ῆς (ἡ) litt. tour, d’où :
   I tour, conversion, évolution :
      1 en parl. du soleil : τροπαὶ ἡλίου αἱ ἐκ θέρους εἰς χειμῶνα, PLAT. Leg. 945 d, révolution du soleil amenant de l’été à l’hiver ; αἱ τροπαὶ διτταί, PLAT. Ax. 370 c, les deux solstices, càd. : τροπαὶ βόρειοι, PLUT. M. 601 a, le solstice du nord ; quand le soleil semble se diriger du nord au sud ; τροπαὶ νότιοι, ARSTT. H.A. 5, 8, le solstice du sud, quand le soleil semble se diriger du sud au nord ; θερινὴ τροπή, HLD. 2, 28 ; χειμερίη τροπή, MAN. 2, 40, etc. ; τροπαὶ ἡλίου θεριναί et χειμεριναί, POL. 9, 15, 2, le solstice d’été et le solstice d’hiver ; ἠελίοιο τροπαῖς, HÉS. O. 477, à l’époque du solstice ; περὶ ἡλίου τροπάς, THC. 8, 39 ; ou simpl. περὶ τροπάς, ARSTT. H.A. 5, 8, 11, vers le solstice ; περὶ ἡλίου τροπὰς τὰς χειμερινάς, THC. 7, 16 ; περὶ τροπὰς χειμερινάς, ARSTT. H.A. 5, 8, vers le solstice d’hiver ; ὑπὸ τροπὰς θερινάς, ARSTT. H.A. 5, 8, vers le solstice d’été ; avec idée de lieu, le point où le soleil disparaît chaque soir, OD. 15, 404 ;
      2 en gén. τροπαί, changements de direction des astres d’un lieu du ciel à un autre ou d’une constellation à une autre, PLAT. Tim. 39 d ; ARSTT. H.A. 5, 9 ; SEXT. M. 5, 11, etc. ; en gén. τρ. μάχης, ESCHL. Ag. 1237, moment du combat où l’ennemi s’enfuit ;
   II action de se retourner pour fuir, fuite, HDT. 7, 167 ; SOPH. Aj. 1275 ; EUR. Rhes. 82, 116, etc. ; τροπήν τινος ποιεῖν, HDT. 1, 30 ; THC. 6, 69 ; XÉN. Hell. 7, 2, 20, etc., ou ποιεῖσθαι, THC. 2, 19 ; 7, 54 ; XÉN. Hell. 5, 4, 43, etc. mettre qqn en fuite ; τροπὴ γίγνεται, THC. 1, 49, 50, etc. la fuite se produit ;
   III révolution, changement, T. LOCR. 102 c ; πνεῦμα τροπὰς λαμϐάνει παντοδαπάς, PLUT. Pyrrh. 15, le vent change de toutes les façons ; ἡ γενομένη περὶ τὸν ἀέρα τροπή, PLUT. Num. 2, le changement survenu dans l’air, le changement de temps ; αἱ τροπαί, changements de vent (v. τρόπαιος) ARSTT. Probl. 26, 4, 5 ; TH. C.P. 2, 3, 1, etc. ; τροπαὶ οἴνων, PLUT. M. 939 f, l’altération des vins qui tournent ; fig. : τροπὴ γνώμης, PLUT. Mar. 10, etc. changement de sentiment ou d’opinion ; τροπαὶ τῆς τύχης, LUC. Laps. 11 ; ou ἀπὸ τῆς τύχης, PLUT. M. 611 a, les vicissitudes du sort ;
   IV t. de rhét. trope, emploi d’un mot en un sens détourné ou figuré, LUC. Dem. enc. 6 ; LGN 32 ; HERMOG. Inv. 4, 10.

➳ Dor. τροπά [ᾱ] T. LOCR. l. c. Dans HÉS. O. 562, 661, μετὰ τροπὰς ἠελίοιο, -ας est bref comme dans les acc. pl. dor.

Étym. τρέπω.

