(f. δραμοῦμαι [ᾰ], ao.1 rare ἔθρεξα, ao.2 ἔδραμον [ᾰ], pf. en compos. δεδράμηκα [ᾰμ] et δέδρομα) courir :
      1 en gén. : βαδίζειν καὶ τρέχειν, PLAT. Gorg. 468 a, marcher et courir ; p. opp. à βάδην, XÉN. Cyr. 2, 2, 30 ; en parl. des animaux, IL. 23, 393, 520, etc. ; πόδεσσι, IL. 18, 599, aller de toute la vitesse de ses pieds ; p. anal. en parl. de navigation, EUR. I.T. 426, Hel. 1118 ; avec l’acc. du lieu : πρανῆ καὶ ὄρεια, XÉN. Eq. 8, 1, courir par monts, et par vaux ; avec une prép. : ἀνὰ τὰ ὄρη, XÉN. Cyr. 2, 4, 28, courir par les montagnes ; εἴς τινα, XÉN. An. 4, 5, 18, courir sur qqn, contre qqn ; fig. en parl. de choses, se mouvoir rapidement, IL. 14, 413 ; OD. 9, 386 ; SOPH. Aj. 731 ; ἐπὶ καρδίαν, ESCHL. Ag. 1121, courir ou pénétrer au fond du cœur ;
      2 particul. courir dans la carrière : στάδιον, PLUT. M. 179 d, courir le stade ; Ὀλύμπια, PLUT. M. 179 d, courir, càd. lutter à la course aux jeux Olympiques ; p. ext. : ἀγῶνα, EUR. Alc. 489, courir le risque d’une lutte ; κίνδυνον, DH. 4, 4, courir un danger ; τὴν ἐσχάτην, POL. 1, 87, 3, courir un péril extrême ; παρ᾽ ἓν πάλαισμα ἔδραμε νικᾶν, HDT. 9, 33, il s’en fallut d’un assaut qu’il ne fût vainqueur ; p. suite, abs. courir un danger : φόνου πέρι, EUR. El. 1264, au sujet d’un meurtre, càd. être accusé de meurtre ; θανάσιμον ἀγῶνα, EUR. Or. 878, courir un danger de mort, être sous le coup d’une accusation capitale ; abs. τρέχειν περὶ ἑωυτοῦ, HDT. 7, 57 ; ou περὶ ψυχῆς, HDT. 9, 37, courir le risque de la vie.

➳ Prés. dor. τράχω, PD. P. 8, 32 ; impf. ἔτραχον, THCR. Idyl. 2, 147 ; fut. réc. θρέξω, LYC. 108 ; f. ion. δραμέομαι, HDT. 8, 102 ; rar. δραμῶ, ASCLÉP. ou DIOSC. p. 132 ; SPT. Cant. 1, 4. Ao. poét. ἔθρεξα, EUR. I.A. 1569 ; EPIGR. (PLUT. Arist. 20) ; ao. itér. θρέξασκον, IL. 18, 599, 602.

Étym. R. indo-europ. *d^hreg^h- et drem-, courir.

