ου (ὁ) :
      1 mur de maison : τ. δώματος, IL. 16, 212 ; οἰκίας, PLAT. Rsp. 574 d, mur d’une maison ; μεγάροιο, IL. 18, 374 ; OD. 19, 37, mur d’un palais ; αὐλῆς, OD. 17, 267, mur d’une cour ; abs. OD. 2, 342, etc. ;
      2 bord ou paroi d’un navire, OD. 12, 420 ; THC. 7, 36 ; πρὸς τὸν εὖ πράττοντα τοῖχον, AR. Ran. 537 ; ou εἰς τὸν εὐτυχῆ τοῖχον, EUR. fr. 90, du côté du bord qui se comporte bien, càd. du bon côté ; p. ext. bord d’une coupe, PHÉRÉCR. (ATH. 481 b) ; côté du corps, EUR. Tr. 118, etc. ; côté, en gén. CALL. Ap. 62 ; ARTÉM. 1, 74.

Étym. cf. τεῖχος.

ὁ, wall of a house or enclosure, abs., Od. 2.342, Ar. V. 130, etc. ; ἅπαντ’ ἐρευνῶν τ. dub. in E. Hec. 1174; τ. δώματος Il. 16.212; μεγάροιο 18.374, cf. Od. 19.37; τ. καὶ θριγκοί (of the αὐλή) 17.267, cf. Hes. Op. 732; τὸν τῆς αὐλῆς τ. PEnteux. 12.3 (iii BC); wall of a temple, IG1². 372.51, al. ; οἰκίας Pl. R. 574d; ἐν τοῖσι τ. ἔγραφ’ 'Ἀθηναῖοι καλοί' Ar. Ach. 144, cf. Pl. Lg. 859a; εἰς τὸν τ. ἀντεγγραψάτω IG1². 94.24; νόμους ἀναγράφειν εἰς τοῖχον Decr. ap. And. 1.84; κοινοὶ τ. party-walls, OGI 483.101, al. (Pergam., ii AD); τοίχῳ προσιστάμενοι γυμνάζονται Gal. 6.144; of the side of a tent or hut, Il. 9.219, 24.598, E. Ion 1158. metaph, τοῖχε κεκονιαμένε, as a term of abuse, Act. Ap. 23.3. pl., sides of a ship, Od. 12.420, Thgn. 674, E. Hel. 1573, Th. 7.36, Theoc. 22.12; τοίχου ἄρχω τοῦ δεξιοῦ Luc. DMeretr. 14.3, cf. JTr. 49. of other things, as the human body, εἰς ἀμφοτέρους τοίχους (by metaph from a ship) E. Tr. 118 (anap.), cf. Luc. Asin. 9; of a cup, Pherecr. 143.2; of a vessel, Arist. Mete. 359a3; of a bath (< πύελος), Gal. 15.709.
prov., τοίχους τοὺς δύο ἐπαλείφειν ΄to run with the hare and hunt with the hounds΄, Paus. 6.3.15, cf. Suid. s.v. δύο τοίχους· ὁ εὖ πράττων τ. ΄the snug side of the ship΄, ΄the right side of the hedge΄, Ar. Ra. 537 (lyr.); ἐς το'̀ν εὐτυχῆ τ. χωρεῖν E. Fr. 89. (Akin to τεῖχος, but used in a special sense; later = τεῖχος, LXX Is. 25.12, prob. so in JHS 24.39 (Cyzicus).)

ὁ,
1) die Wand, Mauer des Hauses, Hofes ; ὡς δ' ὅτε τοῖχον ἀνὴρ ἀράρῃ πυκινοῖσι λίθοισι δώματος, Il. 16.212 ; μεγάροιο, 18.324 ; αὐλῆς, Hes. O. 734 ; aber öfter ohne Zusatz, ἅπαντ' ἐρευνῶν τοῖχον, Eur. Hec. 1174 ; Hel. 1589 u. öfter ; τοίχους διορύττειν, Ar. Plut. 565 ; u. in Prosa  : οἰκίας, Plat. Rep. IX.574c ; γράψαντα ἐν τοίχοις, Legg. IX.859a ; Folgde.
2) die Wand des Schiffes, der Bord ; Od. 12.420 ; Thuc. 7.36 ; Bian. 11 (IX.295); Pol. 8.6.2. – Vgl. τεῖχος.

τοῖχος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for קִיר ;]
a wall, esp. of a house: figuratively, Act.23:3 (cf. τεῖχος).†
(AS)