ου (ὁ) lieu, endroit, particul. :
   I espace de terrain, en gén. place, emplacement, ATT. ; ὃν ἐπὶ στείϐεις τόπον, SOPH. O.C. 56, le lieu que tu foules ; τόπον ἔχειν, DH. Dem. 1026, 15 ; PLUT. M. 646 a, être en un lieu, occuper une place ; φίλου τόπον ἔχειν, ARR. Epict. 2, 4, 5, tenir la place d’un ami ; τόπον διδόναι τινί, PLUT. M. 462 b, etc. faire place à qqn, donner accès à qqn ; ἀνὰ τόπον, EUR. Suppl. 606 ; κατὰ τόπον, SEXT. P. 3, 1 ; ἐπὶ τόπου, POL. 4, 73, 8, sur-le-champ, aussitôt ; τόπῳ, HDN 2, 14, à la place de, au lieu de ;
   II pays, territoire, localité, ESCHL. Pr. 418, Eum. 249, etc. ; DÉM. 48, 22 ; 681, 18 ; οἱ ἕσπεροι τόποι, ESCHL. Pr. 348, la région du couchant ; τόποι Ἑλλήνων, ESCHL. Pers. 790 ; Ἑλλάδος τόποι, ESCHL. Pers. 796, la région de la Grèce ; Σαλαμῖνος τόποι, ESCHL. Pers. 447, la région de Salamine ; ἐν τούτοις τοῖς τόποις, XÉN. Cyr. 2, 4, 20, dans cette région ; ὅλον τὸν τόπον, DÉM. 413, 2, dans tout le pays ;
   III t. de méd. endroit ou place d’un mal, partie malade (v. τοπικός) HPC. Aph. 1246 ; au plur. les parties naturelles de la femme, ARSTT. H.A. 6, 18 ; au sg. ARSTT. H.A. 7, 3 ;
   IV endroit d’un ouvrage, XÉN. Mem. 2, 1, 20 ; POL. Exc. Vat. p. 443 ; DH. Thuc. 15 ; NT. Luc. 4, 17 ;
   V t. de balist. distance, portée, HÉRON, PHIL. BYZ. ;
   VI t. de rhét. et de dialect. :
      1 fondement d’un raisonnement, au plur. les principaux points de la démonstration, ARSTT. Rhet. 1, 2, etc. ; RHÉT. ;
      2 sujet ou matière d’un discours, ISOCR. 104 c, 215 d ; ESCHN. 84, 39 ; DH. Thuc. 11, etc. ;
      3 parties essentielles de la rhétorique, RHÉT. 9, 292 W. ; DH. Comp. 1 ;
      4 κοινὸς τόπος, RHÉT. lieu commun ;
   VII lieu ou occasion de faire une chose, HLD. 6, 13.

Étym. incert.

ὁ (fem. by attraction τόπον τὰν καλειμέναν Δαματρείαν IG 9(1).32.80 (Stiris, ii BC)), place, region, first in A. (v. infr.), afterwds. freq. in all writers; periphr., χθονὸς πᾶς τ., i.e. the whole earth, A. Eu. 249; ἐς τὸν Ἑλλήνων τ. Id. Pers. 790; ἐν Ἑλλάδος τόποις in Greece, ib. 796; ἐν Αὐλίδοστ. Id. Ag. 191 (lyr.); Πέλοπος ἐντ. Id. Eu. 703, cf. 292; πρὸς ἑσπέρους τ. towards the West, Id. Pr. 350; πρόσθε Σαλαμῖνος τόπων before Salamis, Id. Pers. 447; Θρῄκης ἐκ τόπων E. Alc. 67; Διρκαίων ἐκ τ. Id. Ph. 1027 (lyr.); so in Prose, district, ὁ τ. ὁ Ἑλληνικός Isoc. 5.107, cf. Ep. 1.8; ὁ περὶ Θρᾴκην τ. D. 20.59; ὁ ἐπὶ Θρᾴκης τ. Aeschin. 2.9, 3.73; ὁ τ. οὗτος, ἐν τούτοις τοῖς τ., X. An. 4.4.4, Cyr. 2.4.20; ὅλος τ. a whole region, D. 19.230; κατὰ τόπους καὶ κώμας Pl. Criti. 119a; οἱ τῆς χώρας τ. the places of a country, Id. Lg. 760c, etc. (but ὁ τ. τῆς χώρας the geographical position, D. 4.31; region, Pl. Lg. 705c); ὁ ἅγιος τ., of Jerusalem, LXX 2 Ma. 2.18 (cf. infr. 5); the universe divided into three τόποι, Arist. IA 706b3, Cael. 312a8 (contrast PA 666a15, etc.); οἱ κοινοὶ τ. public sites or buildings, IG4²(1).65.8 (Epid.); ἄσυλος τ. BGU 1053 ii 9 (i BC), PTeb. 5.83 (pl., ii BC); οἰκίαι καὶ τόποι houses and sites, ib. 281.12 (ii BC); so ψιλοὶ τ.
