(impf. ἔτριζον, ao. ἔτρισα, pf.2 au sens d’un prés. τέτριγα [ῑ]) :
      1 pousser un petit cri aigu, en parl. des petits oiseaux, ou en gén. des oiseaux, IL. 2, 314 ; OD. 24, 7 ; HDT. 3, 110 ; en parl. de perdrix, ARSTT. H.A. 4, 9, 19, etc. ; d’un sifflement, IL. 23, 101, etc. ; de cordes d’instruments, ANTH. 6, 54 ; de femmes effrayées, PLUT. Mar. 19, etc. ;
      2 p. suite, grincer : τοὺς ὀδόντας, NT. Marc. 9, 18, des dents ; de même en parl. d’un essieu, BABR. 52, 2 ; en parl. du bruit des intestins, HPC. 480, 52 ; du bourdonnement d’oreilles, HPC. 466, 36, etc. ; ou craquer, IL. 23, 714 ;
      3 p. ext. pousser un cri inarticulé, HDT. 4, 183 ; LUC. Zeux. 10.

➳ Part. pf. épq. plur. τετριγῶτες pour τετριγότες, IL. 2, 314.

Étym. onomatopée, cf. lat. strīdeō.

Od. 24.5, 7, Hp. Morb. 2.55, Arist. HA 504a19, al. ; but pf. τέτριγα is more freq. in pres. sense, Ep. part. τετριγῶτες, for τετριγότες, Il. 2.314; — prop. of sounds uttered by animals (cf. τριγμός, τρύζω), utter a shrill cry, of young birds, Il. 2.314; of bats, Od. 24.7, cf. Hdt. 3.110; of the Τρωγοδύται, τετρίγασι κατά περ αἱ νυκτερίδες Id. 4.183; of partridges, Arist. HA 536b14; of the ἴυγξ, ib. 504a19; of locusts, Id. Mir. 844b26; of young swallows, Luc. Tim. 21; of the elephant, Id. Zeux. 10; of mice, Arat. 1132, Babr. 108.23, etc. ; of the fish called σελάχη, Arist. HA 535b25; also applied to the noise made by ghosts, ΄squeak and gibber΄, Il. 23.101, Od. 24.5, 9; ἔτριζον δίκην ἀσπίδων (< αἱ ψυχαί) Herm. ap. Stob. 1.49.44. of other sounds, τετρίγει (Ep. plpf.) δ’ ἄρα νῶτα θρασειάων ἀπὸ χειρῶν the wrestlers’ backs creaked, Il. 23.714; so τρίζει, crepitates, of a broken collar-bone, Sor. Fract. 13; τέτριγε δ’ ὁ κυνόδων grinds, Epich. 21; τὸ τρίζειν ἀκουσίως involuntary gnashing, Gal. 7.150; τ. τοὺς ὀδόντας Ev. Marc. 9.18; τοῖς ὀδοῦσι Hippiatr. 86; of a musical string, give a crack, AP 6.54 (Paul. Sil.); of an axle, creak, ἄξων τετριγὼς ὑπ’ ἄμαξαν Call. Hec. 1.4.14; so of a cart-wheel, Babr. 52.2; of a shoe, Philostr. Ep. 37 (τρύζοι codd.); ἡ κοιλίη τ. Hp. Morb. 2.55; of singing in the ears, τὰ ὦτα τέτριγε ib. 15; of the hissing or crackling of a person burnt in the fire, Eup. 120.

fut. τρίσω, auch τρίξω, Hemst. Ar. Plut. 1100 ; häufig im perf. τέτρῑγα mit Präsensbdtg, partic. τετριγῶτες, statt τετριγότες, Il. 2.314 ; schwirren, schrillen, zirpen, zwitschern ; von jungen Vögeln, 2.314 ; vom Schwirren der Fledermäuse, Od. 24.7 ; vgl. Her. 3.110, 4.183 ; und damit wird das Geräusch verglichen, mit dem sich die Seelen der Abgeschiedeuen bewegen, Il. 23.101, Od. 24.5, 9 ; νῶτα τετρίγει, die Rücken der Ringer knirschten, Il. 23.714 ; übh. von feinen, durchdringenden, unartikulierten Tönen, später bes. von der Stimme des Elephanten, Luc. Zeux. 10 ; vom Knirschen der Zähne, τέτριγεν ὁ κυνόδους, Epicharm. bei Ath. X.411b. Auch von leblosen Dingen, ἐπὶ ἁμαξῶν, Zenodot. bei Ammon.; so steht ἐτετρίγει Babr. 52.2 ; auch vom schlingenden Tone des gefeilten Eisens.

τρίζω
[in Aq.: Amo.2:13; Sm.: Isa.38:14 * ;]
__1. prop., of sounds by animals, to cry, chirp, etc.
__2. Of other sounds, e.g., trans., τ. ὀδόντας, to gnash or grind the teeth: Mrk.9:18.†
(AS)