ἡ, (< τρέπω) turn, turning; τροπαὶ ἠελίοιο ; ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο apparently denotes a point on the horizon, prob. the West or place where the sum sets (so Eust. 1787.20), Od. 15.404. each of two fixed points in the solar year, the solstices, first in Hes., ἠελίοιο τροπῇς at the time of the (winter) solstice, Op. 479; μετὰ τροπὰς ἠελ. ib. 564, 663 (with Dor. acc. pl. in -ας)· πεδὰ τὰς τροπάς Alcm. 33.5; — later the two solstices were distinguished as τροπαὶ θεριναί and χειμεριναί, Hdt. 2.19, Th. 7.16, Pl. Lg. 767c, Arist. HA 542b4 sqq., Gal. 6.405, etc. (rarely in sg., τροπὴ θερινή Arist. Mete. 364b2, Gem. 1.13; τ. χειμερινή ib. 15); τροπαὶ νότιοι Arist. HA 542b11; τ. βόρειοι, νότιοι, Plu. 2.601a; — when τροπαί is used alone, it mostly refers to the winter solstice, but the sense is always determined by the context, v. Hes. ll. cc. ; περὶ ἡλίου τροπάς (sc. χειμερινάς) Th. 8.39; εὐθὺς ἐκ τροπῶν Arist. HA 542b20; — sts. also of other heavenly bodies, Pl. Ti. 39d; περὶ Πλειάδος δύσιν καὶ τροπάς Arist. HA 542b23, etc. ; ἄστρων ἐπιτολάς, δύσεις, τροπάς Alex. 30.5; τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων Arist. Cael. 296b4; τροπαὶ ἡλίου καὶ σελήνης Epicur. Ep. 2 p. 40U. ; — sts. four in number (the two equinoxes and two solstices), S.E. M. 5.11, Gal. 17(1).22; so (on a sun-dial) θερινὴ τ., ἰσημερινὴ τ., χειμερινὴ τ., Ἀρχ. Δελτ. 12.236 (Samos).
turn, change, Arist. Pol. 1316a17; πλείους τραπόμενος τροπὰς τοῦ Εὐρίπου Aeschin. 3.90; τ. πρὸς τὸ βέλτιον turn for the better, Phld. Rh. 2.25S. ; ὀξυτέρας τρεπόμενος τ. τοῦ χαμαιλέοντος Plu. Alc. 23; αἱ τοῦ κόλακος ὥσπερ πολύποδος τ. Id. 2.52f; αἱ τῶ αἵματος τ. καὶ ἀλλοιώσιες Ti.Locr. 102c; αἱ περὶ τὸν ἀέρα τ.
changes in the air or weather, Plu. 2.946f; of wine, a turning sour, ib. 939f (cf. τροπίας); going bad, of food, τ. καὶ διαφθορὰ τῶν παρακειμένων Gal. 19.208; of phonetic change in language, A.D. Adv. 210.4, Hdn. Gr. 2.932. τροπαὶ λέξεως a change of speech by figures or tropes (< τρόποι), Luc. Dem. Enc. 6, cf. Hermog. Inv. 4.10, al. αἱ τροπαί, = αἱ τροπαῖαι, alternating winds, Arist. Pr. 940b16, 21, Thphr. CP 2.3.1, Vent. 26.
the turning about of the enemy, putting to flight or routing him, τροπήν (or τροπάς) τινος ποιεῖν or ποιεῖσθαι put one to flight, Hdt. 1.30, Ar. Eq. 246 (troch.), Th. 2.19, 6.69, etc. ; οἵαν ἂν τροπὴν Εὐρυσθέως θείμην (θείην codd.) E. Heracl. 743; τροπὴ γινομένη Hdt. 7.167, cf. Th. 1.49, 50, etc. ; poet., ἐν μάχης τροπῇ A. Ag. 1237; ἐν τροπῇ δορός in the rout caused by the spear, S. Aj. 1275, E. Rh. 82. used by Democr. for θέσις, position, Arist. Metaph. 985b17, 1042b14, cf. Plot. 4.5.2, 4.5.6.
a coin, Hsch. ; cf. τροπαϊκόν.

ἡ,
1) die Wende, Kehre, das Umwenden, die Umkehr ; τροπαὶ ἠελίοιο, die Sonnenwende, Od. 15.404 ; Hes. O. 481, 566, 665 ; περὶ ἡλίου τροπάς, Thuc. 7.16, 8.39 ; man unterschied τροπαὶ θεριναί, Her. 2.19, Plat. Legg. VI.767c, der auch XII.945d sagt μετὰ τροπὰς ἡλίου τὰς ἐκ θέρους εἰς χειμῶνα, u. χειμεριναί, Pol. 3.72.3, die auch βόρειοι u. νότιοι heißen, Sonnenwende des längsten und des kürzesten Tages, vgl. Voß Virg. Ecl. 7.47.
2) das Umkehren des Feindes, das Schlagen des Feindes in die Flucht ; ἐν τροπῇ δορός, Soph. Aj. 1254, wie Eur. Rhes. 82 ; τῶν πολεμίων, Her. 1.30 ; τροπήν τινος ποιεῖν u. ποιεῖσθαι, Einen in die Flucht schlagen, Ar. Eq. 246 ; Pol. 1.9.8 u. öfter ; aber auch die Flucht des Besiegten, Her. 7.167 ; τῶν ἑωυτοῦ, das sich zur Flucht wenden.
3) Wendung, Windung, πλείους τραπόμενος τροπὰς τοῦ Εὐρίπου, Aesch. 3.90 ; vgl. Luc. Peregrin. 1 ; Wechsel, Veränderung, αἱ τῶ αἶματος τροπαὶ καὶ ἀλλοιώσιες, Tim.Locr. 102c ; μάχης τροπή, Wendung, Entscheidung der Schlacht, Aesch. Ag. 1210 ; τροπὴ περὶ τὸν ἀέρα, Veränderung in der Luft, das Umschlagen des Wetters, Plut. prim.frig. 3 ; τροπὴ λέξεως, Veränderung, Abwechselung der Rede durch Redefiguren, τρόποι, Luc. Dem. enc. 6. – Im plur. αἱ τροπαί, Wechselwinde, wie τροπαῖαι.
[Bei Hes. ist in der Vrbdg μετὰ τροπὰς ἠελίοιο die Endung ας nach dorischer Weise kurz gebraucht.]

τροπή, -ῆς, ἡ
(< τρέπω), [in LXX: Deu.33:14, Job.38:33, Wis.7:18, al. ;]
a turning: esp. of the revolution of heavenly bodies, figuratively, Jas.1:17 (see: ἀποσκίασμα).†
(AS)