ῆς (ἡ) [ῑ]
A évaluation, estimation :
      1 au propre : ἡ τοῦ κλήρου τιμή, PLAT. Leg. 744 d, évaluation de la propriété foncière ; cf. ARSTT. Rhet. 2, 16, 1 ;
      2 p. suite, valeur, prix : δεκαπλάσιον τῆς τιμῆς ἀποτίνειν, PLAT. Leg. 914 c, payer le dixième de la valeur ; δύο εἰπεῖν τιμάς, PLAT. Leg. 917 c, indiquer deux prix ; περὶ τῆς τιμῆς διαφέρεσθαι, LYS. 165, 32, être en désaccord sur le prix ; τῆς αὐτῆς τιμῆς πωλεῖν, LYS. 165, 16 ; PLAT. Leg. 914 b, vendre au même prix ;
      3 p. suite, somme à payer ou perçue, d’où paiement, HDT. 7, 119 ; XÉN. An. 7, 8, 6, etc. ; p. suite, produit, montant (d’une vente) XÉN. An. 7, 5, 2, etc. ;
      4 évaluation juridique, d’où peine, compensation, satisfaction : τιμὴν τίνειν ou ἀποτίνειν τινι, IL. 3, 286 ; 3, 288, payer une indemnité à qqn ; τιμὴν ἄγειν ἐεικοσάϐοιον, OD. 22, 57, amener vingt bœufs comme indemnité ; τιμὴν ἄρνυσθαί τινι, IL. 1, 159, etc. réclamer satisfaction pour qqn ; ἐμῆς ἕνεκα τιμῆς, IL. 17, 92, pour me donner satisfaction, pour assouvir ma vengeance ;
B prix qu’on attache à, honneur, d’où :
   I estime pour autrui : θεῶν τιμή, PLAT. Leg. 723 e, culte de la divinité ; ἡ τιμὴ ἡ ὑπὸ τῶν πολλῶν, PLAT. Conv. 216 b ; ἡ ὑπὸ πάντων τιμή, XÉN. Cyr. 3, 3, 2, l’estime publique ; τιμή τινος, l’estime témoignée par qqn, XÉN. Mem. 2, 1, 33 ; διδόναι τί τινι τιμῆς ἕνεκα, Xén, An. 7, 3, 28, donner qqe ch. à qqn pour lui prouver son estime ou son respect ;
   II honneur, estime, considération dont jouit qqn : τιμῆς ἔμμορον εἶναι, OD. 8, 480, participer à l’estime ; ὀφέλλειν τινὰ τιμῇ, IL. 1, 510, rehausser la considération de qqn ; τιμαῖς αὐξάνειν τινά, XÉN. Cyr. 8, 8, 24, donner plus d’honneur ou de considération à qqn ; τιμὴν νέμειν ou ἀπονέμειν τινί : rendre honneur a qqn, lui accorder une récompense ou une distinction, SOPH. Ph. 1062 ; PLAT. Leg. 632 b, ou accorder à qqn de la considération, lui témoigner des égards, SOPH. Aj. 1351 ; τιμὴν ὀπάζειν τινί, ESCHL. Pr. 30 ; ou πορεῖν τινι, ESCHL. Pr. 949, m. sign. ; ἐν τιμῇ ἄγειν, PLAT. Rsp. 538 e, tenir en honneur, honorer ; μεγάλας τιμὰς περιάπτειν ἑαυτῷ, XÉN. Cyr. 1, 5, 9, obtenir pour soi de grands honneurs ; τιμὰς ἔχειν, HDT. 2, 46 ; EUR. Suppl. 874, jouir de considération, être honoré ; τιμῆς τυγχάνειν, PLAT. Leg. 738 e, obtenir de la considération, de l’estime ; ἐν τιμῇ εἶναι, XÉN. An. 2, 5, 38, etc. être honoré ; τιμὴν φέρειν τινί, XÉN. An. 2, 1, 17, etc. apporter de l’honneur à qqn, lui faire honneur ; τιμὰς φέρεσθαι, PLAT. Phæd. 113 d, etc. récolter de l’honneur, recevoir des récompenses ; τιμὰς διδόναι τινί, EUR. Hipp. 1424, etc. rendre honneur à qqn ; πρὸς τὰ ἔργα τὰς τιμὰς ἑκάστῳ προστιθέναι, XÉN. Cyr. 2, 2, 18, attribuer les récompenses à chacun selon son mérite ; τιμὴ ἢ ζημία, PLAT. Rsp. 347 a, récompense ou peine ; adv., τιμῇ, SOPH. O.C. 381, avec honneur, glorieusement ; τιμαὶ καὶ δωρεαί, PLAT. Rsp. 361 c ; δῶρα καὶ τιμαί, PLAT. Leg. 953 d, distinctions et récompenses ;