sites not built upon, OGI 52.2 (Ptolemais, iii/ii BC).
place, position, οὐ τὸν τρόπον, ἀλλὰ τὸν τ. μόνον μεταλλάξαι Aeschin. 3.78; ὑπολιποῦ τ. leave a space (in a document), PCair. Zen. 327.83 (iii BC); περικήπῳ τ. καταλιπεῖν ib. 193.8 (iii BC); τ. ἔχειν have a place, D.H. Dem. 23, Plu. 2.646a; φίλου τ. ἔχειν hold the place of…, Arr. Epict. 2.4.5; Μερόλας ὁ αἱρεθεὶς ὕπατος εἰς τὸν τοῦ Κίννα τ. D.S. 38/39.3; ἐνεγράφη εἰς τὴν ἱερωσύνην εἰς τὸν Λευκίου Δομιτίου τ. τετελευτηκότος Nic.Dam. Fr. 127.4J., cf. D.H. 2.73; ἀναπληροῦν τὸν τ. τοῦ ἰδιώτου 1 Ep. Cor. 14.16; τ. ἔχειν also = have room (to grow), Thphr. HP 1.7.1; τόπῳ c. gen., in place of, instead of, Hdn. 2.14.5; ἀνὰ τόπον on the spot, immediately, E. Supp. 604 (lyr., dub.l.); so ἐν τόπῳ IG 12(7).515.63 (Amorgos); ἐπὶ τόπου Plb. 4.73.8; ἐπὶ τῶν τ. PEnteux. 55.5 (iii BC), UPZ 70.16 (ii BC), CIL 3.567.3 (Delph., ii BC), POxy. 2106.23 (iv AD), etc. ; κατὰ τὸν αὐτὸν τ. S.E. P. 3.1; παρὰ τόπον at a wrong place, Str. 10.2.21, Arr. Epict. 3.21.16 (but παρὰ τ. καὶ παρὰ καιρόν by virtue of the place and the time, ib. 3.21.14).
place or part of the body, Hp. Aph. 2.46, Loc. Hom. tit., Sor. 2.40, al., Gal. in titles of works, e.g. περὶ τῶν πεπονθότων τόπων, περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους· esp. ὁ τόπος, pudendum muliebre, Arist. HA 572b28, 583a15, cf. Sor. 2.62 (pl.).
place, passage in an author, κατὰ τόπους τινὰς τῆς ἱστορίας Plb. 12.25f. 1, cf. Ph. 2.63, Ev. Luc. 4.17, Sor. 2.57, 58, etc. ; the word is prob. interpolated in X. Mem. 2.1.20.
burial-place, IG 12(7).401 (Amorgos), al., Ev. Marc. 16.6; also in codd. of E. Heracl. 1041 (fort. leg. τάφον); later ὁ ἅγιος τ. is freq. of the grave of a martyr, or of a monastery associated with it, PMasp. 94.18 (vi AD), etc. in Egypt, district, department, a sub-division of the νομός, = τοπαρχία, PMich. Zen. 43.8 (iii BC), Theb. Ostr. 27.2 (ii BC); but most freq. in pl., ὁ ἐπὶ τῶν τ. στρατηγός, πράκτωρ, etc., PEnteux. 27.9 (iii BC), PRein. 7.17, 35 (ii BC), etc. ; οἱ ἔξω τ. dub.sens. in PEnteux. 87.2 (iii BC), BGU 1114.6 (i BC), etc. a room in a house, τόπον ἕνα ἄνευ ἐνοικίου ib. 896.4 (ii AD); δύο τόπους ἤτοι συμπόσια POxy. 1129.10 (V AD), cf. 502.34 (ii AD), 912.13 (iii AD).
position on the zodiac, Vett.Val. 139.13; esp. the twelve regions of 300, Ptol. Tetr. 128, Heph.Astr. 1.12. αὐτὸς ὁ θεὸς καλεῖται τόπος, τῷ περιέχειν τὰ ὅλα Ph. 1.630, cf. Corp.Herm. 2.12, Hippol. Haer. 6.32.
topic, Isoc. 5.109, 10.38, Aeschin. 3.216, Plb. 21.19.2, Phld. Rh. 1.119S., etc.