Od. 9.386, etc. ; fut. θρέξομαι (ἀπο-) Ar. Nu. 1005 (anap.), (μετα-) Id. Pax 261, (περῖ) Id. Ra. 193; θρέξω only in Lyc. 108; but ἀποθρέξεις Pl.Com. 232; aor.1 ἔθρεξα (v. infr.); — but the usual fut. and aor. come from the root δραμ, viz. δραμοῦμαι E. Or. 878, X. An. 7.3.45, etc. ; Ion. δραμέομαι Hdt. 8.102; late δραμῶ LXX Ca. 1.4; but ὑπερδραμῶ Philetaer. 3 (dub.l.); δράμομαι in compd. ἀναδράμεται AP 9.575 (Phil.); aor.2 ἔδραμον (v. infr.); pf. δεδράμηκα [α] Philem. 38, Men. 741, (ἀνα-) Hdt. 8.55, (κατα-) X. HG 4.7.6, (περι-) Pl. Clit. 410a, (συν-) D. 17.9; plpf. ἐδεδραμήκεσαν (κατ-) Th. 8.92; poet. pf. δέδρομα (ἀνα, ἐπι-) Od. 5.412, 20.357; — Pass., pf. δεδράμημαι (ἐπι-) X. Oec. 15.1. — The Verb is not common in Hom., who has pres. in Il. 23.520, Od. 9.386; in Il. 18.599, 602, Ion. Iterat. θρέξασκον (ἔθρεξα was also old Att., Epigr. ap. Plu. Arist. 20, E. IA 1569 (s.v.l., ἔβρεξε Weil), (περι-) Ar. Th. 657); but the common aor. was ἔδραμον, Il. 23.393, Od. 23.207, al. — Dor. τράχω [α] Pi. P. 8.32, Hsch., EM 356.10; fut. θραξοῦμαι Hsch.
— run, of men, ἰθὺς δράμε Od. 23.207, etc. ; θρέξασκον ἐπισταμένοισι πόδεσσι Il. 18.599; τρέχει Ὅρκος ἅμα… δίκῃσιν Hes. Op. 219; ᾤχεο τρέχων Epich. 37, 110 (τράχων cf. Ahrens); βαδίζειν καὶ τ. Pl. Grg. 468a; τρέχων, opp. βάδην, X. Cyr. 2.2.30; τ. χερσίν, οὐ ποδωκείᾳ σκελῶν A. Eu. 37; of horses, Il. 23.393, 520; the part. is freq. added to another Verb, τί οὐ τρέχων σὺ τὰς τραπέζας ἐκφέρεις· why do you not run and carry out… ? Pl.Com. 69.2, cf. Pl. R. 327b; v. infr. 2. of things, move quickly, τὸ δὲ [τρύπανον] τ. ἐμμενὲς αἰεί Od. 9.386, cf. Il. 14.413; ναῦς παρὰ γῆν ἔδραμεν Thgn. 856; πόλιν… ἐξ οὐρίων δραμοῦσαν S. Aj. 1083; τὸ δ’ ἐν ποσὶ τράχον ἴτω let what is now before me go trippingly, Pi. P. 8.32; ἐπὶ καρδίαν ἔδραμε… σταγών A. Ag. 1121 (lyr.); ἔρις δραμοῦσα τοῦ προσωτάτω having run its course, S. Aj. 731; πυρετὸς… ἥκει τρέχων has come quickly, Nicopho 12. οἱ τρέχοντες a constellation rising with Libra, Antiochus ap. Teucrum in Boll Sphaera 58. c. acc. loci, run over, ῥόθια πεδία E. Hel. 1117 (lyr.); ὁ ἵππος τ. καὶ πρανῆ καὶ ὄρεια X. Eq. 8.1; — in Att. Prose θέω seems to be more freq. in the pres., and in some phrases used exclusively, e.g. θεῖν δρόμῳ, v. θέω¹ 11.1 and cf. Th. 3.111, X. An. 1.8.18. c. acc. cogn., δραμεῖν ἀγῶνα, βῆμα, δίαυλον, δρόμον, run a course, a heat, E. El. 883, 954, Alex. 235, Men. 741, etc. ; λαμπάδας, i.e. torch-races, IG2². 1028.14; freq. metaph, ἀγῶνα δρ.
run a risk, E. Alc. 489, cf. IA 1455; ἀγῶνα θανάσιμον δραμούμενον Id. Or. 878; πολλοὺς ἀγῶνας δραμέονται περὶ σφέων αὐτῶν run for their life or safety, Hdt. 8.102; κινδύνων τὸν μέγιστον τ. D.H. 4.47; τὸν ὑπὲρ ψυχῆς ἀγῶνα, κίνδυνον ὑπὲρ τῆς ψυχῆς τ., Id. 7.48, 4.4; ἐσχάτην τρέχοντες ταύτην Plb. 1.87.3; sts. the acc. is omitted, περὶ ἑωυτοῦ τρέχων running for his life, Hdt. 7.57; περὶ τῆς ψυχῆς Id. 9.37; φόνου πέρι E. El. 1264; περὶ νίκης f.l. in X. An. 1.5.8 (ἐπὶ νίκῃ Rehdantz); cf. θέω¹ I. 2, δρόμος I. 2, κρέας fin. παρὰ ἓν πάλαισμα ἔδραμε νικᾶν he was within one fall or bout of carrying off the victory, Hdt. 9.33; cf. παρά C. III. 5, τριάζω 1.
commit, μηδ’ ἑτέρας δραμεῖν ἀταξίας ἢ ἀσελγίας PLond. 5.1711.34 (vi AD).

