τοία, τοῖον :
A pron. démonstr. tel, de telle sorte :
   I abs. dans les locut. τοῖος ἢ τοῖος, PLAT. Rsp. 429 b, 437 e, tel ou tel ; τοῖος καὶ τοῖος, PLAT. Phædr. 271 d, tel et tel ; avec un subst. à l’acc. τοῖος δέ τε χεῖρας, OD. 19, 359, tel quant aux mains ; ou au dat. τεύχεσι τοῖος, IL. 5, 450, tel par les armes ; avec un inf. τοῖος ἰδεῖν, THGN. 216, tel à voir, càd. tel d’aspect ; adv., τοῖον, tellement, càd. de cette manière ou à ce point : τοῖον ὑποτρομέουσιν, IL. 22, 241, tant ils sont tremblants ; θάμα τοῖον, OD. 1, 209, tellement souvent, si souvent, très souvent ; postér. au sens de τοιόσδε, SEXT. P. 1, 228, etc. ;
   II plus souv. en corrélat. :
      1 avec l’interrog. ποῖος (qualis ?) ATT. ;
      2 avec un des adj. relat. οἷος, ὁποῖος ou ὅς, placés dans le membre de phrase suivant ou précéd. : τοῖος ἐὼν οἷος οὔτις Ἀχαιῶν, IL. 18, 105, étant tel que pas un des Grecs ; τοῖος ἐὼν οἷόν κε ἴδησθε, OD. 4, 421, étant tel que vous l’aurez vu ; avec le relat. antécédent : οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν, IL. 6, 146, telle est la génération des feuilles, telle aussi celle des hommes ; avec ὁποῖος, OD. 17, 421 ; 19, 77 ; avec ὅς, IL. 7, 231 ; 24, 153, 182 ; OD. 2, 286, etc. ;
      3 avec un adv. relat. placé dans le membre de phrase suivant : τοῖος ὅπως, OD. 16, 208, tel que, capable de ;
      4 construit direct. avec l’inf. : τοῖοι ἀμυνέμεν, OD. 2, 60, capables de résister ;
      5 en gén. en relat. avec ce qui précède, IL. 4, 289 ; ESCHL. Eum. 379 ; SOPH. Aj. 562, etc. ; chez les poètes postérieurs à Hom. en relat. avec ce qui suit : τοῖα ἔλεξε, PD. voici ce qu’il dit ;
   III joint à un adj. pour lui donner à peu près la valeur d’un superl. : πέλαγος μέγα τοῖον, OD. 3, 321, une mer tellement vaste, càd. très vaste ; ἐπιεικὴς τοῖος, IL. 23, 246, assez peu élevé, de hauteur médiocre ; en ce sens, souv. accompagné de μάλα : ἀϐληχρὸς μάλα τοῖος, OD. 11, 135 ; 23, 282, assez douce (mort) ; ou joint à un superl. : τοῖος μέγιστος δοῦπος, HÉS. Th. 703, un si grand bruit ;
B postér. pron. relat. c. οἷος, quel, NIC. Th. 762 ; Al. 232, 292.

➳ Fém. ion. τοίη, IL.

Étym. v. ci-dessus.

