ου (τὸ) [ᾰ]
      1 tambour, de même sorte, ou à peu près, que nos tambourins, HDT. 4, 76 ; EUR. Hel. 1347, Cycl. 65, 205 ; AR. Vesp. 119 ; DÉM. 415, 5, etc. ; tambourin d’enfant, ANTH. 6, 280 ; tambourin de danseuse, PLUT. M. 753 d ;
      2 appareil de torture pour appliquer la bastonnade, AR. Pl. 476 ; ANTH. 11, 160 ; LUC. Cat. 6 ; ἐπὶ τύμπανον ἀπάγειν, SEXT. Rhet. § 30, amener au tambour (un condamné) ;
      3 t. techn. cylindre ou tambour, disque (de piston) HÉRON, PHIL. BYZ.

Étym. pré-grec.

τό, also in the form τύπανον; (< τύπτω) : — kettledrum, such as was used esp. in the worship of the Mother Goddess and Dionysus, Hdt. 4.76, E. HF 892; τυμπάνων ἀλαλαγμοί, ἀράγματα, Id. Cyc. 65 (lyr.), 205; τύμπανα, Ῥέας τε μητρὸς ἐμά θ’ εὑρήματα, says Dionysus, Id. Ba. 59, cf. 156 (lyr.), IG4²(1).131.9, 10 (Epid.); in Corybantic rites, Ar. V. 119; τ. ἀράσσειν, ῥήσσειν, AP 6.217 (Simon.), 7.485 (Diosc.); καταυλήσει χρῆται καὶ τυμπάνοις Sor. 2.29. metaph, τύμπανον φυσᾶν, of inflated eloquence, AP 13.21 (Theodorid.). name of some instrument of torture of execution, Ar. Pl. 476 (ξύλα ἐφ’ οἷς [ἐν οἷς Suid.] ἐτυμπάνιζον· ἐχρῶντο γὰρ ταύτῃ τῇ τιμωρίᾳ· ἢ βάκλα, παρὰ τὸ τύπτειν Sch.); τινῶν μὲν εἰς δεσμωτήριον, τινῶν δὲ ἐπὶ τύμπανον ἀπαγομένων S.E. M. 2.30; τοὺς ἐκ τυμπάνου καὶ τοὺς ἀνεσκολοπισμένους Luc. Cat. 6; ἐπὶ τὸ τ. προσῆγε LXX 2 Ma. 6.19, cf. 28; cf. τύπανον. = tumix, sirimpio (dub.sens.), Gloss. cudgel, τὰς πολλὰς ἐπὶ τοῦ νώτου διὰ τῶν τ. πληγάς Dam. Isid. 185; so perh. in LXX ll. cc. in a machine, drum, Hero Bel. 86, cf. Orib. 49.4.43; in Verg. G. 2.444, tympana are wagon-wheels made of a solid piece of wood, rollers; similarly perh. in PLond. 1821.204, possibly of the wheel of an irrigating machine; cf. τυμπάνιον. Archit., the sunken triangular space enclosed by the cornice of the pediment, Lat. tympanum fastigii, Vitr. 4.7.5; the square panel of a door, Id. 4.6.4.

τό (gebräuchlichere Form statt τύπανον), ein bes. beim Gottesdienst der Cybele gebräuchliches Tonwerkzeug, das wie eine Pauke geschlagen ward, Handpauke, Handtrommel, mit hohlem, halbrund gewölbtem Bauche oder Schallboden, wie unsere Kesselpauke ; Eur. Bacch. 59 ; βαρύβρομα, 156 ; βυρσοτενῆ, Hel. 1363 ; τυμπάνων ἀλαλαγμοί, ἀράγματα, Cycl. 65, 204 ; εὐθὺς τὰ τύμπανα ἐπαταγεῖτο, Luc. Bacch. 4 ; Her. 4.76 ; ὑπὸ τυμπάνοις χορεύων, Luc. D.D. 18.1. – Uebh. ein Werkzeug zum Schlagen, Prügel, Ar. Plut. 476, wo der Schol. sagt ξύλα, οἷς τύπτονται ἐν τοῖς δικαστηρίοις οἱ τιμωρούμενοι. – ein Werkzeug zum Kopfabschlagen, Luc. Catapl. 6. – Wie bei Virgil. die tympana Wagenräder ohne Speichen aus einem Stück Holz gemacht, Klotz- oder Wellenräder sind, so bedeutet es übh. einen flachen, hölzernen Körper ; in der Baukunst das dreieckige, hölzerne Giebelfeld, tympanum fastigii ; die Füllung der Türflügel, tympanum forium, Vitruv.

1. a kettledrum , such as was used especially in the worship of Cybele, [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)]
2. a drum-stick : generally, a staff, cudgel , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]
3. in Virgil tympana are wheels of solid wood. (ML)