   III marque d’honneur, d’où :
      1 dignité, particul. dignité divine, IL. 9, 498, etc. ; OD. 5, 335, etc. ; dignité royale, IL. 1, 278 ; 2, 197, etc. ; OD. 1, 117 ; ESCHL. Ag. 44, etc. ;
      2 poste d’honneur, charge honorifique, charge en gén. HDT. 1, 59 ; ATT. ; τιμὴν ἔχειν avec l’inf. avoir la fonction de, être chargé de, XÉN. Cyr. 1, 3, 8, etc. ; τιμὴν λαγχάνειν, PLAT. Phil. 61 c, obtenir une fonction ; οἱ ἐν τιμαῖς, EUR. I.A. 20, ceux qui ont une charge ; ἐκϐαλεῖν τινα ἐκ τῆς τιμῆς, XÉN. Cyr. 1, 3, 9, faire partir qqn de sa charge ; τιμαὶ καὶ ἀρχαί, XÉN. Cyr. 1, 2, 15, etc. charges honorifiques et fonctions publiques ;
      3 moyens d’honorer une divinité, fête, sacrifice, ESCHL. Eum. 208, etc. ; SOPH. O.R. 909, etc. ;
C ce qui est tenu en honneur, objet de l’estime, du respect, d’où autorité, magistrature, ESCHL. Ag. 44 ; au plur. ESCHL. Ch. 399, etc. ; καὶ τὰ καρτερώτατα τιμαῖς ὑπείκει, SOPH. Aj. 670, même ce qu’il y a de plus fort se courbe devant celui qui est haut placé ; τιμὰς τὰς θεῶν πατεῖν, SOPH. Ant. 745, fouler aux pieds ce qui est sacré aux dieux ;
D en mauv. part, peine, châtiment, vengeance, OD. 14, 70, 117.

➳ Dor. τιμά [ᾱ] PD. P. 4, 106, etc. ; AR. Ach. 895, etc.

Étym. τίω.

ἡ, (τίω, v. ad fin.).
worship, esteem, honour, and in pl.
honours, such as are accorded to gods or to superiors, or bestowed (whether by gods or men) as a reward for services, τιμῆς ἔμμοροί εἰσι Od. 8.480; ὄφρ’ ἂν Ἀχαιοὶ υἱὸν ἐμὸν τίσωσιν ὀφέλλωσίν τέ ἑτιμῇ Il. 1.510; ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ 17.251; ἐν δὲ ἰῇ τ. ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός 9.319, cf. 4.410; ἐν τ. σέβειν A. Pers. 166 (troch.); ἐν τ. ἄγεσθαί τινας Hdt. 1.134; ἐν τ. τίθεσθαι or ἄγειν τινά, Id. 3.3, Pl. R. 538e; ἐν τιμαῖς ἔχειν Philem. 199; τιμαῖς αὐξήσας τινάς X. Cyr. 8.8.24; τιμὴν νεῖμαι, ἀπονέμειν τινί, S. Ph. 1062, Pl. Lg. 837c; τοῖς φίλοις τιμὰς νέμειν pay due regard, S. Aj. 1351; τιμὰς ὤπασας, πορών, A. Pr. 30, 946; διδόναι E. Hipp. 1424, etc. ; ἀποδοῦναι Pl. R. 415c; τὸ πρᾶγμ’ ἐμοὶ τιμὴν φέρει E. Hipp. 329; τινὶ τιμὰς προσάπτειν S. El. 356; ἀφύων τιμὴν περιάψας Ar. Ach. 640 (anap.); τ. εὑρίσκεσθαι, δέκεσθαι, Pi. P. 1.48, 8.5; τιμὴν παρ’ ἀνθρώποις φέρεσθαι Ar. Av. 1278; τιμὰς ἔχειν Hdt. 2.46, etc. ; πρός τινος Id. 1.120; ἐν μεγάλῃ τιμῇ εἶναι X. An. 2.5.38; τιμῆς λαχεῖν, τυχεῖν, S. Ant. 699, El. 364 (v.l.); οἱ γεραίτεροι ταῖς τῶν νέων τιμαῖς ἀγάλλονται paid to them by the young, X. Mem. 2.1.33; c. gen., χωρὶς ἡ τ. θεῶν the honour due to them, A. Ag. 637, cf. Ch. 200; τιμὰς τὰς θεῶν πατεῖν S. Ant. 745; τιμαὶ δαιμόνων E. Hipp. 107; τιμῇ with honour, honourably, S. OC 381 codd. ; τιμῆς ἕνεκα as a mark of honour, X. An. 7.3.28; τιμῇ προέξουσ’ S. Ant. 208.
