τρυπάω-ῶ [ῡ]
      1 percer, trouer, acc. OD. 9, 384 ; HPC. V.C. 911 ; PLAT. Crat. 387 e ; τρ, τὸν πόδα τῇ βελόνῃ, ANTH. 11, 308, percer le pied avec l’aiguille ; avec double acc. : τινά τι τρ. LUC. Oc. 169, percer qqn en qqe partie du corps ; au pass. être percé, HPC. 680, 19 ; XÉN. An. 3, 1, 31 ; τετρυπημένη ψῆφος, ESCHN. 11, 34 ; ARSTT. fr. 424, etc. vote de condamnation (litt. caillou percé) ; p. opp. à ψῆφος πλήρης ; au sens obscène, THCR. Idyl. 5, 42 ; A. PL. 243 ;
      2 enfoncer dans : τρ. τῷ ποδὶ βελόνην, ANTH. 11, 102, percer une aiguille avec son pied, en parl. d’une personne très mince.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *truH-p-, cf. τρύω.

bore, pierce through, ὡς ὅτε τις τρυπῷ (opt.) δόρυ νήϊον ἀνὴρ τρυπάνῳ, οἱ δέ τ’ ἔνερθεν ὑποσσείουσιν ἱμάντι (cf. τρυπανία) Od. 9.384, cf. Hp. VC 18, Pl. Cra. 387e; ἐτρύπησεν τῷ ποδὶ τὴν βελόνην (of a very thin man) AP 11.102 (Ammian. or Nicarch.), 308 (Lucill.); with double acc., πόνος με τὸν πόδα τ.
is stabbing into, Luc. Ocyp. 169; cf. ἁλία² ; — Pass., τετρυπήσθω τὸ τρῆμα let the hole be bored, Hp. Steril. 222; δι’ ὠτὸς… τρυπωμένου through well-bored ear, i.e.
open to hear, S. Fr. 858 (codd. Plu., but ῥυπωμένου is prob. cj.); τὰ ὦτα τετρυπημένος having one΄s ears pierced for ear-rings, X. An. 3.1.31; ψῆφος τετρυπημένη the pebble of condemnation which had a hole in it, opp. πλήρης, Aeschin. 1.79, Arist. Ath. 68.2, 69.1; ἐτετρύπητο ἄλλη ἔξοδος Luc. Alex. 16. sens. obsc., Theoc. 5.42, APl. 4.243 (Antist.).

[ῡ], bohren, durchbohren, Od. 9.384 u. Folgende ; nach Thom.Mag. nicht attisch ; findet sich aber Plat. Crat. 327e, 388a, Theag. 124b ; τὸ ὦτα τετρυπημένος, Xen. An. 3.1.31 ; bes. war es der Offizielle Ausdruck bei Verurteilungen durch die Richter, ἡ ψῆφος ἡ τετρυπημένη, im Ggstz von πλήρης, Aesch. 1.79 ; Luc. Bis acc. 35 ; ἐτετρύπητο ἔξοδος, Alex. 16 ; Timon. 18 ; im obszönen Sinne, wie περαίνω, Antist. 2 (Plan. 243).

1. to bore, pierce through , [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]:—;Pass., τὰ ὦτα τετρυπημένος having one's ears pierced for earrings , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)]; ψῆφος τετρυπημένη the pebble of condemnation which had a hole in it , [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)]
2. τρ. τῷ ποδὶ τὴν βελόνην to force the point through the foot, [variant datesAnthology Palantina (ML)