ή, όν :
      1 troué, percé, ARSTT. H.A. 3, 7, 5 ; λίθος, OD. 13, 77, pierre trouée pour fixer les amarres d’un navire ;
      2 gravé, ciselé : τρητὸν λέχος, IL. 3, 448 ; OD. 1, 440, etc. lit orné de ciselures ; sel. d’autres, percé de trous pour l’ajustement des différentes parties du lit ou pour recevoir les sangles qui supportent le lit ; τρ. λίθαξ, ANTH. 6, 66, pierre ponce ; τρ. δόναξ, ANTH. 6, 78, roseau percé de trous, càd. flûte champêtre ; τὰ τρητά, PLAT. Pol. 279 e, trous.

Étym. vb. de τιτράω.

ή, όν, (< τετραίνω) perforated, with a hole in it, λίθος Od. 13.77; ἐν τρητοῖσι λεχέεσσιν, prob. of inlaid bedsteads (cf. τορευτός), Il. 3.448, cf. Od. 1.440, al. ; others expld. it of the holes through which the cords that supported the bedding were drawn, or of the holes in the bedposts which received the framework (ἐνήλατα), EM 765.3; — μελισσᾶν τρητὸς πόνος, i.e. the honeycomb, Pi. P. 6.54; τρητά mortised, Pl. Plt. 279e; τ. ὀστοῦν, opp. ἄτρητον, Arist. HA 516a27; λίθαξ τ. pumice-stone, AP 6.66 (Paul. Sil.); τ. δόνακες shepherd΄s pipes, ib. 78 (Eratosth.).

adj. verb. zu τιτράω, durchbohrt, durchlöchert ; λίθος, Od. 13.77 ; ἐν τρητοῖσι λεχέεσσιν, Il. 3.448 u. oft, wahrscheinlich von zierlich geschnitzten, mit durchbrochener Arbeit versehenen Bettstellen ; Andere verstehen es von Löchern in den Bettpfosten, durch welche Stricke oder Gurte gezogen waren ; τρητὸν πόνον μελισσᾶν, Pind. P. 6.54 ; in Prosa, τὰ τρητά, Plat. Polit. 279e.