dor. τράχω, s. Böckh v.l. Pind. P. 8.34 ; fut. θρέξομαι, p. ἀποθρέξεις wird B.A. 427 aus Plat. com. angeführt, s. ἀνατρέχω ; aor. ἔθρεξα, θρέξασκον, Il. 18.399 ; gewöhnlicher fut. δραμοῦμαι ; δραμῶ nur in der Zusammensetzung ὑπερδραμῶ, Philetaer. bei Ath. X.416f ; u. δράμομαι in der Zusammensetzung ἀναδράμεται, Philp. 24 (IX.575); aor. ἔδραμον ; perf. δεδράμηκα, p. auch δέδρομα, vgl. ἐπιδεδράμημαι ; Hom. hat das praes. Il. 23.520, Od. 9.386 ; θρέξασκον Il. oft ; aor.2, Il. 23.393, Od. 23.307 ; das perf. nur in Zusammensetzungen;
laufen, Hom. Il. 23.520 ; auch mit dem Zusatz ποσί, πόδεσσι, 18.599, wie Pind. Ol. 11.65 ; ἐν ποσί μοι τράχον χρέος, P. 8.33, wo Böckh zu vgl.; ἅμα τινί, mit Einem gleichen Schritt halten, Hes. O. 221 ; Tragg. u. in Prosa ; aor. I. auch att., Ar. Nub. 1095, Th. 657 ; übertr., λήγει δ' ἔρις δραμοῦσα τοῦ προσωτάτω, Soph. Aj. 718 ; δρόμον δραμεῖν, ἀγῶνα δραμεῖν, wie unser »Gefahr laufen«, Her. 8.102 ; Eur. I.A. 1456, El. 883 ; ἀγῶνα θανάσιμον δραμούμενον, Or. 876 ; τρέχειν περὶ ἑωυτοῦ, περὶ ψυχῆς, laufen, um sich selbst od. sein Leben zu retten, Her. 7.57, 9.37 ; φόνου πέρι, Eur. El. 1264 ; so τρέχειν τὴν ἐσχάτην, Pol. 1.87.3, 18.35.6 ; περὶ νίκης, Xen. An. 1.5.8 ; παρ' ἓν πάλαισμα ἔδραμε νικᾶν, außer einer Kampfübung trug er den Sieg davon, Her. 9.33 ; βαδίζειν καὶ τρέχειν, Plat. Gorg. 468a ; Folgde.

τρέχω
[in LXX chiefly for רוּץ ;]
to run: Mrk.5:6, Jhn.20:2, 4, 1Co.9:24 9:26; with inf., Mat.28:8; before ἐπί, Luk.24:12 [T [WH] R, mg., om.]; εἰς, Rev.9:9; ptcp., δραμών, with indic., Mat.27:48, Mrk.15:36, Luk.15:20. Metaph., from runners in a race, of swiftness or of effort to attain an end: Rom.9:16, Gal.2:2 5:7, Php.2:16; τ. ἀγῶνα (Hdt., Eur., al.), Heb.12:1; ὁ λόγος τ. κυρίου (cf. Psa.147:4), ἕως τάχους δραμεῖται ὁ λ. αὐτοῦ), 2Th.3:1 (cf. εἰς-, κατα-, περι-, προ-, προσ-, συν-, ἐπι-συν-, ὑπο-τρέχω)
δράμω, obsol., to run, see: τρέχω
(AS)