τυφλόω-ῶ :
      1 rendre aveugle, aveugler : τινα, HDT. 4, 2 ; EUR. Rhes. 924, Ph. 764 ; PLUT. M. 681 e, qqn ; τ. ὄμμα, EUR. Cycl. 470, etc. ôter la vue à qqn ; au pass. être aveuglé, fig. ISOCR. 229 a ; ὑπό τινος, PLAT. Phæd. 96 c, par qqe ch. ; abs. devenir aveugle ou être aveugle, HDT. 2, 111 ; EUR. Hec. 1035, etc. ; fig. PLAT. Phæd. 99 f, etc. ; περί τινα, PLAT. Leg. 731 e, à l’égard de qqn ;
      2 p. ext. priver de l’usage d’un sens ou d’un organe : τ. μασθόν, EL. N.A. 3, 39, faire tarir le sein ; τυφλοῦσθαι τὴν γνάθον, LUC. avoir la mâchoire inerte ; οὔτοι τετύφλωται μόχθος ἀνδρῶν, PD. I. 4 (5), 72, l’effort de ces héros n’a pas faibli ; ἡ φωνὴ τυφλοῦται, PLUT. M. 721 b, la voix est éteinte ; en parl. de la germination arrêtée dans son développement, TH. C.P. 5, 17, 7 ;
      3 p. anal. boucher, obstruer : διόδους, EN. TACT. Pol. 2, des passages ;

Moy. s’émousser, se tarir, NIC. Al. 285.

➳ Moy. ao. 3 sg. poét. τυφλώσατο, NIC. l. c.

Étym. τυφλός.

blind, make blind, τινα Hdt. 4.2; ὄμματα, ὄψιν, E. Cyc. 470, Ph. 764; — Pass., to be blinded, to be or become blind, Hdt. 2.111; τυφλοῦμαι φέγγος ὀμμάτων E. Hec. 1035; ἕλκος τυφλωθέν a blinding wound (Pass. of τυφλόω ἕλκος inflict a blinding wound), S. Ant. 973 (lyr.). metaph, blind, baffle, Democr. 72, v.l. in Critias 25.26; τετύφλωται μόχθος Pi. I. 5 (4).56; τῶν μελλόντων τετύφλωνται φραδαί Id. O. 12.9, cf. Pl. Ti. 47b; τὴν ψυχὴν τυφλωθῆναι Id. Phd. 99e, cf. 96c; τ. περὶ τὸν φιλούμενον ὁ φιλῶν Id. Lg. 731e.
make blind or without passage, stop up, τὰς διόδους ἁμάξαις Aen.Tact. 2.5; τ. ὀφθαλμοὺς [ἀμπέλου] Gp. 5.9.7; τ. τὸν μαστόν makeit cease to yield milk, Ael. NA 3.39; — Pass., βλάστησις τυφλουμένη Thphr. CP 5.17.7; οὖρα τυφλοῦται Nic. Al. 340; ἡ φωνὴ τυφλοῦται Plu. 2.721b; τυφλωθείσης τῆς τοῦ δέρματος τρώσεως Gal. 1.388; — also in Med., τυφλώσατο νηδύς Nic. Al. 285.

1) blind machen, blenden, des Augenlichts berauben ; τινά, Her. 4.2 ; Eur. Cycl. 669. – Pass. blind sein, τῶν μελλόντων τετύφλωνται φραδαί, Pind. Ol. 12.9 ; ἕλκος τυφλωθὲν ἐξ ἀγρίας δάμαρτος, Soph. Ant. 961 ; Her. 2.111 ; τυφλοῦται περὶ τὸ φιλούμενον ὁ φιλῶν, Plat. Legg. V.731e.
2) übertr., stumpf machen, verdunkeln, erfolglos machen, u. pass. erfolglos, vergeblich sein, τετύφλωται μόχθος ἀνδρῶν, Pind. I. 4.56 ; dah. γάλα τυφλοῦται, die Milch bleibt aus, von Brüsten, welche keine Milch mehr geben ; eben so οὖρα τυφλοῦται, Nic. Al. 340.

τυφλόω, -ῶ
(< τυφλός), [in LXX: Isa.42:19 (עִוֵּר), Tob.7:7 א, Wis.2:21 א * ;]
to blind, make blind: metaph., Jhn.12:40 (LXX, καμμύω), 2Co.4:4, 1Jn.2:11.†
(AS)