*τορέω :
   I au propre :
      1 percer, trouer, IL. 11, 236 ; au pass. NONN. D. 5, 26 ; 13, 493 ;
      2 graver, ciseler, ARAT. 269 ; ANTH. 9, 162 ;
   II fig. faire retentir d’une voix perçante, AR. Pax 381.

➳ Act. seul. ao. ἐτόρησα, HH. Merc. 119 ; OPP. C. 1, 59 ; 3, 321, et ao.2 ἔτορον, IL. 11, 236. Pass. seul. part. pf. τετορημένος, NONN. D. 5, 26 ; 13, 493 ; f. ant. τετορήσω, AR. Pax 381.

Étym. R. indo-europ. *terh₁/h₃-, frotter, forer, percer ; cf. τείρω.

the pres. only in Hsch. (except that ἀντιτοροῦντα occurs in h.Merc. 283); fut. -ήσω (ἀντι-) ib. 178; aor.1 part. τορήσας Sardis 7(1) No.83, (ἀντι-) Il. 10.267; aor.2 ἔτορον Il. (v. infr.); redupl. τετορήσας h.Merc. 119, cf. Hsch. s. vv. τέτορεν, τετόρῃ ; — Pass., pf. τετόρημαι Nonn. (v. infr.) :
(< τόρος) : — bore, pierce, ἔτορε ζωστῆρα Il. 11.236; τορήσας, v. supr. ; — Pass., σπλάγχνα… τετορημένα χαλκῷ Nonn. D. 5.26; ἔγχεϊ ib. 13.493.
2. metaph, proclaim in shrill piercing tones, irreg. fut. τετορήσω Ar. Pax 381; cf. τορεύω 1, τορός.
II. = τορνεύω, work, shape, χέλυν Arat. 269, cf. AP 9.162.

*τορέω, ganz ungebr. Präs.; dazu aor.2 ἔτορον, τορεῖν, durchbohren, durchstechen ; ἔτορε ζωστῆρα, Il. 11.236 ; auch aor. I. τορήσας, H.h. Merc. 119 ; Hesych. hat auch den aor.2 mit der Reduplikation, τετορεῖν, τρῶσαι erkl.
Uebertr. vom Ton, durchdringend ertönen lassen, laut und deutlich sagen, εἰ μὴ τετορήσω ταῦτα καὶ λακήσομαι, Ar. Pax 381. Vgl. τορός u. τορεύω.