honour, dignity, lordship, as the attribute of gods or kings, Il. 1.278, 9.498, etc. ; θεῶν ἒξ ἔμμορε τιμῆς Od. 5.335; τ. βασιληΐς Il. 6.193, cf. Hes. Th. 393, Pi. P. 4.108, A. Eu. 228 (pl.); Περσονόμος τ. μεγάλη Id. Pers. 919 (anap.); δίθρονος… καὶ δίσκηπτρος τ. Id. Ag. 44 (anap.); generally, like γέρας, prerogative or special attribute of a king, and in pl. his prerogatives, Od. 1.117, Hes. Th. 203, Thgn. 374, S. OT 909 (lyr.), etc. ; βασιλικαὶ τ. imperial prerogatives, Hdn. 7.10.5; σκῆπτρον τιμάς τ’ ἀποσυλᾶται A. Pr. 172 (anap.).
a dignity, office, magistracy, and in pl., civic honours (τιμὰς λέγομεν εἶναι τὰς ἀρχάς Arist. Pol. 1281a31), Hdt. 1.59, etc. ; ἔν τε ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἄλλαις τ. Pl. Ap. 35b, cf. Ti. 20a, etc. ; μὴ φεύγειν τοὺς πόνους, ἢ μηδὲ τὰς τ. διώκειν Th. 2.63; τιμὴν ἔχειν X. Cyr. 1.3.8, etc. ; τὴν τιμὴν εἴληχε Pl. Phlb. 61c; οἱ ἐν τιμαῖς men in office, E. IA 19 (anap.), cf. Isoc. 9.81; ἐκβαλῶ σε ἐκ τῆς τιμῆς X. Cyr. 1.3.9; τιμὰς ἴσχειν hold the office of τιμοῦχος, Jahresh. 12.136 (Erythrae, v/iv BC); generally, office, task, ἄχαρις τιμή Hdt. 7.36; — also, a person in authority, an authority, κλῦτε δὲ Γᾶ (Ahrens for τὰ) χθονίων τε τιμαί A. Ch. 399 (lyr.); καὶ τὰ καρτερώτατα τιμαῖς ὑπείκει yield to authorities, S. Aj. 670.
present of honour, compliment, offering, e.g. to the gods, Hes. Op. 142, A. Pers. 622; reward, present, ἢ ἀργύριον ἢ τιμή Pl. R. 347a; τιμαὶ καὶ δωρεαί ib. 361c; ὅσοι… ἄλλην τινὰ δωρεὰν ἢ τ. ἔχουσιν παρὰ τῶν Λεβεδίων SIG 344.22 (Teos, iv BC); τῶν εὐεργεσιῶν τιμὰς φέρονται Pl. Phd. 113e. ἡ Δάου τ. ΄the worthy D.΄, Herod. 5.68. of things, worth, value, price, h.Cer. 132, IG1². 349.10, 15, al. ; ἐξευρίσκοντες τιμῆς τὰ κάλλιστα at a price, Hdt. 7.119; τῆς αὐτῆς τ. πωλεῖν Lys. 22.12; πρίασθαι D. 21.149; δεκαπλάσιον τῆς τ. ἀποτίνειν Pl. Lg. 914c; ἀποδιδόναι τινὶ τὴν τ. ib. a; δύο εἰπεῖν τ. to name two prices, ib. 917b; ἀξιοῦν τι τ. τινός ib. d; περὶ τῆς τ. διαφέρεσθαι Lys. 22.15; ἐμοὶ δὲ τιμὰ τᾶσδε πᾷ γενήσεται ; Ar. Ach. 895; ἑστηκυῖαι τ. fixed prices, PTeb. 703.176 (iii BC); ὑπὲρ τιμῆς πυροῦ payment of money representing the value of wheat, Ostr. 663 (ii AD), al.
