(act. seul. prés. et impf. ; pass. seul. impf.) :
      1 dire, déclarer : τι, ESCHL. Ch. 93 ; EUR. H.f. 1382, etc. ; PLAT. 1 Alc. 111 c ; PLUT. M. 228 f, qqe ch. ; ὅτι, PLUT. M. 215 e, ou ὡς, MOSCH. 2, 12, dire que, etc. ; avec un inf. HDT. 3, 58 ; ATT. ; particul. avec l’inf. fut. promettre de, OD. 5, 135 ; THC. 2, 85 ; PLAT. Ion 541 e ;
      2 dire oui, dire affirmativement, affirmer, PLAT. Theæt. 190 a ; οὐ φάσκειν avec un inf. THC. 8, 52, nier que, etc. ;
      3 p. ext. être d’avis, penser, croire, avec un inf. fut. IL. 13, 100 ; ao. OD. 22, 35 ; ou prés. SOPH. El. 9.

➳ Dans les inscr. att. φάσκων, us. comme part. de φημί, CIA. 1, 38, e, 6 (424/420 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 141, 16.

Étym. φημί.

used by Ep. only in impf. ἔφασκον Il. 13.100; Ep. φάσκον Od. 24.75, Hes. Th. 209; freq. in Trag. and Com. (but perh. never in pres. indic., v. infr.); as impf. of φημί S. OT 110, etc., also Ar. Ra. 742; also imper. φάσκε E. Hel. 1077, Arist. Rh. Al. 1429a6; subj. φάσκω A. Ch. 93, Ar. V. 561 (anap.), Antipho 3.4.3, Lys. 25.11, Is. 10.11, PHal. 1.134 (iii BC); opt. φάσκοιμι S. Aj. 1037, D. 30.27; inf. φάσκειν S. El. 9, OT 462, Ph. 1411 (anap.), Ar. Ra. 695 (troch.), X. Mem. 1.2.52, al., Isoc. 8.1; part. φάσκων IG1². 66.6, E. HF 1382 (the only part of the Verb used in Th. (3.70) and Pl. (R. 337e, al.), exc. ἔφασκεν Id. Lg. 901a); — Pass. is not found, ἐφάσκετ’ is for ἐφάσκετε S. Ph. 114. Rare in pres. indic. before iii BC ; φάσκει Is. 6.16 (φάσκοι Reiske, Wyse), PMich. Zen. 82.6 (iii BC), PSI 8.921.7 (ii AD), dub. in S.E. P. 1.17 (v.l. φάσκοι), Gal. 15.35, Gp. 9.14.2, Hsch. ; φάσκεις PSI 9.1011.10 (iii BC); φάσκουσι(ν) Aeschin. Ep. 11.11, PCair. Zen. 21.25, 244.5, al. (iii BC), Plu. Ant. 86, Ath. 10.429b, Gp. 5.2.9, etc. ; φάσκομεν is dub. cj. (for πάσχομεν) in Alex. 146.4 : — say, affirm, assert, c. acc. et inf., Od. 4.191, 8.565, al. ; φάσκειν as imper., in this constr., S. OT 462, Ph. 1411 (anap.); οὐ φασκόντων χρήσειν saying they would not…, Hdt. 3.58; οὐ φάσκων ἀνεκτὸν εἶναι Th. 8.52; the inf. is freq. to be supplied, ἐν τῇδ’ ἔφασκε γῇ (sc. εὑρεθήσεσθαι) S. OT 110; φησίν γε· φάσκων δ’ (sc. ἥξειν) Id. El. 319; τῶν φασκόντων γονέων (sc. εἶναι) Pl. R. 538a, etc. ; rarely φ. ὡς…, ὅτι…, Mosch. 2.12, Plu. 2.215f; c. acc., τοῦτο φ. τοὔπος A. Ch. 93, cf. E. HF 1382, etc. ; abs., ὡς ἔφασκεν S. OT 114; φάσκουσα καὶ οὐ φάσκουσα Pl. Tht. 190a.
think, deem, expect, ὃ οὔ ποτ’ ἔγωγε τελευτήσεσθαι ἔφασκον Il. 13.100; οὔ μ’ ἐφάσκεθ’… οἴκαδ’ ἱκέσθαι Od. 22.35; φάσκειν… ὁρᾶν believe that you see, S. El. 9.
say, promise, c. inf. fut., με… ἔφασκε θήσειν ἀθάνατον Od. 7.256; φάσκων προσποιήσειν αὐτήν Th. 2.85, cf. Pl. Ion 541e.

= φημί, sagen, bes. ja sagen, bejahen, behaupten, u. ohne Worte, glauben, meinen ; öfters bei Hom., bes. Od., aber nur im impf., mit u. ohne Augment, Νέστωρ φάσχ' ὁ γέρων Od. 4.191, u. sonst ; auch c. inf. fut., ἔφασκον θήσειν ἀθάνατον Od. 5.135, wie θαῦμα, ὃ οὔποτ' ἔγωγε τελευτήσεσθαι ἔφασκον Il. 13.100 ; ἢ τοῦτο φάσκω τοὔπος ; Aesch. Ch. 91 ; c. inf. fut. 274 ; Soph. öfters u. Eur.; Ar. Th. 502 u. öfter ; u. in Prosa : οὐ φάσκειν, leugnen, Her. 3.58 ; Thuc. 2.85, 3.70 ; φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν Plat. Gorg. 482e ; καὶ φάσκουσα καὶ οὐ φάσκουσα Theaet. 190a ; oft auch mit der Nebenbdtg prahlen, Xen. Cyr. 1.6.12.

φάσκω
[in LXX: Gen.26:20 (אָמַר), Dan LXX Bel 1:8, 2Ma.14:27 2Mac 14:32, 3Ma.3:7 * ;]
to affirm, assert: with accusative and inf., Act.24:9 25:19; with inf. and nom., Rom.1:22.†
(AS)