem. 21.139 ; von Sachen = beschädigen, verletzen, zerstören, verwüsten, von Menschen = umbringen, töten ; ὥστε Δαρείου πολύν τε καὶ καλὸν φθεῖραι στρατόν Aesch. Pers. 240, wie Ag. 638 ; πολλὰς φθείρουσα βαφὰς τοῦ ποικίλματος, untereinander wirren, mischen, Ch. 1008 ; pass., στρατοῦ φθαρέντος Pers. 275, πλήθουσι νεκρῶν δυσπότμως ἐφθαρμένων Σαλαμῖνος ἀκταί 264 ; φθείρει τὰ πάντα κνώδαλα Soph. Tr. 713 ; τῶν θεῶν νόμους φθείροις ἄν Aj. 1323 ; ἐφθαρμένας γὰρ εὕρομεν λείας ἁπάσας, u. sonst ; Eur. Hel. 1345 u. oft ; οἶκον Xen. Mem. 1.5.3 ; αἴθειν καὶ φθείρειν τὴν χώραν An. 4.7.20. – Von einem Mädchen = schänden, verführen ; auch von Knaben, zur Unzucht verführen, Sp. – Das perf. ἔφθορα hat auch pass. Bdtg, bes. b. Sp.

φθείρω
[in LXX chiefly for שָׁחַת hi., pi., also for חָבַל, etc. ;]
to destroy, corrupt, spoil (on the varied usage and distinctive meaning of the word, see Mayor on 2Pe, App., 175 ff.): with accusative, 1Co.3:17 15:23, 2Co.7:2; before ἀπό, 2Co.11:3; ἐν, 2Pe.2:12, Ju 10, Rev.19:2; κατά, Eph.4:22 (cf. δια-, κατα-φθείρω).†
(AS)