ή, όν [ῐᾰ]
   I pass. :
      1 usé, en parl. d’un vêtement, LUC. Gall. 9 ; ANTH. 6, 282 ; subst. τὸ τριϐακόν, vêtement usé, vieille défroque, SCH.-AR. Pl. 714 ; ou vêtement grossier pour la mauvaise saison, ARTÉM. 5, 3 commenc. ;
      2 expérimenté, particul. qui connaît tous les secrets ou toutes les ruses d’un métier, GAL. 8, 155 ;
   II act. qui use par le frottement, d’où de tribade, LUC. Am. 28.

• Sup. -ώτατος, GAL.

Étym. τρίϐω.

ή, όν, (< τρίβω) rubbed, worn, χλαμύς AP 6.282 (Theod.); τρίβων Luc. Gall. 9; ἱμάτια PTeb. 230 (ii BC), cf. PCair. Zen. 92.4, al. (iii BC), Gal. 15.192, Sch. Ar. Pl. 714; διφθέραι Gal. 11.133; ῥάκος Id. 10.703; τελαμῶνες Sor. 1.83; τὰ ἐπιβλήματα πρὸς λόγον τῆς ὥρας θερμότερα ἔστω ἢ τριβακώτερα ib. 85, cf. 2.46; θέρους ὄντος ὀθόνια καὶ τ. ἱμάτια δοκεῖν φορεῖν ἀγαθόν Artem. 2.3. sens. obsc., πάσσαλος AP 5.128 (Autom.). of persons, experienced, [ἰατρός] Gal. 15.582 (Comp.); ἰατροὶ γέροντες Id. 8.155; ὁ περὶ ταῦτα τ. ὤν Id. 14.258; ΄old hand΄, crafty fellow, Eust. 932.46. τριβακὴ ἀσέλγεια (v. τριβάς) Luc. Am. 28.

gerieben, abgerieben, tritus ; ὁ τριβακός, mit u. ohne χλαμύς, u. τριβακόν, τό, sc. ἱμάτιον, ein abgetragenes Kleid ; ein glattes, dünnes Sommerkleid, Artemid. 2.3, im Ggstz der dicken, zottigen Winterkleider. – Ein abgeriebener, durchtriebener, verschmitzter Mensch, Sp.; – ἀσέλγεια τριβακή, Unzucht der Tribaden, Luc. amor. 28.