τρυγάω-ῶ [ῠ] (impf. ἐτρύγων, f. τρυγήσω, ao. ἐτρύγησα, pf. pass. part. τετρυγημένος) faire la récolte, d’où :
      1 récolter, cueillir, HDT. 4, 199 ; COM. (PLUT. M. 602 b) ; LUC. V.H. 1, 22 ;
      2 moissonner, IL. 18, 566 ;
      3 plus souv. vendanger, OD. 7, 124 ; HÉS. Sc. 292 ; XÉN. Œc. 19, 19 ; PLAT. Leg. 844 e ; LUC. Cat. 20 ; avec l’acc. de l’arbre : οἴνας, HÉS. Sc. 292, des vignobles ; ἀμπέλους, DS. 3, 62, des vignes ; prov. ἐρήμας (s.-e. ἀμπέλους) AR. Eccl. 886, Vesp. 638, vendanger ces vignes non gardées, càd. faire le brave quand il n’y a pas de danger ;
      4 faire sa récolte : μέλι, MOSCH. 3, 35, de miel ; fig. : εἰρήνην, AR. Pax 1341, récolter la paix ; τὴν ὥραν, ARISTÉN. 2, 1, jouir de sa jeunesse ; τινα, LUC. D. mer. 1 fin, exploiter qqn, le mettre à sec.

➳ Prés. ind. 3 pl. épq. τρυγόωσιν, OD. 7, 124 ; opt. 3 pl. épq. τρυγόῳεν (p. τρυγῷεν) IL. 18, 566.

Étym. τρύγη.

(< τρύγη); with acc. of the fruit gathered, gather in the fruit or crop, ἑτέρας [σταφυλὰς] τρυγόωσιν Od. 7.124, cf. Ev. Luc. 6.44; σῦκα, σῖτον, Com.Adesp. 812 (Pass.), 787 (anap.); metaph, τρυγήσομεν αὐτήν (sc. Εἰρήνην) Ar. Pax 1338 (lyr.); τ. παίδων ἄνθος AP 12.256 (Mel.); ὄμφακας ἡλικίης IG 14.769 (Naples); — Pass., Hdt. 4.199, Arist. Pr. 925b15, PCair. Zen. 184.5 (iii BC); of honey, Mosch. 3.35; καθ’ ὥραν τετρυγημένοι (by death) Luc. Cat. 5. abs., θερίζουσι καὶ σπείρουσι καὶ τρυγῶσι ταῖς γλώτταισι Ar. Av. 1698 (lyr.), cf. Pax 912, Pl. Lg. 844e, PCair. Zen. 300.17 (iii BC). with acc. of that from which the fruit is gathered, gather or reap off the trees or ground, ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν (Ep. opt. for τρυγῷεν) Il. 18.566; οἱ δ’ ἐτρύγων οἴνας Hes. Sc. 292; ἀμπέλους τρυγῶν Com.Adesp. 437; τοὺς Ταντάλου κήπους ib. 530; τ. ἑαντήν (sc. τὴν ἄμπελον) X. Oec. 19.19.
prov., ἐρήμας τρυγᾶν (sc. ἀμπέλους) strip unwatched vines, of one who is bold where there is nothing to fear, Ar. Ec. 886, V. 634, ubi v. Sch. metaph, c. acc. pers., strip one, i.e.
rob him, Luc. DMeretr. 1.2; c. acc. rei, rob, βίᾳ τρυγήσαντες τὸν περιστερεῶνα BGU 1855.13 (i BC).

reife Baum- u. Feldfrüchte lesen, einsammeln, einernten, abernten ; ἑτέρας δ' ἄρα τε τρυγόωσιν Od. 7.124 ; ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν Il. 18.566, ἐτρύγων Hes. Sc. 292 ; komisch τρυγᾶντῇ γλώττῃ, Ar. Av. 1696 ; καρπόν Her. 4.199 ; Plat. Legg. VIII.844d ; u. med., μέλι τρυγᾶσθαι, Mosch. 3.35 ; Sp., wie Luc., bei denen es übh. »genießen«, »benutzen« bedeutet. – sprichwörtlich ἐρήμας τρυγᾶν, sc. ἀμπέλους, unbewachte Weinstöcke ablesen, von Solchen, die dreist sind, wo Nichts zu fürchten ist, Ar. Eccl. 885, Vesp. 634.

τρυγάω, -ῶ
[in LXX for קָצַר, בָּצַר, etc. ;]
to gather in: with accusative,
__(a) of the fruit, Luk.6:44, Rev.14:18;
__(b) of that from which it is gathered, Rev.14:19.†
(AS)