'τολμάω-ῶ (f. -ήσω, ao. ἐτόλμησα, pf. τετόλμηκα) oser, d’où :
      1 avoir de la résolution, du courage, IL. 10, 232, etc. ; OD. 20, 20, etc. ; ἐν ἄλγεσι, THGN. 555, dans les souffrances ; κακοῖσι, THGN. 355, contre des maux ; abs. SOPH. Ph. 82, 481, etc. ; particul. prendre courage, PLUT. Cam. 32, etc. ; avec un acc. supporter courageusement : τι, THGN. 591 ; EUR. Hec. 333 ; PLAT. Leg. 872 e, qqe ch. ; avec un inf. avoir le courage de, ESCHL. Pr. 1000 ; THGN. 82, etc. ; p. suite, se résigner à, supporter de, inf. HPC. Fract. 759 ; avec un part. : ἐτόλμα βαλλόμενος, OD. 24, 161, il se résignait à être frappé ; cf. EUR. H.f. 756, HIPP. 476, etc. ;
      2 en mauv. part, avoir l’audace de, inf. IL. 8, 424 ; 13, 395 ; 17, 68 ; OD. 9, 332, etc. ;
      3 se risquer à, s’aventurer à, avoir la hardiesse d’entreprendre : πόλεμον, OD. 8, 519 ; oser entreprendre un combat ; πᾶν, SOPH. fr. 197, oser tout, être prêt à tout, capable de tout ; au pass. τολμῶν ὑπ' ἐχθρῶν οἷ' ἐτολμήθη πατήρ, EUR. El. 277, osant ce que nos ennemis ont osé sur notre père.

➳ Ion. τολμέω, HDT. 8, 77 ; dor. prés. 2 sg. τολμῇς, THCR. Idyl. 5, 35 ; f. dor. τολμασῶ [ᾱ] THCR. Idyl. 14, 67.

Étym. τόλμα.

'

Ion. τολμέω Hdt. 8.77; Dor. 2 sg. τολμῇς Theoc. 5.35; fut. τολμήσω S. El. 471, Dor. -ασῶ Theoc. 14.67; pf. τετόλμηκα A. Pr. 333, Dor. -ακα Pi. P. 5.117; — Med., Lys. Oxy. 1606.420 (Bodl. Quarterly Record 5 (1928).303) : — undertake, take heart either to do or bear anything terrible or difficult; mostly abs., dare, endure, submit (v. *τλάω), ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἐτόλμα Il. 10.232; σὺ δ’ (sc. κραδίη) ἐτόλμας Od. 20.20; οὐδέ οἱ ἵπποι τόλμων Il. 12.51; ἐγὼ δ’ ἐτόλμησ’ A. Pr. 237, etc. ; αἱ συμφοραὶ τοὺς ἡσυχίους τολμᾶν βιάζονται Antipho 3.2.1; τ. καὶ ἐκλογίζεσθαι Th. 2.40; τολμῶντες ἄνδρες ib. 43, cf. S. Tr. 583; χρὴ τολμᾶν… ἐν ἄλγεσι κείμενον ἄνδρα Thgn. 555; τόλμα κακοῖσιν Id. 355, 1029; τόλμα S. Ph. 82; τόλμησον ib. 481; in part., τολμήσας… παρέστη he took courage and…, Plu. Cam. 22, cf. Ev. Marc. 15.43. c. acc. rei, endure, undergo, τ. χρὴ τὰ διδοῦσι θεοί Thgn. 591, cf. E. Hec. 333, Pl. Lg. 872e. c. inf., to have the courage, hardihood, effrontery, cruelty, or the grace, patience, to do a thing in spite of any natural feeling, dare, or bring oneself, to do, εἰ… τολμήσεις Διὸς ἄντα… ἔγχος ἀεῖραι Il. 8.424, cf. 13.395, 17.68, Od. 9.332, S. Aj. 528, Ar. Nu. 550, Lys. 32.2, etc. ; τόλμησον ὀρθῶς φρονεῖν A. Pr. 999, cf. Thgn. 81, 377, etc. ; τ. κατακεῖσθαι submit to keep one΄s bed, Hp. Fract. 10; τ. ἀποθανεῖν Ep. Rom. 5.7; οὐδὲ ἀπαιτούμενοι τὸν λόγον ἐτόλμησαν ἡμῖν δοῦναι PCair. Zen. 330.5 (iii BC). sts. c. part., ἐτόλμα… βαλλόμενος he submitted to be struck, Od. 24.162; τόλμα ἐρῶσα E. Hipp. 476, cf. Thgn. 442, E. HF 756. c. acc., πόλεμον τολμήσαντα undertaking, venturing on it, Od. 8.519; [ἐσόδους] τετόλμακε Pi. P. 5.117; τ. πάντα, δεινά, ἔργον αἴσχιστον, etc., S. OC 761, E. IA 133 (anap.), Med. 695, etc. ; ὦ πᾶν σὺ τολμήσασα καὶ πέρα S. Fr. 189; also τ. τὰ βέλτιστα Th. 3.56, 4.98; πικρὰν πεῖραν S. El. 471; v. τόλμημα ; — hence in Pass., οἷς ἐτολμήθη πατήρ such things as my father had dared (or done) against him, E. El. 277; τοῦτο τετολμήσθω εἰπεῖν let us take courage to say this, Pl. R. 503b; τὰ τολμηθέντα J. AJ 2.3.1; αἱ τετολμημέναι ἐπίνοιαι Ph. 1.674; τὰ τετ. εἰς ἐμέ PGoodsp. Cair. 15.3 (iv AD). so in Act., τετολμηκυῖαι [λέξεις] daring expressions, Phld. Rh. 1.341 S.

