ός, όν :
      1 qui nourrit, qui sert à la nourriture : τὸ τροφόν, PLAT. Pol. 289 a, la nourriture ;
      2 qui nourrit, qui élève, au masc. EUR. H.f. 45, EL. 409 ; PLAT. Pol. 268 a, etc. ; au fém. PD. P. 2, 5, etc. ; subst. ἡ τρ. OD. 2, 261, etc. ; HDT. 2, 156 ; 6, 61 ; ATT. nourrice ; joint à τιθῆναι, HH. Cer. 292, etc. ; en parl. de la mère, SOPH. Aj. 849, O.C. 760 ; fig. en parl. de la terre nourricière, ESCHL. Ch. 66, etc. ; PLAT. Tim. 40 b ; joint à μήτηρ, ESCHL. Sept. 16, etc. ; en parl. de l’agriculture, joint à μήτηρ, XÉN. Œc. 5, 17.

ὁ and ἡ, (< τρέφω) feeder, rearer, Hom. only in Od. and always fem. of a nurse, φίλη τ. Εὐρύκλεια 2.361, al., cf. Hdt. 2.156, 6.61, LXX Ge. 35.8, PCair. Zen. 292.157 (iii BC), Glotta 16.274 (Egypt), Sor. 1.105, al., Gal. 6.36, etc. ; ἡ τ. βασιλέως Sammelb. 4980 (i BC); of a mother, S. Aj. 849. — The masc. was usu. τροφεύς; but τροφός as masc. occurs in E. HF 45, El. 409, Pl. Plt. 268a, 268c. metaph, of a city, Συράκοσαι, ἀνδρῶν ἵππων τε δαιμόνιαι τροφοί Pi. P. 2.2; Γῇ τε μητρί, φιλτάτῃ τροφῷ A. Th. 16; αἵματ’ ἐκποθένθ’ ὑπὸ χθονὸς τροφοῦ Id. Ch. 66 (lyr.), cf. S. OT 1092 (lyr.), OC 760; μήτηρ ἁπάντων γαῖα καὶ κοινὴ τ. Men. Mon. 617; νὺξ ἄστρων τ. E. El. 54; τὴν γεωργίαν τῶν ἄλλων τεχνῶν μητέρα καὶ τ. X. Oec. 5.17, cf. Pl. Plt. 267d; of Miletus, τ. τοῦ… Ἀπόλλωνος SIG 906A 5 (iv AD). in neut., τὸ τροφόν that which nourishes, Pl. Plt. 289a.
τροφός, ἡ, name of a plaster, Orib. Fr. 99. Pass., nursling, τροφοί· ἀντὶ τοῦ θρέμματα (Meineke τροφαί), Hsch.

ὁ u. ἡ, Nährer, Pfleger, Erzieher ; bei Hom. nur in der Od., als fem., Nährerin, Wärterin, Amme, Erzieherin, φίλη τροφὸς Εὐρύκλεια, 2.361 u. öfter ; u. so Pind. P. 11.18, der 2.2 Syrakus nennt ἀνδρῶν ἵππων τε δαιμόνιαι τροφοί ; so auch Her. 2.156, 6.61 ; u. bei den Att., wie Aesch. Spt. 16, Ch. 64, 720 ; Soph. u. A.; καὶ τροφὸς καὶ μήτηρ καὶ παιδαγωγός vrbdt Plat. Prot. 325c ; Rep. V.470d ; auch neben τιθήνη, Tim. 88d ; als masc. wurde τροφεύς gebraucht, vgl. Lobeck Phryn. 316 ; doch steht ὁ τροφός Eur. Herc.Fur. 44, El. 409 ; u. in Prosa, αὐτὸς τῆς ἀγέλης τροφὸς ὁ βουφορβός, Plat. Polit. 268a ; – τὸ τροφόν, das Nährende, Plat. Polit. 289a u. Folgde.
Nach Hesych. auch pass., der Zögling.

τροφός, -oῦ, ἡ
(< τρέφω), [in LXX: Gen.35:8, 4Ki.11:2, 2Ch.22:11 Isa.49:23 (יָנַק) * ;]
a nurse: 1Th.2:7.†
(AS)