valuation, estimate, for purposes of assessment, τοῦ κλήρου Pl. Lg. 744e; generally, ὁ πλοῦτος οἷον τιμή τις τῆς ἀξίας τῶν ἄλλων Arist. Rh. 1391a1.
compensation, satisfaction, penalty, τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ… πρὸς Τρώων Il. 1.159, cf. 5.552; ἀποτινέμεν, τίνειν τιμήν τινι, pay or make it, 3.286, 288; τιμὴν ἄγειν Od. 22.57; Πάτροκλον, ὃς κεῖται ἐμῆς ἕνεκ’ ἐνθάδε τιμῆς Il. 17.92, cf. Od. 14.70, 117; οὐ σὴ… ἡ τ. the penalty is not yours, Pl. Grg. 497b. (The spelling [τι- not τει- IG1². 347.33, etc.] and the majority of the senses show that τιμή is cogn. with τίω ΄value, honour΄; sense III perh. arose from a later association with τίνω.)

[ῑ], ἡ,
1) die Schätzung, Wertschätzung, Achtung, Ehrenbezeigung, Ehre, die Einer bei Andern genießt ; Hom. u. Folgde überall ; ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ, Il. 17.251 ; πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς, Od. 8.480 ; ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός, sie stehen in gleicher Ehre, Il. 9.319 ; τιμὴ θεῶν, die Würde der Götter, Od. 5.335 ; αἱ τιμαὶ αὐτοῖς καὶ τὸ ἱερὰ τὰ παρὰ τῶν ἀνθρώπων ἠφανίζετο, Plat. Symp. 190c ; τιμὴ βασιληΐς, Il. 6.193, Königswürde ; auch ohne Zusatz, die Herrschaft, Od. 1.117, 11.338, 503 ; vgl. Böckh v.l. Pind. P. 4.106 ; σκῆπτρον τιμάς τ' ἀποσυλᾶται, Aesch. Prom. 171 ; übh. Vorrang, Vorrecht, das Einer seines Standes wegen genießt, wie γέρας, das Ehrenamt das einer jeden Gottheit zugeteilt ist und das sie als eigentümliches Vorrecht genießt, Hes. Th. 203 ; H.h. Cer. 328 ; εἴθ' ὅστις θεῶν ταύτην τὴν τιμὴν εἴληφε τῆς ξυγκράσεως, Plat. Phil. 61c ; vgl. Valcken Hipp. 107 u. Hemsth. Luc. D.D. 26.1 ; ἔν τε ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἄλλαις τιμαῖς, Plat. Apol. 35b ; παῖδας καταλιπόντες ἐν ταῖς μεγίσταις τιμαῖς, Legg. X.900a, vgl. Rep. VIII.549c, Tim. 20a. – Uebh. Amt, Geschäft, Seidler Eur. El. 988 ; ἐκβάλλειν τινὰ τῆς τιμῆς, Xen. Cyr. 1.3.9 ; τὰς ἐούσας τιμάς, die bestehenden Aemter, Beamten, Her. 1.59. – Ehrengeschenk, z.B. der Götter, Hes. O. 141 ; Ehrengabe, Belohnung, οὐχ ἥδε χρυσῆς ἀξία τιμῆς λαχεῖν, Soph. Ant. 695 ; Wolf Dem. Lept. 233. – Uebh. Ehre, ἔχει τιμὰν σταδίου, Pind. Ol. 13.37 ; εὑρίσκοιτο τιμάν, P. 1.48 ; Πυθιόνικον τιμὰν δέκευ, 8.5, βροτοῖσι τιμὰς ὤπασας πέρα δίκης, Aesch. Prom. 30, u. öfter ; κοὔ ποτ' ἐξ ἐμοῦ τιμὴν προέξουσ' οἱ κακοὶ τῶν ἐνδίκων, Soph. Ant. 708 ; Eur. u. Ar.; u. in Prosa : δώροις καὶ τιμαῖς ταῖς πρεπούσαις τιμηθείς, Plat. Legg. XII.953d ; τῶν εὐεργεσιῶν τιμὰς φέρονται κατὰ τὴν ἀξίαν ἕκαστος, Phaed. 113d, τιμὴν νομίζειν τι, Etwas für eine Ehre halten, Xen. Cyr. 1.6.11.