ion. τολμέω, Her. 8.77, wie τλῆναι, über sich nehmen, sich unterfangen, sich erkühnen ; absolut, τῶν οὔτινι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐτόλμα, Il. 17.68, vgl. 10.232 ; c. inf., Mut, Dreistigkeit haben, Etwas zu unternehmen, sich entschließen, 8.404, Od. 9.332, 24.161 ; Her. 7.10 ; ἐτόλμασαν ἀπέχειν, Pind. Ol. 2.68 ; τόλμησόν ποτε πρὸς τὰς παρούσας πημονὰς ὀρθῶς φρονεῖν, Aesch. Prom. 1001 ; Spt. 1050 ; πάντων μετασχὼν καὶ τετολμηκὼς ἐμοί, Prom. 331 ; τολμᾶν ἃ μὴ χρή, Eur. Hec. 333 ; οἵτινες θεῶν ἱερὰ τολμῶσιν φέρειν, 804 ; οἵ με τολμῶσ' ἀδικεῖν, Med. 165, u. sonst ; δημοσίᾳ οὐ τολμῶ συμβουλεύειν τῇ πόλει, Plat. Apol. 31c ; ἃ εἴ τις τολμῴη ποιεῖν, Symp. 182e, u. öfter ; Xen. u. Folgde, wie Pol. 4.34.2 ; selten c. partic., ἐτόλμα ἐνὶ μεγάροισιν ἑοῖσιν βαλλόμενος καὶ ἐνισσόμενος τετληότι θυμῷ, Od. 24.162, er vermochte es über sich, ertrug es, sich werfen usw. zu lassen ; auch c. acc., πόλεμον, 8.519, einen Krieg unternehmen ; ἐσόδους, Pind. P. 5.109 ; ἔργον αἴσχιστον, Eur. Med. 965 ; τόλμημα, Ar. Plut. 419 ; Luc. Tox. 3, öfter ; πάντα τολμᾶν, Jacobs AP p. 438.

τολμάω, -ῶ
[in LXX: Job.15:12 (לָקַח), Est.1:18 7:5 (לֵב מָלֵא) Jdth.14:13, 2Ma.4:2, 3Ma.3:21 R, 4Ma.8:18 * ;]
to have courage, to venture, dare, be bold: absol, 2Co.11:21; before ἐπί, 2Co.10:2; with inf. (Bl., § 69, 4), Mat.22:46, Mrk.12:34, Luk.20:40, Jhn.21:12, Act.5:13 7:32, Rom.15:18, 1Co.6:1, 2Co.10:12, Php.1:14, Ju 9; to submit to (in cl. usually absol. in this sense), Rom.5:7 (see Field, Notes, 155); τολμήσας εἰσῆλθεν, took courage and went in (see Field, op. cit., 44), Mrk.15:43 (cf. ἀπο-τολμάω).†
(AS)