τοία (Ion. τοίη), τοῖον ; — demonstr. Pron., corresponding to the relat. οἷος, interrog. ποῖος, and indef. ποιός, such, such-like, common in Poets, but rare in Prose (where τοιόσδε or τοιοῦτος is used, v. infr.); prop. τοῖος requires an answering clause with οἷος, τοῖος ἐών, οἷος οὔ τις Ἀχαιῶν (sc. ἐστίν) Il. 18.105, cf. Od. 4.342, al. ; τοῖος ἐών, οἷόν κε… ἴδησθε ib. 421, cf. 1.257, al. ; οὐ γάρ πω τοίους ἴδον…, οἷον Πειρίθοον (= οἷος Πειρίθοος ἦν) Il. 1.262; οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη δὲ (not τοιήδε) καὶ ἀνδρῶν 6.146; for οἷος we have ὁποῖος, Od. 17.421; or simple relat. Pron., ἡμεῖς δ’ εἰμὲν τοῖοι, οἳ ἂν σέθεν ἀντιάσαιμεν Il. 7.231 (v. infr.), cf. 17.164, 24.153, 182, Od. 2.286, al. ; rarely a Conj. instead of a relat. Adj., τοῖον ὅπως ἐθέλει such as…, 16.208; but τοῖος is sts. abs., referring to something mentioned earlier, Il. 4.289, 390, 399, 5.828, 17.170, Pi. I. 6 (5).14, A. Eu. 378 (lyr.), S. Aj. 562, Ar. Ra. 470 (paratrag.), etc. with qualifying words, τεύχεσι τοῖον Il. 5.450; τ.… ἐν πολέμῳ 18.105; τ. ἰδεῖν Thgn. 216. in early Prose writers only used in such phrases as τοῖος ἢ τοῖος Pl. R. 429b, 437e; τοῖα καὶ τοῖα Id. Phdr. 271d, cf. Longin. 27.1; οἱ μὲν τ. οἱ δὲ τ. Epicur. Ep. 1 p. 14U., cf. Arr. Epict. 3.16.11; οὐ μᾶλλον τοῖον ἢ τοῖον εἶναι Plu. 2.1108f, al. ; in late Prose used alone, S.E. P. 1.228, M. 7.197, Ael. NA 1.41, POxy. 903.14 (iv AD). τοῖος c. inf., such as to do, i.e.
fit or able to do, τοῖοι ἀμυνέμεν Od. 2.60; cf. οἷος III. with an Adj. of the same gender and case, it emphasizes the sense of the Adj., so very, just…, ἐπιεικέα τοῖον just of moderate size, Il. 23.246; πέλαγος μέγα τοῖον a sea so large, Od. 3.321; κερδαλέον δὴ τ.
so very knowing, 15.451; still stronger, ἀβληχρὸς μάλα τ.
so exceeding gentle, 11.135, 23.282; μείδησε… σαρδάνιον μάλα τ. 20.302; rarely with Sup., τ. μέγιστος δοῦπος v.l. in Hes. Th. 703. in late Ep., = οἷος, Nic. Th. 762, Al. 232, 293. neut. τοῖον as Adv., thus, so much, τοῖον γὰρ ὑποτρομέουσι Il. 22.241, cf. Od. 3.496; θάμα τ.
ever so often, 1.209; ἀλλ’ ἴθι σιγῇ τ. 7.30, cf. 4.776; in later Ep. τοίως, Theoc. 24.72 codd., A.R. 3.1399. Sch. Il. 7.231 (v. supr. 1.1) has οἱ γλωσσογράφοι τὸ τοῖοι ἀντὶ τοῦ ἀγαθοί· ὅθεν καὶ Καλλίμαχος τῷ 'τοίων δεῖ' κέχρηται.

demonstr. zum Frageworte ποῖος (vgl. τοιοῦτος, τοιόσδε), so beschaffen, ein solcher, von der Art ; schon bei Hom. u. Hes. sehr häufig ; regelmäßig einem Relativsatze mit οἷος entsprechend, Il. 1.262, 18.105, Od. 1.257, 4.342, 421, 7.312 u. sonst, wie dem ὁποῖος entsprechend 17.421, 19.77 ; ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις, Il. 20.250. – Auch dem einfachen Relativpronomen entspr., Il. 7.231, 24.153, 182, Od. 2.286 u. sonst, dem ὅς κε 11.135 ; selten τοῖος ὅπως, so wie, 16.208. – Häufiger aber ist der Relativsatz aus dem Vorigen zu ergänzen, τοῖος, so, wie gesagt ist, Hom. u. Folgde ; Pind. I. 5.14 ; ἦ τοῖον ἔργον καὶ θεοῖσιν προσφιλές, Aesch. Spt. 562 ; τοῖον ἐπὶ κνέφας ἀνδρὶ μύσος πεπόταται, Eum. 356 ; τοῖον πυλωρὸν φύλακα Τεῦκρον ἀμφί σοι λείψω, Soph. Aj. 562 ; τοίας ἐρέσσουσιν ἀπειλάς, 246. – In Prosa steht es nur, wenn auf der Qualität ein geringer Nachdruck liegt, τοῖος ἢ τοῖος, Plat. Rep. IV.429b, 437e, vgl. Phaedr. 271d. – C. inf., von solcher Art, d.i. fähig od. im Stande Etwas zu tun, τοῖοι ἀμυνέμεν, fähig oder tüchtig, uns zu wehren, Od. 2.60. – Mit einem adj. in demselben genus, numerus und casus hebt es die Bdtg des adj. mehr hervor, so recht, so ganz und gar, ἐπιεικὴς τοῖος, so recht mäßig, weder zu groß noch zu klein, Il. 23.246 ; πέλαγος μέγα τοῖον, ein so gar großes Meer, Od. 3.321 ; κερδαλέος τοῖος, 15.451 ; ἀβληχρὸς μάλα τοῖος, 11.135, 23.282 ; Σαρδάνιον μάλα τοῖον, so recht sardanisch, 20.302 ; Hes. vrbdt es mit dem superl., τοῖος μέγιστος δοῦπος, Th. 703 ; vgl. Lobeck Phryn. 424. – Τοῖον adverbial, so, auf solche Art, so sehr, Il. 22.241, Od. 1.209, 3.496, 4.776, 7.30 u. sonst.