εος-ους (τὸ) :
      1 haillon, loque, SOPH. fr. 843 ; EUR. El. 501 ; au plur. EUR. Ph. 325 ; AR. Ach. 418 ; ANTH. 6, 107 ;
      2 vêtement déchiré en signe de deuil, d’où vêtement de deuil, au plur. EUR. El. 184, etc. ; DH. 8, 41 et 45.

Étym. τρύχω.

εος, τό, worn out, tattered garment, τρύχει καλυφθεὶς Θεσσαλῆς ἁπληγίδος S. Fr. 777; τρύχει πέπλων E. El. 501, cf. Thphr. HP 3.8.6; pl., rags, tatters, E. El. 185 (lyr.), Ph. 325 (lyr.), Ar. Ach. 418.
rent, δι’ ἱματίων… οἷον τ. ἐποίησεν Arist. Mete. 371a28.

τό, das Abgerissene, Abgeriebene, Abgetragene ; bes. ein abgerissenes, zerlumptes, zerfetztes Kleid, Lumpen, Fetzen, Soph. frg. 843 ; τρύχει πέπλων ἐξομόρξασθαι δάκρυα, Eur. El. 501 ; Ar. Ach. 393 ; γηραλέον νεφέλας, Antip.Sid. 17 (VI.109); λίνων γηραιὰ τρύχη, Philp. 8 (VI.117); – ein Trauerkleid, Eur. Phoen. 325 (πένθιμα τρύχη Dion.Hal. 8.41); weil es gew. Ausdruck der Trauer war, die Kleider zu zerreißen ; – übh. Stück, Bruchstück, Sp.