2) Schätzung einer Sache, Abschätzung, Bestimmung ihres Wertes oder Preises, der Preis selbst, bes. hoher Preis, Her. 7.119 ; τῆς αὐτῆς τιμῆς πωλεῖν, für denselben Preis verkaufen, Lys. 22.12 ; τῶν ἠγορασμένων, Isae. 8.23 ; τὰς τιμὰς τῶν ἀνδραπόδων ὠνουμένων εἶχε, Dem. 27.13 ; δεκαπλάσιον τῆς τιμῆς ἀποτινέτω, Plat. Legg. XI.914b ; ὁπόσης ἂν τιμῆς ἀξιώσῃ τὸ πωλούμενον 917d ; ἔχων τὴν τιμὴν τῆς λείας, Xen. An. 7.5.2, πρίασθαι τῆς αὐτῆς τιμῆς, Dem. 21.149 u. öfter, Preis. – Bes. auch der Wert von etwas Geraubtem oder Zerstörtem und der danach bestimmte Schadenersatz, Entschädigung, Buße, von Geldstrafen, ἄρνυσθαί τινι τιμήν, Einem Genugtuung verschaffen, Il. 1.159, 5.552, τίνειν od. ἀποτίνειν τιμήν τινι, Einem Genugtuung leisten, ihm die Buße, den Schadenersatz entrichten, Il. 3.286, 288, 459 ; eben so ἄγειν τιμήν, Od. 22.57 ; vgl. noch Plat. Gorg. 497b. Daher auch das Strafen, Rachenehmen, ἔβη Ἀγαμέμνονος εἵνεκα τιμῆς Ἴλιον εἰς εὔπωλον, Od. 14.70, 117. – Die Schätzung, der Census, ἔστω πενίας μὲν ὅρος ἡ τοῦ κλήρου τιμή, Plat. Legg. V.744d.

τιμή, -ῆς, ἡ
[in LXX for עֵרֶךְ, יְקָר, etc. ;]
a valuing, hence, objectively;
__1. a price paid or received: with genitive of person(s), Mat.27:9; with genitive of thing(s), Act.5:2-3; pl., Act.4:34 19:19; τ. αἵματος, Mat.27:6; ἠγοράσθητε τιμῆς, 1Co.6:20 7:23; ὠνεῖσθαι τιμῆς ἀργυρίου, Act.7:16.
__2. esteem, honour: Rom.12:10 13:7, 1Co.12:23, 1Ti.5:17 6:1, Heb.5:4, 1Pe.2:7 (R, txt., preciousness, cf. Hort, in l), 1Pe.3:7; τ. διδόναι, 1Co.12:24; ἔχειν, Jhn.4:44, Heb.3:3; τ. καὶ δόξα (δ. κ. τ.), Rom.2:7, 10, 1Ti.1:17, Heb.2:7' (LXX), Heb.2:9, 1Pe.1:7, 2Pe.1:17, Rev.4:9, 11 5:12-13 7:12 21:26; τ. καὶ κράτος, 1Ti.6:16; εἰς τ., Rom.9:21, 2Ti.2:20-21; ἐν τ., Col.2:23; 1Th.4:4; by meton., of marks of honour, Act.28:10.†
(AS)