ή, όν [ῠ]
   I de souverain, d’où :
      1 qui se compose de souverains : κύκλος τ. SOPH. Aj. 749, cercle ou assemblée de souverains ;
      2 qui concerne un souverain : δόμος τ. EUR. Med. 740, demeure royale ; τ. κράτος, SOPH. O.C. 373, pouvoir royal ; τρόποι τ. ESCHL. Ch. 479, mœurs ou caractère d’un roi ;
   II de tyran, d’où :
      1 despotique, tyrannique, en parl. de pers. PLAT. Rsp. 574 c, Phædr. 248 e, etc. ; en parl. de choses : τυραννικὰ φρονεῖν, AR. Vesp. 507, avoir les sentiments d’un tyran ; νόμος τ. PLAT. Rsp. 338 e, loi tyrannique ; p. opp. à δημοτικός, XÉN. Hell. 2, 3, 49 ; τὸ τυραννικόν, XÉN. Cyr. 1, 3, 18, les habitudes de la tyrannie, p. opp. à τὸ βασιλικόν ; τὰ τυραννικά, ARSTT. Pol. 5, 3, 13, gouvernement despotique ;
      2 qui concerne la tyrannie : τ. ξυνωμοσία, THC. 6, 60, conjuration en faveur de la tyrannie ;
      3 qui sent la tyrannie, AR. fr. 164.

• Sup. -ώτατος, PLAT. Rsp. 575 d, 580 c.

Étym. τύραννος.

ή, όν, of or for a τύραννος, royal, αἷμα A. Ag. 828; τρόποισιν οὐ τυραννικοῖς Id. Ch. 479; κράτος τ. S. OC 373; λῆμα E. Med. 348; δόμος, στέγαι, ib. 740, Andr. 882; κύκλος τ. the circle or assembly of kings, S. Aj. 749; τ. θέαμα (in good sense) Phalar. Ep. 122.1.
befitting a tyrant, despotic, τυραννικόν τοι πόλλ’ ἐπίστασθαι λέγειν E. Fr. 335; συμφοραὶ τ.
that befall a tyrant, Isoc. 8.91; smacking of tyranny, τὸ σῦκον (sc. τὸ Λακωνικὸν) ἐχθρόν ἐστι καὶ τ. Ar. Fr. 108 (troch.); φρονῶν τυραννικά Id. V. 507 (troch.); ξυνωμοσία τ.
in favour of tyranny, Th. 6.60; νόμοι Pl. R. 338e; τι δρᾶσαι τῶν τ. ib. 574b; μαθὼν ἀντὶ τοῦ βασιλικοῦ τὸ τ. X. Cyr. 1.3.18; τὰ τ.
the period of the tyrants, Arist. Pol. 1303a38.
tyrannical, of persons, Pl. R. 574c, Phdr. 248e, etc. ; Sup. -ώτατος Id. R. 575d, 580c; fit for tyrannical government, οἱ τ., opp. οἱ δημοτικοί, X. HG 2.3.49; τυραννικὸν [δίκαιον] οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν Arist. Pol. 1287b39. Adv. -κῶς, ζῆν Pl. R. 575a; opp. βασιλικῶς, Isoc. 5.154; opp. πολιτικῶς, Arist. Ath. 16.2; Comp. -ώτερον Id. Pol. 1313a2.

zum Tyrannen, unbeschränkten Herrscher gehörig, ihn betreffend, ihm eigen, tyrannisch, despotisch, auch übh. königlich ; ἄδην ἔλειξεν αἵματος τυραννικοῦ, Aesch. Ag. 802 ; τρόποισιν οὐ τυραννικοῖς θανών, Ch. 472 ; δόμος, Eur. Med. 740 ; στέγαι, Andr. 883, u. öfter ; τυραννικὰ φρονεῖν, Ar. Vesp. 507 ; ὁ τυραννικὸς ἀνήρ, βίος, Plat. Phaedr. 248e, u. öfter ; ἐπίταγμα, Legg. IV.722e ; τυραννικώτατος φύσει ὤν, Rep. IX.576b ; καὶ κακοῦργος, Xen. Mem. 1.2.56.