common-place or element in Rhetoric, ὁ τοῦ μᾶλλον καὶ ἧττον τ. Arist. Rh. 1358a14, cf. 1396b30, 1397a7; τὸ αὐτὸ λέγω στοιχεῖον καὶ τ. ib. 1403a18; pl., Phld. Rh. 1.226S. = ὁμολογουμένου πράγματος αὔξησις, Hermog Prog. 11; κοινὸς τ. ib. 6. generally, sphere, ὁ πραγματικὸς τ. D.H. Comp. 1. metaph, opening, occasion, opportunity, ἐν τ. τινὶ ἀφανεῖ Th. 6.54 (but τρόπῳ is prob. cj.); ὀργῇ διδόναι τ. Plu. 2.462b; μὴ δίδοτε τ. τῷ διαβόλῳ Ep. Eph. 4.27; δότε τ. τῇ ὀργῇ leave room for the wrath (of God), i.e. let God punish, Ep. Rom. 12.19; μὴ καταλείπεσθαί σφισι τ. ἐλέους Plb. 1.88.2; μετανοίας τ. οὐχ εὗρε Ep. Hebr. 12.17; οὐδὲ φυγῆς τόπον εὐμοιρήσαντες Hld. 6.13; τ. διδόναι τινί c. inf., give occasion to…, LXX Si. 4.5.

ὁ, Ort, Stelle, Gegend, Land ; Stadt, wofür wir ebenfalls Ort od. Platz brauchen ; γᾶς ἔσχατον τόπον, Aesch. Prom. 416 ; εἰ μὴ στρατεύσεσθ' ἐς τὸν Ἑλλήνων τόπον, Pers. 776, u. oft ; τίς τόπος, τίς ἔδρα, Soph. Phil. 157 ; ὃν δ' ἐπιστείβεις τόπον, O.C. 56, u. öfter ; Θρῄκηε ἐκ τόπων χειμερίων, Eur. Alc. 68 ; in Prosa überall ; κατὰ τόπους καὶ κώμας, Plat. Critia. 119a ; τοὺς τῆς χώρας τόπους μεταλλάττονται, Legg. VI.760c ; Sp.; ὁ τόπος τῆς χώρας, die Oertlichkeit, örtliche Beschaffenheit eines Landes, Dem. 4.31 ; – τόπῳ τινός, anstatt, an der Stelle, Hdn. 2.14 u. a.Sp.; – ἀνὰ τόπον, auf der Stelle, sogleich, Hermann Eur. Suppl. 622 ; παρὰ τόπον, an unrechter Stelle, Strab.; μένειν ἐπὶ τόπου, Pol. 4.72.5. – In der Rhetorik der Gemeinplatz, locus communis, Arist. rhet. 1.2.
Uebertr. = Veranlassung, Gelegenheit, Sp., wie Hel. 6.13.

τόπος, -ου, ὁ,
[in LXX chiefly for מָקוֹם ;]
place: Luk.4:37 10:1, 32 Jhn.5:13 6:10, Act.12:17, 1Co.1:2, al.; τ. ἅγιος (cf. Isa.60:13), Mat.24:15; ἔρημος, Mat.14:13, al.; πεδινός, Luk.6:17; ἄνυδρος (pl.), Mat.12:43, Luk.11:24; κατὰ τόπος (BV, in divers places), Mat.24:7, Mrk.13:8; τραχεῖς τ., Act.27:29; τ. διθάλασσος (which see), ib. 41; ἑτοιμάζειν τ., Jhn.14:2, 3; ἔχειν, Rev.12:6; διδόναι, Luk.14:9; with genitive defin., τ. βασάνου, Luk.16:28; τ. καταπαύσεως, Act.7:49; κρανίου, Mat.27:33, Mrk.15:22, Jhn.19:17; before οὗ, Rom.9:26; ὅπου, Mat.28:6, Mrk.16:6, Jhn.4:20 6:23 10:40 11:30 19:41; ἐν ᾧ, Jhn.11:6; ἐφ ̓ ᾧ, Act.7:33; of a place which a person or thing occupies, Rev.2:5 6:14 12:8; τ. μαχαίρας, Mat.26:52; ὁ ἴδιος τ., Act.1:25; of a place in a book, Luk.4:17 (cf. Clem. Rom., I Co., 8, 4). Metaph., of condition, station, occasion, opportunity or power: Act.25:16, Rom.12:19 15:23, Eph.4:27 (cf. Sir.38:12).
SYN.: χώρα (extensive), region; χωρίον (enclosed), a piece of ground. τ. is 'a portion of space viewed in reference to its occupancy, or as appropriated to a thing ' (Grimm-Thayer, see word). (AS)