(impf. ἔτρεον, f. inus., ao. ἔτρεσα, pf. inus.) :
   I intr. trembler, particul. :
      1 trembler de peur, IL. 5, 256 ; 11, 546, etc. ; ESCHL. Ag. 549 ; PLAT. Phæd. 117 b ; LUC. D. mer. 13, 1 ; μή, ESCHL. Sept. 790, trembler de crainte que ;
      2 p. ext. être poltron, être lâche, d’où s’enfuir, IL. 11, 745 ; 22, 143, etc. ; OD. 6, 138 ; HÉS. Sc. 177 ; ὁ τρέσας, le lâche, le fuyard, IL. 14, 522 ; HDT. 7, 231 ; ANTH. 7, 230 ; particul. chez les Lacédémoniens, PLUT. Ages. 30, Ages. c. Pomp. 2, Lyc. 21, etc. ;
   II tr. trembler devant, redouter, craindre : τινά, IL. 11, 554 ; 17, 663 ; ESCHL. Sept. 379, etc. ; SOPH. Ant. 1042, etc. trembler devant qqn, craindre qqn ; cf. LUC. D. mort. 27, 7 ; avec un gén. être effrayé de qqe ch. HÉS. Th. 850.

➳ Prés. impér. 2 sg. poét. τρέε, IL. 21, 288 ; inf. contr. τρεῖν, IL. 5, 256 ; impf. 3 duel poét. τρεέτην, HÉS. Sc. 171, 213 ; ao. poét. τρέσσα, IL. 13, 515 ; 14, 522 ; 17, 603 ; HÉS. Th. 850 ; TYRT. 11, 14 Bgk.

Étym. R. indo-europ. *tres-, trembler ; cf. sscr. trásati, être angoissé, trembler, lat. terreō.

Hom. (v. infr.), A. Th. 790 (lyr.); Ep. impf. τρέον Hes. Sc. 213, 2 dual τρεέτην ib. 171; aor. ἔτρεσα Il. 11.745, Ep. τρέσσα 17.603; later Ep. pres. τρείω Opp. C. 1.417, (ὑπο-) Timo 58.4; — this Verb is never contracted, except when the contraction is into ει : — flee from fear, flee away (Aristarch. held this to be the usual meaning in Homer), τρεῖν μ’ οὐκ ἐᾷ Παλλάς Il. 5.256; μήτε… τρέε μήτε τι τάρβει 21.288; τρέσσε δὲ παπτήνας 11.546, 17.603; τρεῖτ’ ἄσπετον ib. 332; the sense of fleeing is most apparent in the phrases ἔτρεσαν ἄλλυδις ἄλλος 11.745, τρέσσαν δ’ ἄλλυδις ἄλλη Od. 6.138, τ. τεῖχος ὕπο Il. 22.143; τρεέτην Hes. Sc. 171; μὴ τρέσητε A. Supp. 711; μὴ τρέσας without fear, Id. Th. 436; οὐδὲν τρέσας Pl. Phd. 117b; but, τρέσας (cf. ἀνδρῶν τρεσσάντων Il. 14.522, Tyrt. 11.14) was a technical term at Sparta, and sts. used where we might say runaway, coward, ὁ τρέσας Ἀριστόδημος Hdt. 7.231, cf. Tyrt. l.c., AP 7.230 (Eryc.); οἱ ἐν τῇ μάχῃ καταδειλιάσαντες, οὓς αὐτοὶ τρέσαντας ὀνομάζουσι Plu. Ages. 30, cf. Lyc. 21, 2.191c, etc. ; — and later a real Subst. was used in Com., τρεσᾶς, τρεσᾶ, acc. τρεσᾶν, Eust. 772.12, cf. Gramm. ap. Gaisford Choeroboscus 1 p. 43. in Argive Prose, like Att. φεύγω, to be banished, τρέτο καὶ δαμευέσσθο IG 4.554 (vi/v BC). trans., fear, dread, be afraid of, c. acc., Il. 11.554, Pi. Pae. 4.40, A. Th. 397, Ag. 549, al., S. Ant. 1042, E. Ph. 1077; ἄρκτον… οὐκ ἔτρεσεν X. An. 1.9.6; — so also c. gen., κελάδοιο, δηϊοτῆτος, Hes. Th. 850; τ. μὴ… A. Th. 790 (lyr.). — Rare in Prose. (Cf. Skt. trásati ΄to be terrified΄, Gr. ἄτρεστος.)

fut. τρέσω usw.,
1) zittern, beben, bes. vor Furcht, dah. zagen, sich fürchten, Hom. u. Hes.; u., als Folge davon, fliehen, flüchten, welche Bdtg Aristarch. als die einzige. bei Hom. betrachtet ; Il. 14.522 ἀνδρῶν τρεσσάντων, ὅτε τε Ζεὺς ἐν φόβον ὄρσῃ, vgl. Od. 6.138 ff. Il. 11.745, 15.586, 22.143 ; Hes. Sc. 171 ; – ὁ τρέσας, der Flüchtling, der sich der Schlacht entzogen hat, bes. bei den Lazedämoniern, Her. 7.231 ; vgl. Tyrt. 2.14 ; Plut. Lyc. 21 u. Agesil. 30 ; s. τρεσᾶς.
2) trans., fürchten, scheuen, τινά, Il. 11.554, 17.663 ; Aesch. Spt. 359, Ag. 535 ; Soph. Ant. 1079 ; Eur. Phoen. 1093 u. oft ; sp.D., wie Parmen. 2 (V.33); mit folgdm μή, Aesch. Spt. 772 ; auch einzeln in Prosa, ἄρκτον ἐπιφερόμενον οὐκ ἔτρεσεν, Xen. An. 1.9.6 ; πολεμίους, Luc. Mort.D. 27.7.