όνος (ἡ) [ῡ]
      1 tourterelle, AR. Av. 309, 979 ; ALEX. (ATH. 133 c) ; THCR. Idyl. 7, 141 ;
      2 pastenague, poisson, sorte de raie à queue épineuse (Pastinaca raja L.) EPICH. fr. 41 Ahrens ; ANTIPH. (ATH. 339 b) ; ARSTT. H.A. 1, 5, 8, etc. ;
      3 sorte de quadrupède ovipare, ARSTT. H.A. 5, 3.

όνος, ἡ, (< τρύζω) turtle-dove, Columba turtur, Ar. Av. 302 (troch.), 979 (hex.), Ev. Luc. 2.24, Gal. 6.700, etc. ; περιστεραὶ τρυγόνες Aristeas 145; prov. of a great talker, τρυγόνος λαλίστερος Men. 416, cf. Alex. 92.3, Theoc. 15.88, Alciphr. 3.29; πονηρὰ κατὰ τρυγόνα ψάλλεις, ἐπὶ τῶν ἐπιπόνως ζώντων, Diogenian. 7.71, cf. Hsch. s.v. τρυγονοψάλλειν. a kind of fish, the sting-ray, τρυγόνες ὀπισθόκεντροι Epich. 66, cf. Arist. HA 489b31, Antiph. 26.23, Cels. 6.9.6, Gal. Vict. Att. 8; cf. τρυγόνιος. an oviparous quadruped of uncertain kind, Arist. HA 540a31.

[ῡ], όνος, ἡ,
1) die Turteltaube, nach ihrer girrenden Stimme genannt ; Ar. Av. 309, 979 ; τρυγόνος λαλίστερος, sprichwörtlich von großer Geschwätzigkeit, Zenob. 6.8 ; vgl. Meineke quaest. Men. p. 148 und Theocr. 15.88.
2) eine Rochenart mit einem Stachel am Schwanz ; Epicharm. bei Ath. VII.309d ; Luc. Tragod. 262.

τρυγών, -όνος, ἡ
(< τρύζω, to murmur, coo), [in LXX for תּוֹר ;]
a turtle-dove: Luk.2:24.†
(AS)