ή, όν [ᾱ] clair, d’où :
      1 lumineux, brillant, XÉN. Cyn. 10, 7 ; PLAT. Phil. 16 c ; joint à καλός, PLAT. Rsp. 506 d ; τὸ φανόν, XÉN. Cyn. 5, 18 ; PLAT. Rsp. 518 c, la clarté, l’éclat ; particul. brillant de propreté, propre, AR. Ach. 845, Eccl. 347 ; fig. radieux, joyeux, ESCHL. Pr. 540 ; PLAT. Phædr. 256 d, Rsp. 518 a ;
      2 qui est en vue, célèbre, joint à ἐλλόγιμος, PLAT. Conv. 197 a ;
      3 fig. manifeste, évident, ARR.

• Cp. φανότερος, PLAT. Rsp. 518 a ; PHILSTR. 827 ; • Sup. φανότατος, XÉN. Cyn. 10, 7 ; PLAT. Phil. 16 c ; PLUT. M. 167 b.

Étym. φαίνω.

οῦ (ὁ) [ᾱ] lumière, particul. :
      1 flambeau ou torche de sarments de vigne, AR. Lys. 308 ; COM. (ATH. 700 b) ; ANTH. 12, 116 ; ὑπὸ φανοῦ, XÉN. Lac. 5, 7, à la lumière des flambeaux ;
      2 lanterne, ATH. 700 b ;
      3 lampe, MÉN. 4, 87 Meineke ; ATH. 700 b.

Étym. c. φανός¹.

ή, όν, (contr. fr. φαεινός) light, bright, Parm. 8.41, Phryn.Com. 93; ἅμα φανοτάτῳ τινὶ πυρί Pl. Phlb. 16c; ἵνα ὡς φανότατον ᾖ τὸ ἔσω X. Cyn. 10.7; τὸ φ.
brightness, light, ib. 5.18; στρέφειν πρὸς τὸ φ. ἐκ τοῦ σκοτώδους Pl. R. 518c, cf. 478c (Comp.); φανά τε καὶ καλά ib. 506d, cf. Phld. Po. 2.45; φανότατος ἀήρ Gal. 18(2).285; τοῖς φανοτάτοις θεῶν Ἡλίῳ καὶ Σελήνῃ Hld. 10.4. of garments, washed clean, χλαῖνα Ar. Ach. 845 (lyr.); σισύρα Id. Ec. 347.
bright, joyous, φαναῖς ἐν εὐφροσύναις A. Pr. 538 (lyr.); φ. βίον διάγειν Pl. Phdr. 256d.
conspicuous, ἐλλόγιμος καὶ φ. Id. Smp. 197a. Adv. -νῶς clearly; Comp. φανότερον Jul. Or. 4.145b; Sup. φανότατα, Luc. Hist. Conscr. 44.

ὁ, torch, Ar. Lys. 308; ὑπὸ φανοῦ πορεύεσθαι X. Lac. 5.7; ποῖος φ. τοιοῦτος οἷος ὁ ἥλιος· Alex. 87; distd. from λύχνος, Anaxandr. 48, cf. Phryn. 40; but prob. = λύχνος in UPZ 5.18, 6.15 (ii BC), Stud.Pal. 10.251.2 (vi AD); μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων Ev. Jo. 18.3, cf. PLond. 3.1159.59 (ii AD); the form πανός (prob. a different word) is found in A. Ag. 284, S. Fr. 184, E. Ion 195 (lyr.), Fr. 90, Diph. 6, Men. 62. φ. ὑελοῦς glass cover, Olymp.Alch. p. 75 B. a form of still, Zos.Alch. p. 224 B.

[ᾱ], licht, hell, leuchtend ; πῦρ Plat. Phil. 16c ; – glänzend weiß, χλαῖνα, σισύρα, Ar. Ach. 810, Eccl. 348, rein gewaschen ; – Ggstz σκοτώδης Plat. Rep. VII.518c ; – auch übertr., εὐφροσύναι Aesch. Prom. 536 ; φανὸν βίον διάγειν Plat. Phaedr. 256d ; – in die Augen fallend, berühmt, καὶ ἐλλόγιμος Plat. Symp. 197a.
[Ueber die Länge des α s. Draco p. 86.5. Dah. Kompar. φανότερος, φανότατος, s. Plat. Rep. VII.518c, Phil. 16c.]

[ᾱ], ὁ, Leuchte, Licht, Fackel ; Ar. Lys. 308 ; Ep.adesp. 24 (XII.116); Schol. Hephaest. p. 2. S. auch πανός u. nom. pr.

φανός, -οῦ, ὁ
(< φαίνω),
a torch or lantern (see Rutherford, NPhr., 131 f.): Jhn.18:3.†
SYN.: see: λαμπάς (AS)