ειρός, dat. pl. φθειρσί (ὁ) :
      1 pou, vermine, ARCHIL. 125 ; HDT. 2, 37 ; 4, 168 ; AR. Pl. 740, etc. ; TH. C.P. 2, 9, 6, etc. ; en parl. des poux qui s’attachent aux animaux, ARSTT. H.A. 5, 31, 5, etc. ; ou aux plantes, LUC. Ep. sat. 26, etc. ;
      2 poisson de mer qui vit attaché aux autres, ARSTT. H.A. 4, 10, 4 ; 5, 31, 8.

ὁ, later ἡ, Phryn. 277; gen. φθειρός ; dat. pl. φθειρσί : — louse, Archil. 137, Heraclit. 56, Hdt. 2.37, 4.168, Ar. Pax 740, al., IG4²(1).122.45 (Epid., iv BC), etc. ; prov., πρὸς φθεῖρα κείρασθαι, i.e. to be close shaven, Eub. 32; of the morbus pedicularis (< φθειρίασις), τὴν σάρκα εἰς φθεῖρας μεταβάλλειν Plu. Sull. 36; τοῦ σώματος διαλυθέντος εἰς φθειρῶν πλῆθος D.S. 34/5.2.23; ὁ γευσάμενος… φθειρσὶν ἐξέζεσεν Ael. NA 9.19. of lice that infest animals, Arist. HA 556b22; birds, ib. 557a11; fish, ib. 557a22; also vegetables, μὴ ὁ σῖτος φθειρὶ ζέσῃ Luc. Ep. Sat. 26, cf. Ctes. Fr. 57.21, Gal. 6.572; οὐ ποιήσει φθεῖρας ἡ ἄμπελος Gp. 5.30.1.
sea-fish attendant on the dolphin, Naucrates ductor, Arist. HA 557a31, Marc.Sid. 86, Ael. NA 9.7.
the seed of a kind of pine, Phot.
middle part of the rudder, Poll. 1.89.

φθειρός, ὁ,
1) die Laus ; zuerst bei Her. 2.37, 4.168 ; oft bei Ar., z.B. Plut. 537 ; φθειρσὶ πολεμεῖν Pax 724 ; u. a. Comic., πρὸς φθεῖρα κείρασθαι, komisch, sich bis auf die Haut scheren lassen, Eubul. bei Phot.; später auch ἡ, aber minder attisch, Lobeck Phryn. 307.
2) ein Seefisch, der sich an andere anhängt, Arist. H.A. 5.31.
3) die kleine Frucht von einer Fichtenart, πίτυς φθειροφόρος, Schol. Il.
4) Nach Poll. 1.89 ein Teil des Steuerruders.